یادداشت: روزنامه «وال‌استریت‌ژورنال» در تازه‌ترین شماره خود نوشته است: «کشورهای اروپایی در تلاشند راه‌هایی برای مهار برنامه موشک‌های بالستیک ایران پیدا کنند. اتحادیه اروپا از طریق تدابیری جدید مانند اعمال فشار بر کشورهای غیر عضو جهت کاهش فروش «فناوری‌های حساس» به ایران و سخت‌گیرانه‌تر کردن شرایط صادرات به ایران به دنبال تحقق این هدف است. فرانسه، آلمان و انگلیس همراه با برخی از کشورهای متحد نظیر هلند و دانمارک همچنین به دنبال جلب موافقت اتحادیه اروپا برای اعمال تحریم‌هایی، نظیر مصادره اموال و صدور فرامین منع سفر علیه مقام‌ها و مؤسسات در این راستا هستند.» درست همان هدفی که ترامپ یک سال پیش و پس از خروج از برجام بر زبان آورده بود و اینجا در تهران برخی رسانه‌ها در مقابل آن زیاده‌خواهی‌ها تیتر می‌زدند و در ستون‌های خود می‌نوشتند اروپا در کنار ایران می‌ماند و ترامپ نمی‌تواند کاری از پیش ببرد! اما کاش ماجرا همین قدر ساده بود و تنها به چند تیتر و یادداشت خلاصه می‌شد! ولی این‌گونه نیست و فراتر از آن، سیاست‌گذاری و رویکرد دولت و وزارت خارجه نیز بر اساس «امید به اروپا» تنظیم شده است؛ امیدی که یک سال است کشور را معطل کرده بدون آنکه دستاوردی جز افزایش فشار و تحریم داشته باشد! همه این یک سال به جای آنکه وقت و انرژی کشور، مسئولان و دستگاه‌ها صرف تقویت قدرت درونی کشور شود، درگیر بحث‌ها و اختلاف دیدگاه‌ها درباره پیوستن یا نپیوستن به FATF ، پالرمو، انتظار برای تحقق کانال ارتباط مالی اروپا و مباحث بی‌پایان و بدون سرانجام این‌چنین شد و متأسفانه با وجود آنکه اکنون نیز دست اروپایی‌ها کاملاً رو شده، باز هم برخی جریان‌ها اصرار به جلب رضایت سران اروپا دارند و بر ادامه راه غلط خود مصر هستند و مشخص نیست تا چه زمانی می‌خواهند سرمایه‌های کشور را معطل نگه دارند و خسارت محض برجام را مضاعف کنند!