یادداشت: در وراي معضلات اقتصادي که دامن‌گير جامعه شده و دغدغه‌اي که براي اکثريت مردم ايجاد کرده است، راهکارهایی برای چگونگي عبور از وضعيت کنوني، مطرح است. يکي از مهم‌ترين راهکارها تغيير دولت و خط و مشئی است که بيش از هفت سال در سياست خارجي در پيش گرفته شده و سرانجامي چنين براي اقتصاد کشور رقم زده است.
همين امر موجب شده است تا تحولات انتخابات کشور معطوف به سال 1400 نيز روز به روز پر اهميت شود و احزاب و گروه‌هاي سياسي کشور نيز در اين زمينه فعال شوند. جريان‌هاي سياسي در تلاشند تا هم خود را سامان بخشند و هم با ارائه برنامه‌ها و گزينه‌هاي جذاب براي جامعه، هواداران را به شرکت در انتخابات ترغيب کنند و هم وعده تغيير و تحول دهند.
گزاره‌هاي تحليلي
1ـ اوضاع خاصي بر اردوگاه اصلاح‌طلبان حاکم است. اصلاح‌طلبان از يک‌سو ميراث‌دار دولت روحاني شده‌اند. دولتي که در نگاه عموم جامعه مسئول اوضاع امروز کشور است! تلاش آنان براي جدايي سبد اردوگاه‌شان از اعتداليون مورد قبول افکارعمومي قرار نگرفته است. از طرفي راهکار مشخصي نيز براي خروج از وضعيت کنوني ندارند. حداکثر منتظرند تا انتخابات آبان ماه آمريکا رقم بخورد تا شايد دموکرات‌ها با محوريت بايدن به قدرت برسند و همين را بهانه‌اي براي تداوم سياست شکست خورده خود قرار دهند!
2ـ در مورد چگونگي مواجهه با انتخابات 1400 اختلافات اصلاح‌طلبان بسيار است. برخي از ضرورت حضور حداکثري در انتخابات و تلاش براي کسب قدرت سخن مي‌گويند و معتقدند پس از واگذاري مجلس، بايد تلاش کرد تا قدرت در دستگاه اجرايي را در اختيار گرفت، وگرنه جريان اصلاح‌طلبي دچار انحلال و فروپاشي خواهد شد. نامه موسوي‌خوئيني‌ها و دعوت به حضور حداکثري در انتخابات را در اين راستا مي‌توان تحليل کرد.
3ـ بخش راديکال اصلاح‌طلب با رفتارهایي ساختارشکنانه، به نحوي خروج از حاکميت را در دستورکار خود قرار داده است. اينان معتقدند ماندن در حاکميت منافع اصلاح‌طلبان را تأمين نخواهد کرد و حضور هفت ساله در قدرت دستاوردي براي‌شان نداشته است. در اين مسير حتي پيشنهادهای عجيب هم مطرح مي‌شود. برای نمونه عباس عبدي آقاي روحاني را دعوت به استعفا و کناره‌گيري مي‌کند يا تاج‌زاده از حذف رياست‌جمهوري و ادغام آن با رهبري سخن مي‌گويد!
نکته راهبردی: در مقطع فعلی رصد دقیق اوضاع انتخاباتی ضرورت دارد تا احزاب سياسي با اغواگري و دادن وعده‌هاي دروغين نتوانند رأي‌هاي ملت را به جیب بزنند و کسي بايد به قدرت برسد که توان حل مشکلات اقتصادي کشور را داشته باشد. (نویسنده: مهدی سعیدی)