۱- ورود رسانه‌ها به معرکه، با تأمین نیازِ دریافت اخبارِ مخاطبان، جهت جلب اعتماد آن‌ها! نتیجه: مانع‌شدن از "مرجعیتِ خبر شدنِ" دولت‌های خارجی، مخالفان داخلی (اپوزسیون) و شبکه‌های اجتماعی! ۲- ورود هم‌زمان گروه‌های مرجعی چون؛ سلبریتی‌ها و NGOهای حکومتی، برای به دست گرفتن مدیریت میدانی و روانی معترضان! نتیجه: مجموعه این اقدامات سبب سوق دادن بخش عمده‌ای از اعتراضات به سمت اقدامات نمادینِ بدون خشونت و کنترل‌شده می‌شود! ۳- سوق دادن نامحسوس معترضان به سمت اقدامات خشن، مثل غارت فروشگاه‌ها، با توسل به اقدامات پیچیده اطلاعاتی، توسط حکومت! نتیجه: اقدامات فوق، سبب همراهی اذهان عمومی در محکوم کردن "اعتراضاتِ به‌حق" می‌شود. ۴- ورود پلیس با اقتدار و شدت تمام، البته با پوشش رسانه‌ای کامل، به میدان! نتیجه نهایی: در اقدامات فوق، هرچند هزینه بالایی صرف می‌شود، اما اساساً مانع رشد خارج از کنترل رفتار گروه‌های مخالف (اپوزیسیون) می‌شود.