یادداشت: «محسن امین‌زاده» از مقامات وزارت خارجه دولت اصلاحات در شماره اخیر نشریه «مشق فردا» بزرگترین اشتباه دولت و وزارت خارجه را عدم توجه بنیادین به سیاست خارجی منطقه‌ای و عدم خلع ید نظامیان از دخالت همه‌جانبه در دیپلماسی منطقه‌ای دانسته و نوشته است: «شیوه عمل نظامیان کشور در بر هم زدن مناسبات متعارف دیپلماتیک در سفر مقامات عالی روسیه و سوریه و... فعالیت‌های دیپلماتیک مرتبط با روسیه، سوریه، لبنان، یمن و ... تنها تحقیر مسئولان دیپلماسی کشور نیست، بلکه نوعی نمایش نابسامانی در نظام و تحقیر ملی است.» «ابراهیم اصغرزاده» از چهره‌های جریان اصلاحات به خبرگزاری «مهر» گفته است: «روزی که عده‌ای موشک پرتاب کردند و روی آن به عبری نابودی اسرائیل را نوید دادند، یا بشار اسد را بدون اطلاع دولت به ایران آوردند، به نظر من دولت باید تکلیف میزان اختیار و دامنه مسئولیتش را روشن می‌کرد؛ اما این کار را نکرد و معلوم شد مثل سایر حوزه‌ها کاره‌ای نیست.» «علی مطهری» نیز در گفت‌وگو با روزنامه «ایران» مدعی شده است: «محدود شدن قدرت و اختیارات نهادهای انتخابی منحصر به مجلس نیست. دولت هم همین طور است. مثلاً دولت دوازدهم برای معرفی کابینه در اول کار خودش دستش باز نبود و برایش تعیین تکلیف می‌شد. وقتی دولت هنوز نمی‌تواند وزیر مورد قبولش را بگذارد و از چند جا به او فشار می‌آورند یا موازی‌کاری وجود دارد و اینها خودشان می‌روند جای دولت را می‌گیرند، معلوم است که دست دولت بسته می‌شود. اصلاً ورود اینها به سیاست و اقتصاد اشتباه است.» این عبارات تنها در کمتر از یک هفته گذشته از سوی چهره‌های اصلاح‌طلب و رسانه‌های آنها برای توجیه ناکارآمدی‌شان مطرح شده است. توجیه‌های ناصوابی که البته به نتیجه نخواهد رسید؛ چرا که آنقدر عمل دولت و فراکسیون امید واضح و روشن است که فردی، مانند غلامحسین کرباسچی به صراحت اعلام می‌کند: «مشکل دولت، بیش از آنکه به عوامل خارجی یا کارشکنی‌های مخالفان داخلی نسبتی داشته باشد، به خود این دولت و عملکردش برمی‌گردد.» و رئیس دولت اصلاحات نیز چاره‌ای جز پذیرش واقعیت نیافته و می‌گوید: «ما مقصریم و باید از مردم عذرخواهی کنیم.»