جای خالی سینمای ضدترور!

ایران در نیم قرن گذشته، در صدر آسیب از ترور قرار داشته، اما کمترین فیلم ضدتروریستی در سینمای ما ساخته شده است!
سینما از دیرباز نه تنها ابزاری برای سرگرمی، بلکه رسانه‌ای قدرتمند برای بازتاب واقعیت‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بوده است. در دنیای امروز که سایه شوم تروریسم بر بسیاری از نقاط جهان سنگینی می‌کند، نقش سینما در روشنگری، بیداری افکار عمومی و حتی مقابله با این پدیده ویرانگر بیش از پیش اهمیت می‌یابد. یکی از منابع بررسی گذشته توسط آیندگان، محصولات رسانه‌ای و ازجمله فیلم‌های سینمایی خواهد بود. واقعیت امروز این است که ایران کشوری است که صد‌ها چهره سیاسی و حاکمیتی و نظامی و ده‌ها نفر از دانشمندان و هزاران تن از شهروندانش قربانی عملیات‌های تروریستی مختلف قرار گرفتند، اما این حوادث تراژیک، کمتر به دنیای درام وارد شدند. کشوری که بیشترین شهید را برای مقابله با یک غده سرطان تروریستی به نام داعش تقدیم کرد، اما غیر از دو سه نمونه، هیچ فیلمی در این باره ساخته نشد! یک کشور که در چند دقیقه، بزرگترین چهره‌های دفاعی و علمی‌اش توسط یک مرکز تروریستی به نام اسرائیل، هدف قرار گرفتند و ترور شدند، اما احتمالا با گذشت زمان غیر از چند نمونه انگشت شمار، این ماجرا کمتر به آثار سینمایی راه خواهد یافت!
تروریسم نه تنها جان انسان‌ها را می‌گیرد و زیرساخت‌ها را نابود می‌کند، بلکه ریشه‌های فکری و ایدئولوژیک عمیقی دارد که جز با روشنگری و آگاهی‌بخشی قابل خشکاندن نیست. سینمای ضدترور می‌تواند با به تصویر کشیدن واقعیت‌های تلخ ترور، پیامد‌های فاجعه‌بار آن بر زندگی افراد و جوامع، و همچنین ریشه‌های فکری و انگیزه‌های پشت پرده آن، می‌تواند به عنوان آینه‌ای شفاف عمل کند. این ژانر می‌تواند با نمایش دقیق و واقع‌گرایانه، مخاطب را با عمق فاجعه آشنا کرده و او را به تفکر وادارد.
یکی از مهمترین کارکرد‌های سینمای ضدترور، «افشای چهره واقعی تروریسم» است. گروه‌های تروریستی اغلب با شعار‌های فریبنده و ظاهری فداکارانه، سعی در جذب نیرو و موجه جلوه دادن اقدامات خود دارند. سینما می‌تواند با نفوذ به لایه‌های پنهان این پدیده‌ها، انگیزه‌های واقعی، روش‌های جذب و شستشوی مغزی، و پیامد‌های نفرقه‌افکنانه آنها را برملا کند. این افشاگری، سد محکمی در برابر پروپاگاندای تروریستی و جذب نیرو‌های جدید خواهد بود. 
علاوه بر این، سینمای ضدترور می‌تواند به «ساخت روایت‌های جایگزین» کمک کند. در مقابل روایت‌های مسموم تروریست‌ها که بر پایه خشونت و نفرت بنا شده‌اند، سینما می‌تواند داستان‌هایی از مقاومت، امید، همبستگی و مبارزه برای صلح را به تصویر بکشد. این روایت‌های امیدبخش، به مخاطبان نشان می‌دهند که در برابر تروریسم، راه‌های دیگری جز تسلیم یا خشونت متقابل نیز وجود دارد. به تصویر کشیدن شجاعت و فداکاری می‌تواند الهام‌بخش باشد و به تقویت روحیه مقاومت در جامعه کمک کند.
ترویج این ژانر و حمایت از فیلمسازانی که با دغدغه و تعهد به این حوزه می‌پردازند، سرمایه‌گذاری بزرگی در راه امنیت فکری و روانی جامعه است. سینمای ضدترور، نه تنها یک ژانر، بلکه یک جبهه فرهنگی مهم در برابر تاریکی ترور است که باید همواره پویا و جاری باشد.