دکتر زهرا طباخی در وطن امروز نوشت:

به فاصله کمی از انتشار خبر آزادی حلب از چنگال تروریست‌های جنایتکار، تخریب جبهه مقاومت به شکل حداکثری در رسانه‌های اروپایی و آمریکایی آغاز شد. از بی‌بی‌سی تا الجزیره، العربیه، یورونیوز، سی‌ان‌ان و... به نحوی خبر آزادی حلب را پوشش دادند که گویی تا پیش از این شهر در دست گروهی از زنان و کودکان بر اساس اصول دموکراسی اداره می‌شد و اتفاقا در این مدینه فاضله حقوق‌بشر با سرهای بریده‌شده مردان نیز گاه فوتبال بازی می‌شد و کودکان را برای انجام عملیات انتحاری آموزش می‌دادند!
  بمباران توئیتر!
بی‌بی‌سی مرثیه‌های مضحک و بی‌سر و تهی می‌خواند که مضمونش حذف شناسه‌های کاربری عملیات روانی ضد جریان مقاومت از توئیتر و فیسبوک به واسطه بمباران حلب توسط هواپیماهای روس بود! در داخل نیز گروهی از خبرنگاران روزنامه‌ها و سایت‌های زنجیره‌ای غربگرا به یاری برادران خود در جبهه تروریسم بین‌الملل پیوستند و از مقایسه فتح حلب و خرمشهر به خشم آمده و رنگ به رنگ شدند! استدلال‌شان در این‌باره نیز فراتر از درافشانی‌های دوره دفاع‌مقدس و فتنه 88 نبود که بسیجی خوب همت و باکری «شهید» است و طبیعتا حزب‌اللهی که به فریاد مسلمین می‌رسد و امنیت را در آن سوی مرزها تامین می‌کند، مورد مناسبی برای حمایت نیست!
بر همین اساس در ادامه تخریب‌های قبلی که رزمندگان جبهه مقاومت اسلامی را با صفاتی همچون «جنگ‌طلب» و «پولکی» برچسب زده بودند، این‌بار «مدافعان حرم» را «مدافعان اسد» نامیدند و بازی‌های دوره پسالوزان در مقایسه «محمدجواد ظریف» و سردار فاتح لشکر اسلام  «حاج قاسم سلیمانی» را یواشکی بایگانی کردند. البته که عملیات روانی غربگرایان و ارتش سایبری سعودی و منافقین قدمتی به عمر تاریخ انقلاب دارد؛ از آن دوره که رزمندگان جان برکف جبهه‌های خرمشهر و آبادان و کردستان را فقرای صف یخچال و کولر و خواربار می‌خواندند تا دوره‌ای که بچه‌های حزب‌اللهی شهرری و اسلامشهر در فتنه 88 را ارتش وارداتی از لبنان خطاب می‌کردند! دشمن، دشمنی می‌کند اما آنچه مهم است علت صدور فرمان حمله تروریست‌های رسانه‌ای در داخل و خارج مرزها به فاتحان حلب و موصل است. غرب و غربگرایان به چه دلیل شیردلان مدافع حرم را تخریب می‌کنند و از باقی ماندن خاک کشورهای اسلامی در دست داعش و سایر گروه‌های تروریستی افراط‌گرا به آرامش می‌رسند؟
  رو به فنا!
یک هفته پیش از این در «وطن‌امروز» با مرور تحولات اخیر غرب و جنوب آسیا از آشکار شدن نشانه‌های شکست تمدنی غرب خبر دادیم و گفتیم آنچه «برژینسکی» و «برنارد لوئیس» و «هانتینگتون» به عنوان فلاسفه پشت صحنه لیبرال- دموکراسی از آن می‌هراسیدند، اکنون در حال وقوع است. چند روز بعد نیویورک‌تایمز در یادداشتی به قلم «آماندا توب» نوشت: «کمتر از 3 دهه پس از آنکه فوکویاما امکان وجود جهانی فارغ از سیطره لیبرال- دموکراسی را منتفی دانست، محققان هشدار می‌دهند اکنون نه فقط نظامی ابدی نیستیم که در آستانه فروپاشی قرار گرفته‌ایم».
این حقیقتی آشکار است که امروز «آمریکا» در برابر تمدن اسلام ناب که آهسته اما پیوسته بال می‌گشاید دچار استیصال شده است. آمریکایی‌ها مدعی هستند انتخابات‌شان به عنوان مظهر دموکراسی با نقض مظاهر امنیت داخلی و خارجی توسط روسیه، دستکاری شده است، در جنگ حلب و موصل شکست سنگینی از ائتلاف مسلمانان متحمل شده‌اند و آینده طرح‌های خاورمیانه صهیونیستی‌شان نیز در ابهام است. لیبرالیسم اقتصادی به عنوان عامل گسترش تمدن غرب نیز به قول ترامپ رو به فناست و چیز زیادی از آن هیمنه باشکوه در دوره افول قدرت باقی نمانده است.
