تروییکای اروپایی نیز باید بابت بازی در زمین ایالات متحده آمریکا مورد بازخواست جدی دستگاه سیاست خارجی کشورمان قرار گیرند. بدون شک در صورت مواجهه قاطعانه و هوشمندانه با این موضوع، تقسیم کار کاخ سفید و کاخ الیزه و دو کشور اروپایی آلمان و فرانسه در تقابل با توان دفاعی و موشکی کشورمان به جایی نخواهد رسید.
طی این هفته ها شاهد فضاسازی سیاسی، رسانه ای و تبلیغاتی کشورهای غربی علیه توان موشکی کشورمان هستیم. متعاقب شکست داعش در سوریه و عراق که به مثابه شکست غرب در منطقه تلقی می شود، این روند تشدید شده است. دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده نیز در سخنرانی جنجالی خود علیه توافق هسته ای، خواستار گنجانده شدن موضوع توان موشکی ایران در برجام به عنوان یکی از پیش شرط های حفظ توافق هسته ای از سوی آمریکا شد. از سوی دیگر، امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه نیز طی روزهای اخیر بارها نسبت به توان موشکی کشورمان ابراز نگرانی کرده و خواستار مذاکره با ایران بر سر این موضوع شده است. همان گونه که مشخص است، میان مقامات غربی در تقابل با برنامه موشکی ایران نوعی تقسیم کار صورت گرفته است. در این خصوص نکاتی وجود دارد که لازم است مورد توجه قرار گیرد:
1- در ملاقات ماه سپتامبر( شهریور ماه) میان روسای جمهور ایالات متحده آمریکا و فرانسه در حاشیه برگزاری نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک مقرر گردید تا پاریس فشارهای خود بر تهران را بابت برگزاری مذاکرات موشکی تشدید کند. اگرچه قبل از این دیدار نیز مقامات فرانسوی خواستار مذاکره بر سر توان موشکی و دفاعی ایران شده بودند، با این حال متعاقب این ملاقات، فشارهای فرانسه بر سر تحدید توان موشکی و دفاعی کشورمان به صورت تصاعدی و فزاینده افزایش پیدا کرده است. حتی امانوئل مکرون کار را به جایی رساند که مسئولیت حمله موشکی انصارالله به ریاض را به گردن جمهوری اسلامی ایران انداخت و به این بهانه، از توان موشکی کشورمان به عنوان تهدیدی برای امنیت منطقه یاد کرد. بنابراین، مواضع اخیر فرانسه در تقابل با برنامه موشکی ایران تصادفی یا اتفاقی نبوده و معلول تقسیم کاری است که میان ترامپ و مکرون صورت گرفته است.
2- در جریان برگزاری سلسله مذاکرات هسته ای میان ایران و اعضای 1+5 در ژنو و وین، لوران فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه نقش پلیس بد را ایفا کرد و حتی یک بار مانع از انعقاد توافق موقت ژنو میان طرفین گردید. هم اکنون، امانوئل مکرون از سوی ترامپ مامور شده است تا بار دیگر نقش پلیس بد را در قبال توان موشکی ایران ایفا کند، با این تفاوت که هنوز میز مذاکره ای چیده نشده و در آینده نیز مذاکراتی وجود نخواهد داشت! حتی برخی منابع خبری و تحلیلی معتقدند که رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در قبال این نقش آفرینی پاریس، وعده هایی به مکرون داده است. یکی از این وعده ها، تجدید نظر در توافق آب و هوایی پاریس می باشد. اگرچه مقامات فرانسوی به صورت مستمر تاکید می کنند که موضوع توافق آب و هوایی پاریس ارتباطی با موضوعات دیگر در سیاست خارجی این کشور ندارد، اما واشنگتن و پاریس نگاهی مجزا نسبت به پدیده های جاری در حوزه سیاست خارجی خود ندارند!
