گزارش روز/ پیش‌شرط!

پایگاه بصیرت / سید فخرالدین موسوی

یادداشت: 30 خرداد ماه 1388را می‌توان آغاز رسمی فتنه 88 دانست، آنجا که پس از خطبه‌های 29 خرداد ماه رهبر معظم انقلاب در نماز جمعه تهران و دعوت از نامزدهای بازنده به رعایت قانون و پیگیری اعتراضات خود در چارچوب‌های قانونی و از سویی تمدید مهلت رسیدگی به شکایات آنها در شورای نگهبان و اعلام اینکه باید به اردوکشی خیابانی پایان داده شود، بار دیگر بازندگان و جریان‌های حامی آن ترجیح دادند به خیابان‌ها آمده و به جای ارائه سند آنچه درباره آن ادعا می‌کنند و طرح دلایل برای تقلب خود با غوغاسالاری، حضور خیابانی و اقدامات مخل امنیت و آرامش اهداف خود را پیگیری کنند. آن روز آغازی شد بر فتنه‌ای که همه می‌دانیم در دل آن چه رخ داد، چه شعارهای ساختارشکنانه‌ای داده شد، چه تهمت‌هایی به نظام اسلامی زده شد، چه حرمت‌هایی شکسته شد و چه امیدهایی برای دشمن به وجود آورد... حالا نزدیک به 10 سال از آن ماجرا می‌گذرد، اما هنوز هیچ مدرک متقن و مستدلی درباره اثبات ادعای تقلب ارائه نشده است و به جای آن اصحاب فتنه همواره تلاش کرده‌اند از آشتی ملی، رفع حصر، ضرورت همبستگی و... سخن به میان آورند. سؤال اینجاست، چگونه وقتی هنوز و برخلاف اظهارات‌شان در جلسات خصوصی و اذعان به دروغ بودن تقلب در انتخابات دهم ریاست‌جمهوری به طور رسمی و علنی به این دروغ اعتراف نکرده و از نظام و مردم عذرخواهی نکرده‌اند، انتظار دارند حصر پایان یابد و نظام از ظلم آنها گذر کند؟ پر واضح است که اگر آنها این بار صادق هستند و واقعاً موضوع وحدت و رفع حصر را نیاز کشور برای اتحاد و همدلی می‌دانند، لازم است ابتدا علت‌العلل این اتفاقات را که همان دروغ بزرگ تقلب بود، حل کنند و این واقعیت را که هیچ مدرکی در این باره وجود ندارد، اعلام و به طور رسمی بابت دروغ و ضرباتی که به کشور وارد کرده‌اند، عذرخواهی کنند. در حقیقت، تا این مسئله حل نشده و تکلیف آن روشن نشده است، هیچ اقدامی از جمله رفع حصر و... مرهمی بر گسست‌های ناشی از فتنه‌ای که در سال 88 به راه انداختند، نخواهد گذاشت.