دور جدید حملات روحانی علیه برخی نهادها می‌تواند دلایل زیادی داشته باشد؛ از جمله در پیش‌بودن انتخابات مجلس و حس روحانی مبنی بر اینكه احتمال حذف جریان او از سوی اصلاح‌طلبان وجود دارد. سامانه سرا به نحوی می‌تواند مؤید این فرضیه باشد؛ اما دلیل مهم‌تر را می‌توان در سخنان روز گذشته روحانی یافت، آنجا كه می‌گوید آماده امضای یك توافق جدید با آمریكا بوده ولی تهران آمادگی چنین اعتمادی به ترامپ را نداشت. سخنان چند روز گذشته رییس‌جمهور می‌تواند ریشه در عصبانیت یا ناراحتی او از وقایع نیویورك داشته باشد. همراهی او با حاكمیت در یك‌سال گذشته شاید زمینه‌سازی او برای ایجاد اعتماد حاكمیت به وی برای امضای یك توافق جدید با آمریكا بود اما به دلیل موضع عقلانی نظام مبنی بر بی‌اعتمادی به ترامپ اكنون او دیگر وقت تلف نمی‌كند و بار دیگر به دامن اصلاح‌طلبان بازمی‌گردد.سوال این است كه آیا پاسخ اصلاح‌طلبان به او مثبت خواهد بود؟ به نظر می‌رسد به‌واسطه قدرت حزب اعتدال و توسعه در دولت و كارگزاران در میان اصلاح‌طلبان و واقعیت‌های عرصه سیاسی در نهایت او تا حدودی می‌تواند اعتماد جریان چپ را به دست آورد. ادامه رادیكالیسم روحانی دل چپ را نرم‌تر می‌كند و قرارهای جدیدی را میان اعتدالیون و اصلاح‌طلبان متولد خواهد كرد. به نظر می‌رسد كه جریان دولت نقش محوری در انتخابات مجلس خواهد داشت و اصلاح‌طلبان سخت بتوانند از این ائتلاف دوری كنند. این اتفاق فرصت بزرگی را برای جریان انقلابی ایجاد می‌كند تا بتوانند نقد وضع موجود را به مسببان واقعی آن ارائه كنند.
صبح نو