کلیدی ترین شعار روحانی تا چه اندازه به ثمر نشست؟

کلیدی ترین شعار روحانی تا چه اندازه به ثمر نشست؟
برجام، برنامه جامع اقدام مشترک، برنامه ای بود که تقریباً از سال 1385 آغاز شد و در زمان ریاست جمهوری دکتر روحانی قوت تازه ای به خود گرفت. پس از چندین دوره از مذاکرات، در 24 نوامبر 2013 توافق موقت در ژنو سوئیس امضا شد. سرانجام پس از 22 ماه مذاکره دولت، در 23 تیر 1394 برجام به تصویب رسید. اما آنچه که درباره این برنامه توسط دولتمردان بیان شده بود با آنچه که کشور امروز شاهد آن است تفاوتی بین زمین تا آسمان وجود دارد. هنگامی که دکتر روحانی کلید پاستور را تحویل گرفت دو موضوع تعامل و توافق هسته ای را سرلوحه کار خود قرار داد. در این مدت سعی شد تمام مشکلات کشور حتی مشکل آب خوردن به تحریم ها گره زده شود و در مقابل تعامل و توافق هسته ای را همچون باغ سبزی برای رهایی مردم از مشکلاتشان، شاغل شدن جوانان و چرخیدن چرخ اقتصاد کشور نشان دهند. دکتر روحانی پس از تصویب برجام گفت آماده شکوفایی اقتصادی باشید، زمینه های تحریم را گسسته ایم، مردم شاهد گشایش های بسیار پس از اجرای برجام هستند.
اما باید گفت تعامل با بعضی از کشورها آزمون خود را در تاریخ پس داده است. امریکا نمونه ای از این گونه کشورهاست. از کودتای 1332 علیه مصدق گرفته تا حمایت از اقدامات وحشیانه شاه در تاریخ 17 شهریور سال 57 و حمایت همه جانبه از حمله عراق به ایران و ترورهایی که دانشمندان هسته ای و غیر هسته ای ما را نشانه گرفتند و ده ها و صد ها موضوع دیگر، همه نشانه و دلیل بی اعتمادی ایرانیان به این کشور است و به همین دلیل است که مقام معظم رهبری به تیم مذاکره کننده هشدار می دهند طرف مقابل دشمن ماست و به هیچ وجه نمی توان به او اعتماد کرد.
این نکته را باید در نظر داشته باشیم، توافق هسته ای دو دستاورد مهم و قابل تأمل برای جمهوری اسلامی و جهان داشت.
اول اینکه مردم و افکار عمومی جامعه ایرانی به این نتیجه رسیدند که کلید حل مشکلات اقتصادی کشور نه در توافق هسته ای و نه در تعامل با امریکا و متحدانش؛ بلکه در درون کشور و تکیه بر تولید و توان داخلی است.  
دوم اینکه افکار عمومی دنیا هم متوجه این مسأله بسیار مهم شد که ایران بسیار صادقانه به پای تعهدات خود ایستاد و این امریکا و متحدانش هستند که با جمهوری اسلامی مشکل دارند. همانطور که بارها و بارها رهبر معظم انقلاب فرمودند، آن ها با اصول و مبانی انقلاب اسلامی مشکل دارند و مسئله هسته ای بهانه ای بیش نیست و حتی اگر مشکل هسته ای حل شود آن ها دشمنی خود را در بحث های حقوق بشر و موشک های بالستیک و بهانه های دیگر ادامه خواهند داد.
 حال برجام با تمام هزینه هایی که برای کشور داشت و با تمام رنج انتظار برای مردم، به پایان رسید و امروز حدود یازده ماه از تصویب آن می گذرد؛ اما هنوز هم از نتیجه دادن وعده های رنگارنگ خبری نیست و مردم همچنان در قبال سوال ها و مطالباتشان شعار تحویل می گیرند. نشریه آمریکایی «وایس» در گزارشی به وضعیت پسابرجام در ایران نوشته بود "با وجودی‌که ایران در حال فروش نفت بیشتر و خرید جت، قطار و موارد دیگر است، این کشور هنوز اقتصادش آن طور که مذاکره کنند‌گان بعد از امضای توافق جنجالی هسته‌ای پیش بینی کرده بودند، رونق نیافته است. این وضعیت به سردرد مقام‌های ارشد دولت ایران که شهرت و اعتبار خود را پای مذاکرات هسته‌ای گذاشتند بدل و البته خشم طبقه عادی مردم ایران را نیز موجب شده است."
و امروز بعد از سه سال مذاکره و امید به دستاوردی خیالی در پسابرجام به این جمله طلایی رهبر فرزانه انقلاب می رسیم که فرمودند:"کلید حل مشکلات اقتصادی در لوزان و ژنو و نیویورک نیست، در داخل کشور است."
حال باید نشست و دید آیا دولت دکتر روحانی همچنان به شعار و روابط با کشورهای خارجی پا فشاری می کند(که تاکنون ثمری برای جمهوری اسلامی ایران نداشته است) یا در این یک سال باقی مانده از عمر دولت تدبیری صحیح همراه با نتیجه دهی ملموس و عینی پیش گرفته خواهد شد؟آیا دولت تدبیر و امید در این مدت باقی مانده برای بهبود معیشت مردم اقدام عملی انجام خواهد داد یا مردم ناامید از این دولت، به دولت بعدی امید خواهند بست؟