بيانيه گام دوم انقلاب اسلامي از ابعاد مهمي قابل تجزيه‌وتحليل است. در اين يادداشت يكي از محورهاي مهم اين بيانيه درباره اقتدار نظامي ايران در مقابل دشمنان بررسي مي‌شود. رهبر معظم انقلاب )مدظله‌العالي) در اين باره در اين بيانيه مي‌فرمايند: «در هيچ معركه‌اي حتّي با آمريكا و صدام، گلوله اوّل را شلّيك نكرده و در همه موارد، پس از حمله دشمن از خود دفاع كرده و البتّه ضربت متقابل را محكم فرود آورده است. اين انقلاب از آغاز تا امروز نه بي‌رحم و خون‌ريز بوده و نه منفعل و مردّد. با صراحت و شجاعت در برابر زورگويان و گردنكشان ايستاده و از مظلومان و مستضعفان دفاع كرده است.» اين ديدگاه و رويكرد مقتدرانه نشانه دو وجه اقتدار است. اينكه جمهوري اسلامي ايران توان مقابله با هر تهديد نظامي و جنگي را دارد و همچنين اين اقتدار به معناي متجاوز بودن انقلاب اسلامي ايران نيست.
بررسي چهار دهه مقاومت در مقابل هرگونه تهديد، از جمله جنگ، تجزيه‌طلبي، كودتا و... از يك‌سو ثابت‌كننده توان اين كشور در مقابل دشمنان است و از سوي ديگر مهم‌ترين سند و مدركي است كه نشان مي‌دهد جمهوري اسلامي ايران به هيچ كشور، گروه يا حزب داخلي و خارجي در طول چهار دهه گذشته تجاوز نكرده است. در حالي كه هنوز زمان كوتاهي از انقلاب اسلامي ايران نگذشته بود، اين انقلاب گرفتار تجزيه‌طلبان و گروه‌هاي تروريستي شد كه همزمان با گروه‌هاي ضد انقلاب از چهار گوشه كشور به مردم و حكومت نوپاي انقلاب اسلامي حمله كردند. در اين مرحله از اولين تجاوزهاي دشمن، اين انقلاب با دستان خالي و با كمك مردم توانست بر مشكلات و تهديدات موجود غلبه كند. در حالي كه همه مذاكرات و اظهارنظرهاي مسئولان در ابتداي انقلاب اسلامي گواهي است بر اينكه جمهوري اسلامي ايران همواره خواهان صلح و جذب حداكثري گروه‌هاي سياسي در مشاركت اجتماعي و سياسي بوده است.
بعد از اين تهديدات نظامي كه جمهوري اسلامي ايران مقتدرانه پيروز آن شد، جنگ تحميلي به منزله يك تجاوز همه‌جانبه از سوي دشمنان در دستور كار قرار گرفت. در اين مرحله هشت ساله نيز جمهوري اسلامي ايران با توكل بر خدا و تكيه بر مردم انقلابي توانست با پيروزي بر دشمنان خارجي و داخلي ضمن حفظ اقتدار نشان دهد هيچ‌گاه متجاوز نبوده است. رفتار با اسراي عراقي و سبك حملات موشكي ايران برخلاف رژيم بعث عراق مشخصه مهم ديگري است كه جمهوري اسلامي ايران حتي در جنگ با كشورهاي متجاوز نيز تكليف دولت و نظاميان را از غيرنظاميان تفكيك كرده و با هيچ ملتي سر جنگ و ناسازگاري ندارد.
بعد از جنگ تحميلي، مهم‌ترين حوزه فعال نظامي ايران علاوه بر مقابله با گروه‌هاي تروريستي و تجزيه‌طلب در داخل كشور، حضور قدرتمندانه در دفاع از گروه‌ها و ملت‌هاي مقاومت در منطقه در مقابل متجاوزان منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي بوده است. برخلاف حضور تجاوزكارانه كشورهاي غربي و رژيم صهيونيستي در همه كشورهاي منطقه، جمهوري اسلامي ايران در هيچ كشوري بدون دعوت مردم و حكومت آن كشور حضور نداشته و اين حضور نيز همواره با اقتدار و توان بالاي نظامي بوده است.
براي نمونه، در كشورهاي سوريه و عراق تجاوز گروه‌هاي تروريستي با حمايت مثلث غربي‌ـ عربي‌ـ عبري، در صورت انفعال جمهوري اسلامي ايران، مي‌توانست آينده بسيار دهشتناكي را براي غرب آسيا ايجاد كند؛ اما جمهوري اسلامي ايران با دعوت ملت‌هاي منطقه توانست نه تنها متجاوزان جنگي را از طريق رسانه‌هاي ملي و فراملي براي افكار عمومي جهان شناسايي كند؛ بلكه با حضور مستشاران نظامي و استفاده از ظرفيت‌هاي داخلي اين كشورها، مانع از سقوط و تجزيه سوريه و عراق شود و دشمنان را از رسيدن به اهداف شوم خود كه سلطه هميشگي بر كشورهاي منطقه است، مأيوس
كند.
اين الگوي رفتاري جمهوري اسلامي ايران، از سوي گروه‌هاي مقاومت منطقه نيز پيروي مي‌شود و متحدان بر اقتدار نظامي همراه با متجاوز نبودن تأكيد دارند. نمونه بارز اين رفتارهاي مقابله حزب‌الله لبنان و گروه‌هاي مقاومت فلسطين در مقابل رژيم صهيونيستي است. بعد از انقلاب اسلامي ايران و به ويژه بعد از جنگ تحميلي، رژيم صهيونيستي برخلاف دوران گذشته كه ظرف شش روز همه جهان عرب را شكست مي‌داد، در مقابل گروه‌هاي كوچك مقاومت هيچ گاه پيروز نشده است. در حالي كه در همه جنگ‌هاي 8 روزه، 22 روزه، 33 روزه و... متجاوز اصلي رژيم صهيونيستي بوده است؛ اما پيروز نهايي گروه‌هاي مقاومت بوده‌اند. همين الگوي رفتار در كشور يمن نيز از سوي حوثي‌ها دنبال مي‌شود.
بنابراين به طوركلي جمهوري اسلامي ايران در چهار دهه گذشته نشان داده است كه از يك‌سو هيچ گاه متجاوز نظامي نبوده و از سوي ديگر در مقابل هرگونه تهديد دشمن به سختي مقاومت مي‌كند و ضمن مظلوم بودن در مقابل تروريسم بيشترين شكست را بر تروريست‌ها تحميل كرده است. اين درس مقاومت و مظلوميت را امروزه دشمنان انقلاب اسلامي به‌خوبي درك مي‌كنند و علت عدم حمله نظامي مستقيم به ايران ناشي از فهم همين قدرت و اقتدار نظامي است.