یادداشت: تهدید اروپا به استفاده از مکانیسم ماشه یا همان «اسنپ بک» در برجام که حاصل تدبیر شش ساله دولت روحانی است، از زوایای گوناگون قابل تحلیل و ارزیابی است:
1ـ عدم شناخت یا اعتماد بیش از حد دولت به غرب سبب شد همه فعالیت‌های اقتصادی و سیاسی کشور را به امضای برجام منوط کنند. حتی آب خوردن نیز به برجام منوط شد. نتیجه آن رفت‌وآمدهای شش ساله‌ای میان طرفین برجام بود که به تهدید اروپا به استفاده از مکانیسم ماشه انجامید. حال آنکه اروپا می‌تواند از این مکانیسم استفاده کند یا نه، جای بحث‌مان نیست. صحبت از بی‌اعتمادی و خوی استکباری غرب است که حتی حاضر به اجرای توافق‌نامه‌ای که امضای بالاترین مسئولان کشورشان پای آن است، نیستند. نکته اینجاست که این کشورها در کمال پررویی چندین بار مذاکرات دیگر را در حوزه‌های موشکی و منطقه‌ای خواستار شده‌اند. آنچه این کشورها را نسبت به جمهوری اسلامی ایران چنین گستاخ کرده، همان تفکر غرب‌گرایی است که متأسفانه در بین بیشتر دولتمردان کشورمان به وضوح دیده می‌شود.
2ـ حال که وعده دولت مبنی بر مذاکره با آمریکا و اروپا اتفاق افتاد و هیچ گونه نتایجی جز ضرر رساندن به منافع کشور نداشت، وقت آن رسیده است که افرادی با نگاه داخلی به حل مشکلات به بدنه دولت افزوده شوند. متأسفانه، حامیان دولت روحانی امروز به جای جوابگو بودن نسبت به عملکرد خود، سعی در مقصر نشان دادن نظام اسلامی دارند. موج‌سواری این طیف‌ـ که می‌توان از آنها به فرصت‌طلبان نام برد‌ـ به این دلیل است که آنها نسبت به ارزش منافع ملی هیچ‌گونه حساسیتی ندارند؛ از این‌رو تنها نگاه‌شان نگاه حزبی است.
3ـ بازگشت دولت به همان سیاست روزهای اول مبنی بر دو نرخی کردن بنزین، به معنای شروع از نقطه اول است. رفتار این‌گونه دولت در واقع ناامیدی آنها از غرب تلقی می‌شود.
4ـ تصور غرب از وضعیت داخلی کشور سبب شده است اروپا با وجود بدعهدی خود از مکانیسم تهدید صحبت کند؛ اما نیروهای جوان انقلابی به طور شبانه‌روزی در حال تلاش هستند تا بتوانند اقتصاد جمهوری اسلامی ایران را پویا کنند. بنابراین نظام اسلامی همان‌طور که رهبری نیز به آن اشاره کردند، در آینده دغدغه اقتصادی نخواهد داشت، ان‌شا‌‌ءالله.