گابن و پنج کشور دیگر (کامرون، جمهوری آفریقای مرکزی، چاد، جمهوری کنگو و گینه استوایی) عضو «جامعه اقتصادی و پولی آفریقای مرکزی» هستند. عضویت در جامعه اقتصادی، به گابن ثبات زیادی می‌بخشد، زیرا فرانک صادر شده به‌وسیله بانک کشور‌های آفریقای مرکزی با یورو مرتبط است که اعتماد شرکای تجاری گابن را افزایش می‌دهد. قدرت فرانک، صادرات صنعتی گابن را در مقابل ارز‌های دیگر تضعیف و واردات را تشویق می‌کند که در نهایت به افزایش قیمت‌ها منجر می‌شود. مانند ۱۴ کشور آفریقایی دیگر در غرب و مرکز آفریقا، فرانسه صاحب ذخایر ملی گابن است و کشور‌های آفریقایی باید ذخایر ارز ملی خود را نزد بانک فرانسه سپرده‌گذاری کنند. خزانه‌داری فرانسه سالانه حدود ۵۰۰ میلیارد دلار درآمد و حق امتیاز از آفریقا دریافت می‌کند.
فرانسه بخشی از این سپرده‌های اجباری را در قالب کمک به کشور‌های آفریقایی بازمی‌گرداند. به گزارش وب سایت وزارت امور خارجه فرانسه، حدود ۱۱۰ شرکت فرانسوی در گابن حضور دارند که ۱۴ هزار فرصت شغلی فراهم و فروش حدود ۳.۲۳ میلیارد یورو کسب می‌کنند. قاچاق منابع، ساختار مبهم شبکه‌های سیاسی، تجارت غیررسمی خویشاوندی، اختلاس و فساد از مشخصه شرکت‌های چندملیتی فرانسوی و ساختار عصر فرانس‌آفریک (Françafrique)، حوزه نفوذ این کشور بر مستعمرات سابق فرانسه و بلژیک در جنوب صحرای آفریقاست.
خشم مردم از فساد و استعمار
دارایی‌های علی بونگو، رئیس‌جمهور گابن به ارزش صد‌ها میلیون دلار در حساب‌های بانکی مخفی در موناکو نگهداری می‌شوند و طبق برآوردها، خانواده وی ۳۹ آپارتمان و ساختمان مجلل در فرانسه دارند. هیچ بخش از اقتصاد گابن ازجمله بیمه، بانک، کشاورزی، امنیت، حمل و نقل، داروسازی، کالا، ساخت و ساز، هوانوردی، منسوجات و رسانه‌ها از سوءظن فساد خانوادگی و شرکت‌های فرانسوی مصون نبوده است.
عمر بونگو، پدر رئیس‌جمهور کنونی از متحدان نزدیک فرانسه به‌شمار می‌رفت و زمانی که درگذشت، یک سوم جمعیت گابن تنها با کمتر از دو دلار در روز زندگی می‌کردند و اتمام برخی از میادین نفتی، مردم این کشور را با این واقعیت مواجه کرد که وی آینده کشور را قربانی سبک زندگی مجلل خود کرده است. تحقیقات نشان داد خانواده عمر بونگو هنگام مرگ وی ۳۳ ملک مجلل در فرانسه به ارزش مجموع ۱۹۰ میلیون دلار داشتند. همچنین تحقیقات سنای آمریکا درباره سیتی بانک در سال ۱۹۹۹ میلادی تخمین زد، رئیس‌جمهور گابن ۱۳۰ میلیون دلار در حساب‌های شخصی این بانک نگهداری می‌کند که از منابع مالی عمومی است. در واقع در زمان دو دولت پدر و پسر بونگو، هیچ تلاشی برای ایجاد صنایع جایگزین در صورت اتمام نفت شکل نگرفته است و اکنون مردم این کشور به دنبال رهایی از فساد دولتی، استعمار فرانسه و بهره گرفتن از ثروت فراوان کشورشان هستند.