غارتگر زیمباوه

«سیسیل رودز» تاجر و سیاستمدار انگلیسی، در جنوب آفریقا بود که یکی از مشهورترین حامیان سیاست‌های سلطه‌جویانه و استعمارگرایانه انگلیس به‎شمار می‌رفت. او به‌عنوان تاجر، سیاستمدار و امپریالیست مشهور، نقش کلیدی در توسعه استعمار بریتانیا در جنوب آفریقا داشت. سیسیل جان رودز در ۵ ژوئیه سال ۱۸۵۳ در «هرتفوردشایر» انگلستان متولد شد. به‌دلیل بیماری آسم، در ۱۷ سالگی به آفریقای جنوبی فرستاده شد تا با برادرش در مزارع پنبه و کشاورزی کار کند. او بعداً به معادن الماس «کیمبرلی» پیوست و ثروت عظیمی از تجارت الماس به‎دست آورد. رودز در سال ۱۸۸۰ شرکت «De Beers Mining Company» را تأسیس کرد و با نظارت بر تقریباً ۹۰ درصد از تولید الماس جهان، به یکی از ثروتمندترین مردان زمان خود تبدیل شد. او از این ثروت برای اهداف سیاسی و توسعه‌طلبانه بریتانیا استفاده کرد. رودز عمیقاً به برتری امپراتوری بریتانیا معتقد بود و شعار معروف او (توسعه تا هر کجا که ممکن است) نشان‌دهنده دیدگاه توسعه‌طلبانه‌اش بود. او در سال ۱۸۹۰ به نخست‌وزیری مستعمره «کیپ» رسید و سیاست‌های نژادپرستانه‌ای را علیه بومیان آفریقایی اجرا کرد. رودز با حمایت بریتانیا، سرزمین‌های شمال رود لیمپوپو را تصرف کرد و آنها را (رودزیا) (به افتخار خودش) نامید. این مناطق بعد‌ها به زامبیا و زیمبابوه تبدیل شدند. او همچنین در برنامه‌ریزی کودتای جیمسون (۱۸۹۵) برای سرنگونی دولت بوئر‌ها در ترانسوال نقش داشت که شکست خورد و به افتضاح سیاسی انجامید. وقتی رودز نمایندگان خود را برای غارت و دزدی به زیمباوه فرستاد، آنها و دیگر اروپایی‌ها با دیدن خرابه‌های به‎جا مانده از فرهنگ زیمباوه شگفت‌زده شده و تصوّر کردند که آن ساختمان‌ها به‎وسیله سفیدپوست‌ها ساخته شده است. به‎علت عاری بودن منطقه زیمباوه از «تسه تسه»، کشاورزی و گله‌داری در آن خیلی مهم و سیستم آبیاری و تسطیح زمین‌ها به مرحله پیشرفته‌ای رسیده بود. در آنجا سدّ و آب‌رو‌های قابل مقایسه با نهر‌های آسیا و یا رم قدیم وجود نداشت. اما جوی‌های بی‌شمار و کوچک در اطرف تپه‌ها به طریقی ساخته شده بودند که نشان‌دهنده آگاهی از اصول علمی حرکت مایعات و آب بود. مردم زیمباوه، درک روشن از محیط مادی خود داشتند. مردم آفریقا دارای آب‌شناس‌ها، زمین‌شناس‌ها و معدن‎یاب‌هایی بودند که تصور روشنی از محل معادن طلا و مس در زیر زمین داشتند. وقتی اروپایی‌های استعمارگر در قرن نوزدهم از راه رسیدند، دریافتند که طبقات و چینه‌های معادن مس و طلا، پیش‌تر به‎وسیله آفریقایی‌ها شناخته و استخراج شده است. بدیهی است که میزان استخراج آفریقایی‌ها کمتر از اروپایی‌ها بود؛ زیرا اروپایی‌ها از وسایل حفاری استفاده می‌کردند. در این میان، مردم زیمباوه صنعتگرانی بودند که با مهارت و ظرافت بسیاری می‌توانستند از طلا، لوازم تزئینی بسازند.