کالب لرسون کارشناس ارشد دانشکده سیاست‌های عمومی «ویلی برانت»، در تارنمای «نیوز۲۴» نوشت: ایران فناوری‌های بسیار بالایی را به دست آورده است. این فهرست دامنه‌دار است و یکی از آنها موشک سیمرغ است. البته همه ماهواره‌ها زیبا هستند و برای اهداف صلح‌آمیز مورد استفاده قرار می‌گیرند اما این خطرناک است که ایران فناوری موشکی و امکان پرتاب ماهواره را دارد.
آژانس فضایی نسبتا جدید ایران از زمان آغاز فعالیت خود در سال ۲۰۰۴ میلادی تاکنون موشک‌های دوربرد مختلفی را آزمایش کرده است که در این موشک‌ها به‌طور کلی از موتورهای یک موشک دوربرد دیگر ایران به نام «شهاب ۳» استفاده شده است. ایران در سال ۲۰۰۸ به باشگاه کوچک کشورهایی که با بهره‌مندی از موشک‌های طراحی شده بومی ماهواره را با موفقیت در مدار خود قرار می‌دهند، پیوست.
اگرچه موشک سیمرغ نسبتا کوچک بخشی از برنامه فضایی ایران است اما می‌تواند برای استفاده در موشک‌های بالستیک دوربرد مورد استفاده قرار گیرد.
سیمرغ فقط قادر به حمل محموله‌های کوچک در مدار زمین است و ظرفیتی که تخمین زده می‌شود کمتر از یکصد کیلوگرم یا حدود ۲۲۰ پوند است؛ در حالی که یک کلاهک هسته‌ای بین ۵۰۰ تا یک یا ۲۲۰۰ پوند وزن دارد. بنابراین این موشک، تهدید بزرگی نیست.
ایران می‌گوید قرار دادن ماهواره‌ها در مدار برای اهداف صلح‌آمیز است اما این اقدام بیش از یک هدف دارد. تجزیه و تحلیل‌ها در سال ۲۰۱۷ نشان می‌دهد که پیشرفت فضایی ایران می‌تواند مسیر رسیدن این کشور به کاربرد موشک‌های پرتابی قاره‌پیما را کوتاه کند.