در این خصوص توجه به چند نکته ضروری است:
1. طرف درگیری در عراق و سوریه که ایران و تیپ فاطمیون در آن وارد شدند، قدرت‌های خارجی و نیروهایی از خارج آمده بودند، اما اکنون در افغانستان طرف‌های درگیری هیچ‌کدام خارجی نیستند.
2. ایران و فاطمیون به تقاضای دولت‌های عراق و سوریه وارد مقابله با داعش شدند، اما اکنون هیچ تقاضایی برای ورود ایران به تحولات افغانستان وجود ندارد.
3. طرف مقابل در عراق و سوریه، یعنی داعش ماهیت تروریستی داشت، اما طالبان نه‌تنها ماهیت تروریستی ندارد؛ بلکه بیست سال این جریان با آمریکای اشغالگر جنگیده است.
4. در کشورهای عراق و سوریه، علاوه بر موارد پیش‌گفته، مقاومت‌های مردمی هم علیه تروریست‌ها شکل گرفته بود. جمهوری اسلامی در جاهایی به طور مستقیم وارد می‌شود که سنگرهایی با ماهیت مردمی برای مقاومت در درون آن کشورها وجود داشته باشد. اکنون در افغانستان سنگری برای مقاومت شکل نگرفته است.