یکی به نعل می‌زند، یکی به میخ؛ از آن مثل‌هایی است که امروز هم کاربرد فراوانی دارد. یکی از مصادیق امروز این مثل افراد و احزابی هستند که موضع و خط و مشی روشن و شفافی ندارند، گفتار و کردار دوگانه‌ای دارند و می‌کوشند تا در ماجراهای زندگی، بده نشوند تا به هر شکلی منافع خود را حفظ کنند. همین رفتارشان باعث سردرگمی و پریشان فکری طرف مقابلشان می‌شود.
هفته اخیر دو خبر مهم در خروجی های خبرگزاری ها قرار گرفت. اولی سخنرانی حجت الاسلام روحانی ریاست جمهوری در دومین سالگرد مرحوم هاشمی رفسنجانی بود.
روحانی در حالی سخنران اصلی دومین مراسم سالگرد بود که سال گذشته در این مراسم حضور نداشت و باعث گلایه های خانواده آن مرحوم نیز شده بود. اما روحانی در دومین مراسم 50دقیقه سخنرانی کرد و طی آن به جز مواردی که از ضمیر «او» استفاده می کرد 115 مرتبه از هاشمی نام برد.
خبر دوم که پس لرزه های زیادی داشت، مصاحبه ایرنا با حجت الاسلام سید محمد موسوی خوئینی ها است. در این مصاحبه ایشان درباره هاشمی رفسنجانی گفت:« آقای هاشمی آنقدر رادیکال بود که مرحوم آقای آذری‌قمی در واکنش به یکی از سخنرانی‌های آقای هاشمی گفته بود زیر عمامه بعضی‌ها داس و چکش است. می‌خواهم بگویم آقای هاشمی خط اعتدال نبود. حسابی سوپرچپ بود.»
این تعابیر، برخی از طرفداران اصلاحات و کارگزاران را حداقل در ظاهر به تعجب و واکنش واداشت. هر چند شاید قلباً این عده با این تعابیر چندان مخالف نبودند و در خفا اظهار شادمانی هم کرده اند ولی بیان این عبارات را در وضعیت کنونی مناسب نمی دانستند.
خبرگزاری ایرنا وابسته به دولت است. خط فکری این خبرگزاری، جریان فکری حزب اعتدال و توسعه با مثلث نوبخت، آشنا و نهاوندیان است. ایرنا، همزمان با سالگرد هاشمی رفسنجانی این مصاحبه را با کسی انجام داده است که اولاً کم مصاحبه می کند و ثانیاً فاصله خط فکری ایشان و هاشمی رفسنجانی بر همگان حداقل خواص روشن است؛ ثالثاً به گونه ای پرسش ها طراحی شده است که بیشتر به این خطوط فاصل می پردازد.
همزمانی این دو رویکرد از طرف دولت، پرسش هایی را ایجاد می کند که پاسخگویی به آن‌ها نیاز به گذشت زمان و تحلیل بیشتر دارد:
1.سخنرانی ریاست جمهور و مصاحبه خبرگزاری بدون اطلاع از همدیگر بوده است؟
2.سخنرانی و مصاحبه حکایتِ ضرب المثلِ یکی به نعل می زند یکی به میخ است. از سویی دولتی ها خود را وابسته فکری و مدیون هاشمی رفسنجانی می دانند، از سوی دیگر با انجام مصاحبه به کارگزاران و اصلاح طلبان این پیام را می رسانند که حزب اعتدال و توسعه خط مستقل فکری خود را دارد و به قول واعظی مسئول دفتر ریاست جمهوری، پیروزی روحانی مدیون حزب اعتدال و توسعه بوده است.« حزب اعتدال و توسعه تنها حزبی بود که در سال ۹۲ زمانی که همه می‌گفتند چرا حمایت می‌کنید بیانیه داد، ایستاد، استان به استان سفر کرد و پیروز شد.»
در هر صورت هم زمانی این دو حادثه حکایت از اختلاف عمیق حزب اعتدال و توسعه با اصلاح طلبان و کارگزران دارد. هر چند نمی خواهند این اختلاف ها در فضای رسانه و افکار عمومی به طور کامل آشکار شود و این دو طیف همخوان پنجه در پنجه شوند.