3- در جریان برگزاری مذاکرات هسته ای میان ایران و اعضای 1+5 بین سالهای 1392 تا 1394، جان کری وزیر امور خارجه سابق ایالات متحده نیز خواستار گنجاندن موضوع توان موشکی ایران در برجام بود. حتی کار به جایی رسید که مذاکرات مسقط در سال 1393 به دلیل اصرار طرف آمریکایی بر سر این موضوع با شکست مواجه شد. "ریچارد نفیو" عضو تیم مذاکره کننده هسته ای آمریکا که از وی به عنوان معمار تحریم های ایران نیز یاد می شود، اخیرا تاکید کرده است که واشنگتن در آن دوران پس از اینکه نسبت به شکست مذاکرات (در صورت اصرار بر سر گنجاندن موضوع توان موشکی ایران در برجام) اطمینان پیدا کرد، ناچار شد از مواضع خود در این خصوص عقب نشینی کند. با این حال وی پیشنهاد داده است که در برهه فعلی می توان بر سر موضوعاتی مانند توان و برد و حتی تعداد موشک های ایران وارد مذاکره شد! از این رو میان دموکرات ها و جمهوری خواهان آمریکا بر سر تقابل موشکی با ایران کمترین اختلاف نظری وجود ندارد. حدود یک ماه قبل نیز مجلس نمایندگان آمریکا قطعنامه ای را تحت عنوان "قانون اجرایی برنامه ی موشکی بالستیک ایران و تحریم های بین المللی " را با اکثریت آرا به تصویب رساند. نکته قابل توجه در این خصوص، همراهی مطلق دموکرات های کنگره با جمهوری خواهان بود، به گونه ای که حتی یک نفر از اعضای دموکرات مجلس نمایندگان آمریکا با این موضوع مخالفت نکرد.
4- صورتبندی "تقابل موشکی غرب با ایران" بر خلاف آنچه تصور می شود، چندان دشوار نیست. ایالات متحده آمریکا و تروییکای اروپایی جهت مقابله با توان دفاعی و موشکی ایران وارد معامله شده اند. واشنگتن و پاریس دو بازیگر اصلی آن سوی معادله هستند، ضمن آن که لندن و برلین نیز از قبل در این خصوص به کاخ سفید و کاخ الیزه چراغ سبز نشان داده اند. بنابراین، در بعد ماهوی موضوع، میان واشنگتن و تروییکای اروپایی اتفاق نظر وجود دارد. با این حال در بعد ظاهری و شکلی موضوع، میان آمریکا و متحدان آن تنها یک اختلاف وجود دارد: ترامپ معتقد است که توان موشکی ایران باید در ذیل برجام و در ارتباط با سند توافق هسته ای گنجانده شود. این در حالیست که تروییکای اروپایی و دموکرات های آمریکا معتقدند موضوع توان موشکی ایران باید به عنوان یک موضوع جداگانه و در قالب توافقی ثانویه منعقد شود. بوریس جانسون وزیر امور خارجه انگلیس و زیگمار گابریل وزیر امور خارجه آلمان نیز به مقامات آمریکایی اعلام کرده اند که تلاش برای تغییر برجام از طریق یک الحاقیه (که شامل توان موشکی ایران نیز شود) امکانپذیر نیست، اما می توان در قالب توافقی ثانویه (برجام 2) این اقدام را صورت داد. حتی افرادی مانند رکس تیلرسون وزیر امور خارجه آمریکا نیز با این ایده موافق هستند، با این حال سناتورهایی مانند تام کاتن و سیاستمدارانی مانند نیکی هیلی همچنان با آن مخالفت می کنند.
5- منازعه روبنایی و شکلی آمریکا و تروییکای اروپایی بر سر نحوه تحدید توان موشکی ایران، اساسا اهمیتی برای جمهوری اسلامی ایران ندارد. مسئله اصلی این است که بر سر کلیت موضوع میان واشنگتن و شرکای اروپایی آن اتفاق نظر وجود دارد. به عبارت بهتر، "جنبه ظاهری" موضوع نباید دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی ما را از توجه به "جانبه ماهوی" و " زیر بنایی" موضوع باز دارد. آنچه مسلم است اینکه تنها راه ممکن برای خنثی سازی هر گونه اقدام آمریکا و متحدان اروپایی آن علیه توان موشکی ایران، مخالفت مطلق با هرگونه مذاکره موشکی با آنها و از سوی دیگر، تقویت روز افزون توان دفاعی کشورمان است. همچنین تروییکای اروپایی نیز باید بابت بازی در زمین ایالات متحده آمریکا مورد بازخواست جدی دستگاه سیاست خارجی کشورمان قرار گیرند. بدون شک در صورت مواجهه قاطعانه و هوشمندانه با این موضوع، تقسیم کار کاخ سفید و کاخ الیزه و دو کشور اروپایی آلمان و فرانسه در تقابل با توان دفاعی و موشکی کشورمان به جایی نخواهد رسید./