شکست صلیبیون
در چنین شرایطی همه امید فلاسفه انگلیسی و آمریکایی این بود که تمدن اسلامی با فتنه‌ای داخلی که اجرای آن بر عهده لشکر صلیبیون اجاره‌ای بود، خنثی شده و در بحبوحه درگیری‌های درونی، جوامع اسلامی به «خاورمیانه جدید» طراحی شده توسط غرب، اجبارا تن دهند. بنا بود «القاعده» و «داعش» و «تروریست‌های آخرالزمانی» با ارائه‌ نسخه‌ای افراطی و هولناک از اسلام همه مولفه‌های حاکمیتی دین همچون «جهاد» و «شرع» و «سنت‌های اجتماعی» را یکجا با کراهتی درونی به بایگانی تاریخ روانه کنند و دست‌کم تا صدها سال دیگر هیچ مسلمانی به دنبال نسخه «اسلامی» برای تشکیل حکومتی واحد و احیانا تمدن‌گرایی اسلامی نرود. البته نسخه‌ای بسیار متبوع و بی‌خطر نیز در دانشگاه‌های سوآس، آکسفورد و هاروارد برای مسلمانان اعم از شیعه و سنی تهیه شده بود تا حذف نسخه اصلی به اغتشاش ناشی از ناامیدی دینی نینجامد. «اسلام عثمانی»، اسلام سکولار عرفانزده رقاص‌های ترک و مولویست‌های رحمانی بنا بود از لندن ظهور کند و به واسطه روی کار آمدن همزمان گولنیست‌ها در ترکیه و غربگرایان با «عبای شکلاتی» در ایران، دراویش همچون کبریت بی‌خطر گسترشی از درون خاک امت اسلامی داشته باشند.
پیروزی جهادگرایان
اما به لطف خداوند متعال ورق به سرعت برگشت. مرجعیت دینی در عراق و ایران بسیج منطقه‌ای برابر ائتلاف کفار و صهیونیست‌های سعودی تشکیل داد که با اتکا به «جهاد اسلامی»، افراط‌گرایان داعشی را حتی در بعد فرامرزهای منطقه شکست داد. اینجا دیگر تنها صحبت از وهابی‌های سعودی و اردن و عراق و سوریه نیست، بلکه پیام فتح‌الفتوح مسلمانان حقیقی قطعا به همه مراکز اسلامی آلمان، فرانسه، سوئد و آمریکا نیز رسیده است و نسخه جدید به واسطه پیروزی عملیاتی و گفتمانی، فرصت عرضه تمدنی خواهد یافت، چرا که اسلام داعشی به پایان عرصه تاریخی خود رسیده است و «خلافت» با سقوط مسجد اموی، تمام شده هر چند تحرکات اقلیتی کماکان باقی است.
دلاوران اخلاق‌مدار
لشکر فاتح مسلمانان محمدی جهانیان را با سرهای بریده و انسان‌های کباب شده و کودکان انتحاری و پروپاگاندای وحشت مملو از شکنجه‌گران قرون وسطایی تحت تاثیر قرار نداد. حتی مطابق اصول تمدن غربی، تهدید به بمب اتم و استفاده از بمب‌های خوشه‌ای و فسفری را برای تسریع پیروزی با قساوت عملیاتی در دستور کار نگذاشت، بلکه در روند ورود به حلب و موصل برای نجات جان غیرنظامیان تاخیر انداخت تا تاریخ را جنگی اما اسلامی و اخلاق‌مدار تحریر کند.
این قدرت تمدن اسلامی است که حاج قاسم سلیمانی، فرمانده جنگ سوریه و عراق را در بحبوحه پیروزی برای نجات جان بی‌گناهان یا فریفتگان بر سر میز مذاکره می‌نشاند تا درس دیپلماسی از موضع قدرت را به همه سازشکاران و ضعفای امت اسلام دیکته کند. نتیجه اینکه با فتح حلب، مردم فوعه و کفریا را نیز بدون جنگ از محاصره می‌رهاند. البته که چنین نسخه متعادل، شجاع، غیرتمند، اخلاق‌مدار و متفکری از اسلام ناب محمدی(ص) باید در بحبوحه ظهور نسخه‌های دروغین و مهندسی شده لندنی از اسلام  تخریب شود! این اریکه‌ای از مبارزه است که قابل کنترل نیست و حتی شکست جهان‌وطنان مسلمان در آن نیز میل به پیوستن به ارتش جوانمردان را جهانی‌تر خواهد کرد و مسیر پیروزی را به سایر علاقه‌مندان به نسخه‌ای تمدنی و امروزی از اسلام محمدی نشان خواهد داد. فلاسفه غربی باور دارند لشکر فاتح حلب و موصل پیش‌قراول سپاهی است که دل‌های ملت‌ها را به‌رغم مقاومت دولت‌ها، از درون از آن خود می‌کند و تمدن‌های بزرگ را به فروپاشی درونی می‌کشاند.
