باطل السحر فتنه ها، چشم دوختن به لبان انسانی الهی است. آنگاه است که غبار‌ها زایل می‌شوند. تفکیک حق از باطل سهل می‌شود و مغلوب فتنه نخواهیم شد.
الیَومَ یَئِسَ الَّذینَ کَفَروا مِن دینِکُم فَلا تَخشَوهُم وَاخشَونِ (آیه ۳ سوره مائده)
قرآن کریم از ما می‌خواهد وقتی که بر دشمن خارجی پیروز شدیم؛ دیگر از او نترسیم، بلکه از انحراف نهضت و انقلاب است که باید ترسید؛ لذا اگر با واقع بینی، دقت و بصیرت با مسائلی که با آن‌ها مواجهیم برخورد نکنیم، آنگاه انحراف، خطری است که نهضت و انقلاب را تهدید می‌کند. از این روست که اهمیت خودسازی، خود را نشان می‌دهد. یکی از وجوه خودسازی، خودسازی در عرصه زندگی سیاسی است که باید مهارت‌های لازم در این عرصه را کسب کرد. از جمله این مهارت ها، مهارت و توانایی تجزیه و آنالیز پیچیدگی‌های عرصه سیاست است. پیچیدگی‌هایی مانند فتنه.
حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند: فَلَوْ أَنَّ الْبَاطِلَ خَلَصَ مِنْ مِزَاجِ الْحَقِّ لَمْ یَخْفَ عَلَى الْمُرْتَادِینَ... (بخشی از خطبه ۵۰ نهج البلاغه)
اگر باطل تماماً از حق جدا می‌شد؛ شکاکان هم شک نمی‌کردند و حق برای همه مشخص می‌شد؛ لذا اساساً فتنه - که در واقع همان فضای غبار آلودی است که امر را مشتبه می‌سازد و تشخیص حق از باطل را دشوار می‌کند- چنین به وجود می‌آید. جریان باطل، باطل خود را با حق می‌آمیزد تا تشخیص برای مخاطبان دشوار شود، لذا اصلاً باطل محض نداریم؛ چون باطل محض برای همه، حتی برای شکاکان هم واضح است که باطل است و به راحتی قابل شناسایی است.
حال باید در مقابل فتنه غبارآلود چه کنیم؟
با توجه به ندای رهبران دینی جامعه و که به دلیل ضمانت فکری که در مورد ایشان بیشتر وجود دارد، راحت‌تر می‌توان بر اساس نظرات ایشان راه صواب را دید.
یکی دیگر از راه‌های مقابله با فتنه را می‌توان از فرمایش حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در ظهر عاشورا به دست آورد. ایشان پس از این‌که نصیحت‌هایشان در سپاهیان سیاه دل یزید اثری نبخشید در تحلیل این امر فرمودند؛ شکم‌هایشان از مال حرام پر شده، دیگر یارای شنیدن سخن حق را ندارد. از این فرمایش می‌توان تحلیل کرد که یکی از ریشه‌های پیدایش فتنه‌ها و گرفتار شدن افراد در آن، زیاد شدن انحرافات، به خصوص خوردن لقمه حرام است. براین اساس می‌توان گفت، یکی از راهکار‌های مهم در از بین بردن فتنه، توجه به مسائل معنوی و دینی درون خانواده و بهره‌مندی از لقمه حلال است.
آن گاه است که هرگاه با فتنه و این فضای غبار آلود مواجه شدیم می‌دانیم که این فضا از آمیختن حق و باطل ایجاد شده و قدرت تفکیک این دو را از هم خواهیم داشت و این قدم اول در مواجهه با فتنه است.
قدم دوم آن است که فریب ظاهر فریبی‌های جریان باطل را نخوریم؛ و در قدم سوم باید تمام قد علیه مسیر باطلِ جریانِ باطل قد علم کنیم و در مقابلش بایستیم.
مگر امام علی علیه السلام ملاحظه نماز خوارج را نمود که ما بخواهیم ملاحظه رفتار به ظاهر خوب جریان باطل را بکنیم؟
اصلاً عمرسعد به خاطر صفاتی که داشت، وجهه خوبی در بین مردم کوفه داشت که توانست آن همه یار جمع کند؛ این یعنی فتنه. مردم این خوبی‌ها را می‌دیدند مردد می‌شدند؛ بنابراین یک قدم اساسی این است که فریب خوبی‌های جریان باطل را نخوریم تا بتوانیم علیه جریان باطل عمل کنیم.
در انتخابات هم همین است. وقتی در جنگ صفین کار به حکمیت کشید، مردم ملاحظه خوبی‌های جریان باطل را کردند و فریب ظواهر را خوردند. ملاحظه نماز‌ها و عبادات ابوموسی اشعری را کردند و گرفتار شدند و حرف امام زمان و، ولی امرشان روی زمین ماند.
در فتنه‌ها نیز همین گونه است و باطل السحر فتنه ها، چشم دوختن به لبان انسانی الهی است. آنگاه است که غبار‌ها زایل می‌شوند. تفکیک حق از باطل سهل می‌شود و مغلوب فتنه نخواهیم شد.
فتنه یک غربالگری در عصر غیبت است؛ باید هوشیار باشیم که در این غربالگری گرفتار نشویم. ان شاء الله