تاریخ انتشار : ۲۲ بهمن ۱۴۰۳ - ۲۳:۱۳  ، 
کد خبر : ۳۷۲۳۸۸
گفتاری از آیت‌الله جعفر سبحانی درباره حضرت مهدى (عج)

وعده ادیان الهی

یکى از ویژگى‌هاى حضرت بقیةالله الاعظم (عج) این است که نه تنها در منابع اسلامى از ظهور او در برهه‌اى از زمان گزارش داده شده است؛ بلکه در کتاب‌هاى شرایع پیشین اعم از یهود و مجوس، ظهور آن حضرت نوید داده شده است. در زبور داوود، در مزمور ۳۷ که مشتمل بر چهل آیه است، این جمله‌ها آمده است: «زیرا که شریران منقطع مى‌شوند او متوکلان به خداوند وارث زمین خواهند شد.»، «و حال اندک است که شریر، نیست مى‌شود که هر چند مکانش را استفسار نمایى ناپیدا خواهد شد.»، «اما متواضعان، وارث زمین شده که از کثرت سلامتى متلذذ خواهند شد.»، «خداوند، روزهاى صالحان را مى‌داند و میراث ایشان ابدى خواهد شد.» تا آنجا که مى‌گوید: «شریر عاریه مى‌گیرد و پس نمى‌دهد. اما صادق رحیم و بخشنده است.»، «زیرا متبرکان خداوند، وارث زمین خواهند شد. اما ملعونان وى منقطع خواهند شد.» مطالعه مزمور ۳۷ مى‌تواند روشن کند که چگونه در زبور داوود از سپیده دم روشن بشریت، به وسیله سفیر الهى خبر داده است. با اینکه کتاب‌هاى عهدین، مورد دستبرد قرار گرفته، اما این بشارت به قوت خود، باقى مانده و قرآن نیز از وجود چنین بشارتى در زبور داوود خبر داده و فرموده است: «وَ لَقَدْ کتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصّالِحُونَ»؛ بر همین اساس، آنگاه که ما بر مهدى موعود درود مى‌فرستیم، درباره او چنین مى‌گوییم: «السلامُ على المهدیّ الّذی وَعد اللّهَ به الأُمَم لیَجمعَ به الکلِمَ ویلمّ به الشعَث ویُنجز به وعد المؤمنین.» درود بر مهدى که خدا ظهور او را به تمام ملل جهان نوید داده است، تا به‌وسیله او اختلاف نظر را برچیند و کشمکش‌ها را به دوستى و یگانگى تبدیل کند و به وعده الهى که به مؤمنین داده است، تحقق بخشد. با اینکه کتاب‌هاى عهدین مورد دستبرد قرار گرفته، اما این بشارت به قوت خود، باقى مانده و قرآن نیز از وجود چنین بشارتى در زبور داوود خبر داده و فرموده است: «وَ لَقَدْ کتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصّالِحُونَ»؛ در زبور بعد از ذکر (تورات) نوشتیم که: بندگان شایسته من وارث زمین خواهند شد. این نه تنها زبور است که در آن از ظهور منجى گزارش داده شده، بلکه در کتاب‌هاى وابسته به آیین زرتشت و به اصطلاح قرآن «مجوس» گزارش‌هایى آمده است. 

۱- از این جهت، «سوشیانس» (استوت ارت) نامیده خواهد شد، زیرا سراسر جهان مادّى را سود خواهد داد.

۲- یاران «استوت ارت» پیروزمند فراز آیند... خشم خونین سلاح دژفره از پیشینیان بگریزد. «أشه» (راستى)، دروغ بد «دژچهر» (بد ذات) در خور تاریکى را چیره خواهد شد. نیز منش بد شکست خورد و منش نیک او را چیره شود. خرداد و امرداد، گرسنگى و تشنگى زشت را چیره شود. اهریمن ناتوان و بدکار بگریزد.
یکى از ویژگى‌هاى آن حضرت این است که به یکى از بزرگ‌ترین آرزوهاى مصلحان جهان که حکومت واحد جهانى است، جامه عمل مى‌پوشاند. بشر پیوسته از تعدّد حکومت‌ها در رنج بوده و بسیارى از جنگ‌ها و ویرانى‌ها و کشتار‌ها ناشى از تعدد حکومت‌هاست که منشأ خودکامگى‌ها و توسعه‌طلبى‌هاست، ولى آن‌گاه که همه بشر در پوشش حکومت واحدى قرار گیرد و آرمان واحدى اساس حکومت را تشکیل دهد، دیگر جنگ و نبرد براى توسعه و غارت اموال از بین مى‌رود. البته این اندیشه کم و بیش در اذهان بشر امروز هست، و جوانه‌هایى از این اندیشه به‌صورت «سازمان ملل متحد» که داراى شعبه‌هایى در اقتصاد جهانى، امنیت، فرهنگ و تجارت جهانى پدیدار شده است و مى‌خواهند همه بشریت را زیر چتر واحدى درآورند و به اختلافات پایان بخشند؛ اما هیچ‌گاه این توفیق را به دست نخواهند آورد، زیرا زیربناى آن را نیت صالح و خدمت به بشریت تشکیل نمى‌دهد، بلکه یک سلسله بلندپروازى‌هاى خودخواهانه و فزون‎خواهى‌هاى مادی که نشانه واضح آن داشتن «حق وتو» براى پنج کشور بزرگ جهان است، ریشه آن تفکرات به ظاهر فریبنده را تشکیل مى‌دهد، در حالى که خاتم اوصیا به امر الهى، نسبت به همه بشریت از یک دیده نگریسته و همه افراد بشر را در برابر قانون، یکسان شمرده و به تشکیل حکومت دست مى‌زند.

نظرات بینندگان
ارسال خبرنامه
برای عضویت در خبرنامه سایت ایمیل خود را وارد نمایید.
نشریات