یادداشت: دیروز 16 آذر روز دانشجو بود؛ روزی که دانشجویان بیدار ایران در اعتراض به سفر ریچارد نیکسون، معاون وقت رئیس‌جمهور آمریکا به میدان آمدند و با تقدیم سه شهید در کف دانشگاه تهران برای همیشه خط قرمز ممنوعه‌ای بر مداخله بیگانگان در سرنوشت مملکت خود کشیدند. دانشجویان در منازعه مردم با سلطه‌گری خارجی و دیکتاتوری داخلی سمت مردم ایستادند تا شیرینی جشن نماینده نظام سلطه و استعمار با شاه مستبد را به مناسبت برکناری مردمی‌ترین دولت ایران تا آن موقع و هموارسازی مسیر مداخله تمام‌عیار شیطان بزرگ در آینده ایران به کام خون‌ریزان تلخ کنند.
این روحیه مردم‌مداری، عدالت‌خواهی، ظلم‌ستیزی و مظلوم‌یاری مؤلفه‌های شکل‌بخش به جنبشی مبارک به نام «جنبش دانشجویی» در کشور شد که تا امروز نیز سعی کرده است با وجود همه تفسیرهای مزورانه، ترفندهای خائنانه و مساعی و محاسبات غلط زمینه‌سازان فتنه‌گر، نفوذی و آشوب‌طلب برای ایجاد انحراف در مسیر حرکت دانشجویی و وارونه‌نمایی حرکت امروزین دانشجویان، با صدای رسا بگویند که دانشجو بر همان عهد ایستاده و صدای واقعی مردم است. مصداق اتم آن، حرکت هوشمندانه و بصیرانه دیروز دانشجویان در دانشگاه تهران بود که خنثی‌گر توطئه‌ای شدند که جریان ضد انقلاب در تحولات پساآشوب آبان 1398 به جد آن را دنبال می‌کرد و آن، پیوند زدن آشوب‌ها با جنبش دانشجویی در روز 16 آذر و تداوم ناآرامی‌ها این بار با استفاده از نام و نان دانشجویی بود. این بصیرت نافذ دو جا خودش را نشان داد:
تجمع چند ده نفره مشکوکی که با شعارهای تند و در عین حال محیطی آزاد در داخل دانشگاه شکل گرفت و هر چه تلاش کرد کسی بر جمع‌شان افزوده نشد و دومی گله‌ها و اعتراض‌هایی که باز با آزادی تمام و بدون لکنت زبان در دیدار رئیس دستگاه قضا بیان شد و به زبان گویای مردم در مطالبه بحق حل مشکلات و معضلات جامعه به ویژه در حوزه اقتصادی و معیشتی تبدیل شد. این همان صدای عدالت‌خواهانه و مسئولانه جنبش دانشجویی است که با درد مردم به درد می‌آید؛ اما دهان گشوده استعمار جدید برای بلعیدن ایران عزیز را نیز می‌بیند و با درک و فهم ملاحظات نظام دینی و طراحی‌های توطئه‌آمیز دشمنان خونی انقلاب و مردم ایران مطالبات خود را که همان مطالبات مردم و صدای جامعه است، به گونه‌ای بازتاب می‌دهد که وسیله استثمار سلطه‌گران نشود.