بعد از موضوع آشوب سال ۱۳۸۸، هر اعتراض کوچک و بزرگی که در کشور و نقاط مختلف صورت گرفته است، اغتشاشگران وابسته به کشور‌های معاند وارد عمل شده و نظام و مردم عادی و حتی معترضان را به خاک و خون کشیده‌اند و امنیت و نظم کشور را مختل کرده‌اند.
جمهوری اسلامی ایران از بدو تشکیل تاکنون، حوادث گوناگونی را به خود دیده است، از بحران گروهک‌های تجزیه‌طلب در سال‌های ۵۷ و ۵۸ تا جنگ تحمیلی، قضایای سال ۱۳۷۸ و فتنه ۸۸؛ اما همواره با درایت، ولی فقیه زمان و نیز پشتیبانی و حمایت بی‌دریغ مردم از نظام، در نهایت این نظام کشور را از وضعیت هشدار خارج کرده و به خوبی توانسته آن را حفظ کند.
به غیر از موضوع جنگ تحمیلی رژیم بعث علیه جمهوری اسلامی ایران، سایر بحران‌های مهم و جدی در مقابل نظام، توسط افرادی از داخل کشور ولو با حمایت کشور‌های معاند، طرح‌ریزی، ایجاد و هدایت شده است و هر بار خسارات مالی، امنیتی و اجتماعی قابل توجهی را به کشور وارد ساخته است، خساراتی که به اسم مردم به اموال عمومی متعلق به آن‌ها زده شده است.
با مرور رویداد‌های مهم تاریخ جمهوری اسلامی ایران از بدو پیروزی انقلاب اسلامی، با صرف نظر از حمله گروهک منافقین در سال ۱۳۶۸ که با تدبیر امام خمینی (ره) و فرماندهی شهید صیادشیرازی خنثی شد، حوادث سال‌های ۱۳۷۸، ۱۳۸۸، ۱۳۹۶ از جمله مهمترین رویداد‌های امنیتی بوده‌اند و در همه این موارد ابتدای کار، مردم عادی در میدان حضور داشته و خواسته و اعتراض خود را مطرح کرده‌اند، فارغ از این که این خواسته‌ها به جا و یا نابجا بوده است، اعتراض عادی ولو بخاطر موضوعی غلط، ایرادی ندارد و همین موضوع نیز در رویداد‌های فوق نیز صادق است، اما با گذشت چند روز از آغاز اعتراضات، پای عوامل نفوذی و نیز هرج و مرج طلب و همچنین ضدانقلاب به وسط باز شده و اعتراضات فرهنگی، سیاسی و معیشتی مردم به اغتشاشات و آشوب تبدیل شده و از مسیر اصلی خود خارج شده است و به همین دلیل مردم عادی و معترض واقعی دست از اعتراض برداشته و از میدان خارج شده‌اند چرا که موجودیت و امنیت کشور را بسیار ضروری و مهم دانسته‌اند و تحقق خواسته‌های خود را در کشوری سرشار از امنیت خواستارند.
آغاز آشوب در همان روز نخست، چهره آشوبگران را برای عموم روشن می‌کند و بطور عملی برای مردم اثبات می‌کند که آتش آشوب اغتشاشگران فرقی بین مردم عادی و نیرو‌های انتظامی، امدادی و خدماتی ندارد و هر کسی را که در مسیر خود قرار بگیرد، هدف قرار گرفته و می‌سوزاند و نشان می‌دهد مبارزه برای مردم چیزی جز شعار نیست.
اما در این میان، فتنه سال ۸۸ از اهمیت ویژه‌تری برخوردار است، در این فتنه و در آشوب‌ها، شعاری توسط اغتشاشگران سر داده می‌شد که «انتخابات بهانه‌س، اصل نظام نشانه‌س» این برای اولین بار بوده است که هدف اغتشاشگران با این شفافیت مطرح شد.
بعد از موضوع آشوب سال ۱۳۸۸، هر اعتراض کوچک و بزرگی که در کشور و نقاط مختلف صورت گرفته است، اغتشاشگران وابسته به کشور‌های معاند وارد عمل شده و نظام و مردم عادی و حتی معترضان را به خاک و خون کشیده‌اند و امنیت و نظم کشور را مختل کرده‌اند.
حال با عنایت به آنچه که گفته شد، در قضایای مرتبط با اعتراضات مربوط به افزایش ناگهانی قیمت بنزین و نیز سهمیه‌بندی آن که در کل کشور به وقوع پیوست، به مانند گذشته اغتشاشگران وارد عمل شده و این بار با حمله به زیرساخت‌های عمومی شهر‌های مختلف حتی معترضان را نیز با سلاح‌های سرد و گرم مورد تهاجم قرار داده و نیرو‌های امنیتی و انتظامی را هدف قرار دادند.
در پایان باید خاطرنشان کرد که مشکلات فراوانی در کشور به مانند سایر کشور‌ها وجود دارد که بعضاً احساسات مردم را جریحه دار می‌کند و مردم بر حسب حق اعتراض قانونی خود نسبت به آن‌ها واکنش نشان می‌دهند، اما پادو‌های داخلی دشمن با رخنه در جمع معترضین، آن‌ها را به خاک و خون کشیده و کشور را دچار صدمات مادی و معنوی می‌کنند و با اخلال در نظم عمومی، آسایش اجتماعی را از بین می‌برند و آنچه که روشن است، هدف اغتشاشگران نه گرانی بنزین و امثالهم، بلکه هدف براندازی نظام است و شعار سال ۸۸ را می‌توان برای اغتشاشات اخیر، از زبان اشرار حاضر در میدان آشوب نیز با این تعبیر مطرح کرد که «بنزین بهانه‌س، اصل نظام نشانه‌س» و تنها راه حفظ کشور و نظام از شرّ این اغتشاشگران، حفظ وحدت عمومی و حمایت از برقرارکنندگان نظم و امنیت است.