اعتبار سینمای ایران

پایگاه بصیرت

یادداشت: کارگردان دینی و انقلابی کشورمان «فرج‌الله سلحشور» در حالی جان‌به‌جان آفرین تسلیم کرد که در طول ۶۳ سال عمر با برکت خود به دنبال پرثمر کردن درخت اسلام و انقلاب بود و در همین راستا نیز هنر را به خدمت گرفت. او فعالیت هنری خود را با بازی در فیلم «توبه نصوح» (۱۳۶۱) آغاز کرد و کارگردانی مجموعه‌های تلویزیونی تاریخی- مذهبی، چون «ایوب پیامبر»، «اصحاب کهف» و «یوسف پیامبر» را برای صداوسیمای جمهوری اسلامی برعهده داشت که با استقبال خوب مخاطبان داخلی و خارجی همراه بود. او مانند برخی دیگر از کارگردانان این کشور به دنبال جوایز اسکار و... نبود و شاید به همین دلیل باشد که پیر و مرادش امام خامنه‌ای در پیامی که پس از فقدان او صادر کرد، نوشت: «آثار پرآوازه و ماندگار این هنرمند باایمان که مرزهای کشور را درنوردیده و مایه‌ آبرو و اعتبار هنر سینمای ایران در چشم ملت‌های دیگر گشت، بی‌گمان در شمار حسنات بازمانده از وی و موجب اجر الهی و نام نیک مردمی ایشان خواهد بود.»
سلحشور تنها یک هنرمند نبود، بلکه یک انقلابی و جهادگر بود که سنگر مبارزه خود را در عرصه هنر گزیده بود و از همین رو شجاعانه نسبت به بیان برخی اشکالات و معضلات در عرصه سینما و هنر زبان می‌گشود و از زخم‌زبان‌ها و طعنه‌ها ابایی نداشت. قاطبه هنرمندان و کسانی که با وی کار کرده بودند نیز او را به این روحیاتش می‌شناختند تا جایی که طی یک روز گذشته در فحوای پیام‌ها، مصاحبه‌ها و واکنش‌های خود به آن اشاره داشته‌اند؛ اما در این میان جای تأسف دارد که وزیر فرهنگ و ارشاد، که متولی اصلی فرهنگ در دولت است، به این ضایعه سنگین رخ داده در جامعه هنری، واکنشی سرد و از روی رفع تکلیف نشان داده و به یک پیام کلیشه‌ای و ساده بسنده کرده است. آیا آقای وزیر درباره دیگر هنرمندان این کشور که شاید برخی از آنها به اندازه فرج‌الله پشتوانه ارزشی نداشته باشند هم این‌گونه برخورد می‌کند؟!