محمدرضا تاجیک از فعالین اصلاح‌طلب در گفتگو با «آرمان ملی» گفته است: «تردیدی ندارم که جریان اصلی اصلاح‌طلبی (جریانِ در قدرت) تمام تلاش خود را برای توقف و حضور در قدرت خواهد کرد و در هر شرایطی با کارت قدرت بازی خواهد کرد. به‌بیان‌دیگر، تردید ندارم که اگر عدول و عبور عامدانه‌ای هست از روح و جسم اصلاح‌طلبی است نه از قدرت. شعار جریان رسمی (در/ با قدرت) اصلاح‌طلبی همواره این بوده که؛ بی‌همه‌چیز به سر شود، بدون قدرت به سر نمی‌شود. این جریان، دیری است که حیات و ممات اصلاح‌طلبی را به بندِ ناف قدرت گره زده است، که چون پاره گردد، رگ حیاتی او نیز پاره‌پاره می‌گردد. شاید همین «درقدرتی» راز و رمز «بی‌قدرتی» امروز جریان اصلاح‌طلبی است.» هرچند یکی از کار ویژه‌های مهم فعالیت‌های حزبی تلاش برای حضور در قدرت است و همان‌طور که از تعریف حزب نیز برمی‌آید، فعالیت حزبی با قدرت عجین شده است، برخی چهره‌های مشهور حزبی همچون تاجیک در زمانه شکست‌های حزبی و جریانی خویش، با عدم قبول از دست دادن طرفداران اجتماعی خود و پذیرش ناکارآمدی‌های زمانه‌ای که بر اریکه قدرت تکیه زده بودند، با ژست اپوزیسیونی تلاش می‌کنند نشان دهند که تمایلی به حضور در قدرت نداشته‌اند!