اسلام مسیح و یهود
این فرااصل دیپلماسی اسلام ناب محمدی(ص) که اجابت ندای یاری‌طلبی مسلمان و حتی مظلومیت مسیحی و یهودی و دروزی ساکن در سرزمین اسلامی را بر هر قاعده و قانون قراردادی مرزی فرض می‌داند، اکنون پایه‌های سازمان ملل و واتیکان را به لرزه درآورده، چرا که حشدالشعبی شیعیان و سنی‌های عراقی زمانی که پاپ برای مسیحیان آواره و سربریده عراق تنها از راه دور دعا می‌خواند، خون داد تا کلیساها را از داعش بازپس بگیرند! دقیقا به همین دلیل مهم تمدنی است که تصویر مرمت کلیساها در شهرهای آزاد شده عراق و سوریه از شر داعش و تروریست‌های اجاره‌ای توسط مجاهدان مسلمان جهان را تکان داد. فاتحان حلب، موصل، تکریت، پالمیرا، حمص و رمادی نمایندگان فلسفه برتر تمدن اسلامی در آخرالزمان لیبرالیسم هستند. آنها ننگ نسخه «جنگ صلیبی» تمدن غرب را با تفکر صیانت از کلیسا و کنیسه و یهودی زیر بیرق حکومت اسلام ناب محمدی(ص) پاک می‌کنند.
پاینده باد اسلام! زنده باد مسلمان! جاوید باد راه روشن مهدوی!

1 - گرچه از ابتدا مشخص بود، برجام به انتهای دوره زمانی خود نخواهد رسید اما با رای آوردن ترامپ، می‌توان مطمئن بود این اتفاق خیلی زودتر از پیش بینی‌ها رخ خواهد داد لذا به نظر می‌رسد حال که برجام فرجامی اینچنین خواهد داشت بهتر است این اتفاق توسط ترامپ صورت گیرد تا  با لغو برجام تحریم‌ها به شرایط پیش از برجام بازنگردد. با روی کار آمدن ترامپ و در کنار آن خارج شدن انگلیس از اتحادیه اروپا ، این فرصت برای ما ایجاد شده است که اتحادیه اروپا مخصوصا با فشار کشورهای "اروپای دوم" (کشورهای غیر از تروئیکای آلمان، فرانسه و انگلیس)، در بازگرداندن تحریم‌ها با ترامپ همراهی نکنند؛ خبری که چند روز پیش وال استریت ژورنال داد و مخصوصا هشدارهای صریح و علنی موگرینی به ترامپ درباره لغو تحریم‌ها به روشنی وجود این فضا را تایید می‌کند. بنابراین  در صورت مقصر شناخته شدن ترامپ در لغو برجام، به نظر می‌رسد نتیجه «برجام لغو شده توسط ترامپ» از «ادامه برجام موجود» و حتی از شرایط «قبل از برجام»  بهتر خواهد بود چرا که هم پرونده هسته‌ای مان عادی شده و فعالیت‌های هسته‌ای مان مشروعیت پیدا کرده است، هم تعهدات هسته‌ای برجامی نخواهیم داشت و هم با عدم همراهی اروپا بازگشت تحریم‌ها به گستردگی گذشته نخواهد بود. بنابر این در نوع واکنش به نقض برجام صورت گرفته، نباید واکنشی نشان داد که  ما مقصر لغو برجام  تلقی شویم.
2 - در هر صورت ما علاقه نداریم برجام لغو شود چرا که اولا همین «برجام موجود» با هر نمره‌ای که برای آن قائل باشیم ظرفیت‌های خوبی برای وضعیت اقتصادی ما ایجاد کرده است (گرچه متاسفانه تیم اقتصادی دولت مخصوصا وزارت صنعت، معدن و تجارت «ناتوان» است از بهره برداری از این ظرفیت ها)  ثانیا با توجه به اینکه ما تعهدات هسته‌ای خود را انجام داده‌ایم، هر قدر لغو احتمالی برجام دیرتر صورت گیرد، منافع ما از بازگشت پذیری بیشتر خواهد بود. نکته حائز اهمیت این است که اگر کسی پیش از روی کار آمدن ترامپ تردیدی داشت (که تجربه اوباما باید هر تردیدی را برطرف کرده باشد) اما اکنون برای همه می‌تواند روشن باشد که به منظورصیانت از برجام موجود حتما باید واکنش به بدعهدی‌ها و نقض برجام متناسب، مقتدرانه و تهدیدآمیز باشد چرا که با ترامپ فقط باید با زبان تهدید سخن گفت و وی از «دیپلماسی لبخند» دچار سوءبرداشت شده و به فشارهایی روی می‌آورد که نتیجه اش «لغو زودرس برجام» خواهد بود خلاصه آنکه ما با رئیس جمهور و جناحی روبه رو هستیم که فقط زبان تهدید را می‌فهمند و تنها در برابر پاسخ مقتدرانه و قاطع، شاید نرمش به خرج دهند.
