کمتر از 6 درصد مردم اولویت اقتصادی کشور را خرید هواپیما می‌دانند و بیش از 94 درصد مخالف چنین اولویتی هستند.
نتایج نظرسنجی از مردم در برنامه پایش نشان داد فقط 5/72 درصد مردم اولویت تخصیص دلارهای آزاد شده را در خرید هواپیما می‌دانند. در این نظرسنجی 30 درصد تجهیز بیمارستان‌ها، 17/09 درصد تجهیز مدارس و 6/98 درصد گسترش راه‌آهن را اولویت مدنظر خود معرفی کرده‌اند و 40/21 درصد هم به سایر نیازها رأی داده‌اند.
فرشاد مومنی عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در این برنامه تلویزیونی برخورد دولت را کوته‌نظرانه توصیف کرد و گفت: الان که دولت با عجله اقدام به خرید هواپیما کرده، هیچ برنامه‌ای ندیدیم که در آن اولویت‌سنجی علمی انجام شده و براساس آن خرید هواپیما نسبت به ایجاد شغل یا مثلا ارتقای بنیه تولیدی یا مهار بحران آب و از این قبیل اولویت دارد.
وی گفت: خطرناک‌‌تر این است که این بی‌احتیاطی را از طریق ایجاد تعهد ارزی برای کشور دنبال کرده باشیم. یعنی تخصیص‌های بدون برنامه در مورد ارز به صورت وام‌گیری و عدم توجه به اینکه وقتی می‌خواهیم اصل و فرع آنها را برگردانیم باید به دلار برگردانیم و در شرایطی که درآمد نفتی رو به سراشیبی دارد خدا نکند دچار اضطرارهایی بشویم که آن وقت امتیازهایی بدهیم برای دلارهای این ماجرا.
مومنی افزود: بزرگ‌ترین ظلم این است که دولت مردم را تشویق به مصرف کند. بر احوال افرادی که به جای تلاش، بالندگی و تقویت تولید اقدام به تشویق برای بهره‌مند شدن کنند، باید گریست. این کشور با چنین اندیشه‌هایی، عاقبت خیری نخواهد داشت. بزرگ‌ترین ظلم این است که در شرایط فعلی، تشویق به مصرف را اولویت قرار بدهیم.
مومنی گفت: برخی از مقامات اقتصادی کشور تا به آنها می‌گویی اقتصاد باید سمت نرخ رشد هشت درصدی برود، اعلام می‌کنند که سالانه 200 میلیارد دلار به ما بدهید تا این کار را انجام بدهیم در حالی که الفبای بیماری هلندی و نفرین منابع به ما می‌گوید که تنگنای اصلی ما ارز و ریال نیست یک نظام تصمیم‌گیری ناکارآمد و یک ساختار نهادی و نظام پاداش‌دهی کژ کارکرد وجود دارد.
مومنی درباره شروع برنامه ششم توسعه گفت: با این طرز برنامه‌ریزی که ما داریم انجام می‌دهیم برای رسیدن به یک کشور توسعه یافته حالا حالاها باید بدویم.
مومنی تصریح کرد: ما خوشبختانه ذخیره دانایی موجودمان در اندازه‌ای است که بتوانیم یک برنامه راهگشا برای کشور بریزیم ولی ناهنجاری‌هایی در سازه‌های ذهنی، نظام قاعده‌گذاری و نظام توزیع منافع هست که باعث می‌شود تا آن چیزی که به عنوان برنامه هویت جمعی پیدا می‌کند به یک موجود بی‌یال و دم شبیه شود. هنوز چیزی به نام برنامه ششم عرضه نشده و فقط رجزخوانی در این زمینه زیاد شنیده‌ایم. این سند که به تصریح خود مسئولان دولتی برنامه توسعه نیست هرچه زودتر پس گرفته شده و در حد توان دولت یک برنامه توسعه به مجلس ارائه شود.