یادداشت: پس از آنکه «رابرت مکِر» سفیر انگلستان در ایران، در توئیتی نوشت: «باعث افتخار بود که شب گذشته میزبان شماری از همکاران دولت، بخش خصوصی و دیگر دیپلمات‌ها برای صرف افطار در سفارت بودیم. بیش از سه میلیون مسلمان در بریتانیا زندگی می‌کنند و بسیاری از سفارت‌های بریتانیا در دنیا مراسم افطار طی ماه رمضان برگزار می‌کنند.» و مشخص شد تعداد قابل توجهی از مدیران دولتی بر سر سفره دولت انگلیس روزه خود را افطار کرده‌اند، حالا سفیر فرانسه در ایران از حضور تعدادی از چهره‌های مهم سیاسی در میهمانی این سفارت‌خانه در تهران خبر داده است!
معنای این میهمانی‌ها در شرایطی که دولت‌های اروپایی عملاً در وضع سخت‌ترین تحریم‌ها علیه ملت ایران در کنار ایالات متحده آمریکا ایستاده‌اند، چیست؟ برای یافتن پاسخ این پرسش باید سابقه، روش و مشی این دولت‌ها برای نفوذ در کشورها را مرور کنیم؛ آنجا که سفارت‌خانه‌های اروپایی پررنگ‌ترین نقش را در جذب سیاسیون، مدیران و مسئولان دولتی کشورها داشته‌اند و با برگزاری میهمانی‌هایی از این دست سعی کرده‌اند نیروهای مد نظر خود را برای تشکیل شبکه همکار جذب کنند؛ نیروهایی که نمک‌گیر این سفارت‌خانه‌ها شده و سر بزنگاه می‌توانند خواسته‌های دولت‌های اروپایی را برآورده کنند! همانطور که در بحث جاسوسی «عبدالرسول درّی‌اصفهانی» در مذاکرات هسته‌ای چنین سیاستی از سوی سفارت‌خانه‌های اروپایی در تهران مؤثر واقع شد. نشست‌ها یا جشنواره‌های سینمایی که به تازگی در سفارت استرالیا در تهران برگزار شده است، از دیگر مصادیق این ماجرا است؛ موضوعی که به نظر می‌رسد هوشیاری بیشتر وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی، دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی و همچنین سیاسیون، فعالان فرهنگی و مدیران را می‌طلبد. هوشیاری و دقتی که مانع تحقق سناریوهایی از این دست از سوی سفارت‌خانه دولت‌های غربی شود.