3 - مسئله این است که موضع آینده ترامپ درباره برجام به واکنش امروز ما بر می‌گردد. از نظر رئیس جمهور آینده آمریکا این آزمونی برای ایران است و به ترامپ گرا خواهد داد که چقدر دربرابر برجام احتیاط به خرج دهد و چقدر بی محابا، ایران را تهدید کند. به عبارت دیگر هم حفظ بیشتر برجام و هم نگرانی‌ها و خطرهای غیرقابل پیش بینی از حضور ترامپ، در گروی واکنش متناسب و قاطع ایران به نقض عهد فعلی برجام بر می‌گردد واکنش ما حتما باید واجد تهدیدی جدی و موثر باشد به گونه‌ای که آمریکا، اروپا و دیگر کشورهای 1+5 را نگران کند. نگاهی به محتوای دستورات آقای روحانی به دکتر صالحی، حاکی از این واقعیت است که در این دستورات چنین تهدیدی وجود ندارد (مگر در برنامه‌ای که تا 3ماه آینده ارائه می‌شود ابعاد موضوع شفاف‌تر تصریح شود).  این  دستورات چون یکی صرفا دستور برای برنامه ریزی و طراحی ساخت پیشران هسته‌ای است و نه ساخت آن (در حالی که در مصوبه مجلس بر ساخت آن تاکید شده است) و دیگری «مطالعه و طراحی» تولید سوخت است بدون اینکه از گام‌های اجرایی آن سخن بگوید،  چندان تهدید آمیز محسوب نمی‌شوند، به گونه‌ای که ما واکنش مهمی مبنی بر نگرانی از سوی آمریکا و دیگر کشورهای 1+5 ندیدیم لذا حتما باید این واکنش به نحوی مورد بازبینی قرار گیرد و اصلاح شود یا در صورت پیش‌بینی تبیین شود چرا که در این مسئله آنچه مهم است وجه نمادین ماجرا برای تاثیرگذاری بیشتر است.
4 - اینکه چه واکنشی باید صورت بگیرد تا هم مقصر نقض برجام نشویم و هم تهدیدی موثر تلقی شود، امری است کاملا فنی و تخصصی و نیاز به اطلاعات دقیق از شرایط و توان هسته‌ای دارد. مثلا شاید در برنامه ریزی که قرار است برای تولید سوخت صورت بگیرد و تا سه ماه آینده به رئیس جمهور داده شود، لازم باشد درصد غنی سازی (که قاعدتا عددهایی بسیار بیشتر از 20 درصد است) رسما تعیین، مقدمات اجرایی آن (تا جایی که نقض فاحش برجام نیست) آغاز و  زمان آغاز غنی سازی آن بلافاصله بعد از لغو برجام تعیین و اعلام شود تا به این وسیله طرف مقابل و حتی اتحادیه اروپا بداند که در صورت تکرار بدعهدی‌ها و در نتیجه لغو برجام، بازگشت ما به شرایط قبل از برجام نخواهد بود.  آن‌ها باید  به صورتی جدی نگران  فعالیت‌های آینده هسته‌ای ما در صورت لغو برجام باشند تا هم ترامپ در محاسبات خودش همه هزینه‌های احتمالی را مد نظر قرار دهد و برایش به خوبی آشکار شود که نمی‌تواند درباره ایران هر حرفی را بزند و هر تهدیدی را عملی کند و هم دیگر کشورهای 1+5 بدانند که باید برای احساس امنیت خود هم که شده  با ترامپ بر سر ایران معامله  نکنند.
 در هر صورت مهم آن است که واکنش ایران به نقض عهدی که توسط اوباما صورت گرفت باید به گونه‌ای باشد که  در عین حالی که نقض فاحش برجام محسوب نشود، به شکلی واقعی تهدید آمیز و شمشیر داموکلسی  بر سر نقض عهدهای برجام باشد شبیه همان شمشیر داموکلسی که آن‌ها با تمدید تحریم‌ها بر سر ایران گذاشتند.
این مسئله مهم با دستورات فعلی آقای روحانی به سرانجام نمی‌رسد و اگر اصلاحی در آن صورت نگیرد (حداقل در برنامه‌ای که قرار است ظرف سه ماه آینده ارائه شود)، باید خیلی زود منتظر فشارهای ترامپ، بازگشت تحریم‌ها و لغو زودهنگام برجام باشیم.