امروزه اکثر کشور‌های جهان از جمله کشور‌های غربی و شرقی و نیز متأسفانه بسیاری از کشور‌های اسلامی مثل؛ عربستان، امارات، کویت، عراق، سوریه، الجزایر، مصر، لبنان و حتی ایران اسلامی درگیر مسائل پنهان و آشکار و یا گسترده و محدودِ ناشی از فساد اداری، اقتصادی و بعضاً اخلاقی هستند، اما چه مسئله‌ای سبب شده تا این زخم چرکین در برخی از کشورها به یکباره و طی یکی دو سال اخیر سر باز کند؟
همان‌گونه که اشاره شد این موضوع فقط به کشور‌های مورداشاره اختصاص ندارد و اکثر کشور‌های جهان اعم از شرقی و غربی با این مشکل دست به گریبان هستند، با این تفاوت که در برخی از این کشورها این ناهنجاری توسط افراد یا گروه‌های خاصی که معمولاً از آن‌ها با عنوان مافیای قدرت و ثروت نام برده می‌شود، ایجاد شده است و در برخی از کشورها بخش عمده جامعه به شکل فراگیر به این ناهنجاری آلوده شده‌اند.
همچنین در پاره‌ای از کشورها فساد کاملاً به شکل سازمان یافته و پنهان و در حد کلان انجام می‌شود و در بعضی دیگر، این مشکل آشکارا به یک معضل عمومی تبدیل شده و بسیاری مسئولین و مدیران و سایر افراد جامعه آگاهانه (کم یا زیاد) در آن نقش دارند.
تردیدی وجود ندارد که بخش عمده این مشکل ناشی از اقدامات خبیثانه و توطئه کشور‌های استعمارگر در شناسایی و تربیت نیرو‌های واجد شرایط از کشور‌های مذکور در دانشگاه‌ها و سایر مراکز فرهنگی آموزشی وابسته به‌خود و تحمیل آن‌ها به پیکره جامعه و دولت‌های تحت‌سلطه برای سوءاستفاده در شرایط مقتضی است.
یعنی بخش عمده ناهنجاری‌های موجود در این کشورها، یا حاصل حضور افراد نفوذی است که به طرق مختلف و طی سال‌های متمادی به همین منظور توسط نظام سلطه پرورش یافته‌اند و یا حاصل کم‌توجهی خود کشورها به تربیت و پرورش نیروی انسانی متعهد و متخصص و در واقع عدم شایسته‌سالاری است.
با این حساب واکنش مردم به فساد برخی از مسئولین در این کشورها، چندان دور از انتظار نبوده و نیست و قطعاً این معضل همانند آتش زیر خاکستری است که سایر دولت‌ها نیز اگر تدبیری برای رفع آن نیندیشند، از گزند آن در امان نخواهند ماند و دیر یا زود در این زمینه با واکنش مردمی مواجه خواهند شد.
در مورد جمهوری اسلامی نیز اگرچه این معضل محدود به تعداد معدودی از مدیران و مسئولین می‌شود، اما رسانه‌های بیگانه در گام نخست و پس از شکست در میادین مختلف، با تمام توان تلاش کردند تا با سوءاستفاده از مطالبات به‌حق مردمی و از طریق بزرگنمایی مشکلات و سیاه نمایی وضعیت کشور، از این حربه برای ایجاد آشوب و اغتشاش در کشور استفاده نمایند.
از آنجا که با همراهی مردم فهیم و بصیر ایران اسلامی، گروه‌های ضدانقلاب در جمهوری اسلامی ایران نتواستند، از این حربه در جهت تأمین اهداف شیطانی خود بهره ببرند و با توجه به این‌که دشمن در سایر عرصه‌ها نیز در برابر جبهه مقاومت اسلامی متحمل شکست‌های متعدد و سنگین شده است، لذا به نظر می‌رسد، این بار قرار است، با توسل به این روش، این کشورها را درگیر آشوب و اغتشاش نموده و در نهایت زمینه تجزیه و سلطه مجدد بر آن‌ها را فراهم نمایند.
به همین دلیل بعد از ایران، به سراغ سایر اعضای جبهه مقاومت از جمله؛ عراق و لبنان رفته و این امکان وجود دارد که آتش این توطئه به سایر کشور‌های متحد ایران نیز سرایت کند.
با توجه به توضیحات فوق؛ لازم است همه کشور‌های اسلامی به‌ویژه کشور‌های عضو جبهه مقاومت، با سرعت موضوع انقلاب اداری برای شایسته‌سالاری و رفع فساد در کشور‌های خود را در دستور کار قرار داده و قبل از وقوع هرگونه اتفاق غیرقابل کنترل، برای حذف عناصر فاسد و ارتقاء کمی و کیفی سیستم‌های کنترلی و نظارتی خود برنامه‌ریزی و اقدام نمایند.
البته نسبت به گذشته، اکنون جهان اسلام در مواجهه با جبهه کفر در موقعیت نسبتاً مناسب‌تری قرار دارد، به همین دلیل بیش از هر زمان دیگری نیازمند نیروی انسانی کاردان و کارآمد است تا بتواند شرایط بهتر زندگی را برای مردم ایجاد نماید و لذا علاوه بر اقدامات فوری برای مبارزه جدی با فساد، در دراز مدت نیز نباید کادرسازی و تربیت نیروی انسانی متعهد و متخصص، مبتنی بر اصول و ارزش‌های اسلامی را مورد غفلت قرار دهد.