شاخص امید به زندگی که ارتباط نزدیکی با وضعیت بهداشتی و درمانی کشور دارد، در سال‌های اخیر بهبود یافته و به ۷۶/۲ سال افزایش یافته است.
شاخص امید به زندگی ارتباط تنگاتنگی با بهبود وضعیت بهداشتی و درمانی دارد. از این رو این شاخص یکی از شاخص‌های سنجش پیشرفت و توسعه کشور‌ها معرفی شده است. در سال ۹۷ شاخص امید به زندگی در کشور ۷۶/۲ بوده است.
شاخص دسترسی جمعیت به خدمات بهداشتی درمانی حدود ۱۰۰ درصد اعلام شده که دلایل آن کارایی به شبکه‌های بهداشتی درمانی و گسترش آن در اقصی نقاط کشور است.
طبق مستندات سازمان برنامه و بودجه، شاخص امید به زندگی در بدو تولد از ۷۰/۴ سال در سال ۱۳۸۴ به ۷۴ سال در سال ۱۳۹۳ و به ۷۵/۵ سال در سال ۱۳۹۴، ۷۵/۶ در سال ۱۳۹۵ و ۷۵/۷ در سال ۱۳۹۶ رسیده است، همچنین در سال ۱۳۹۷ شاخص امید زندگی در کشور ۷۶/۲ سال بوده است.
مهمترین علل افزایش امید به زندگی در سال‌های اخیر کاهش مرگ و میر کودکان زیر پنج سال، افزایش دسترسی مردم به خدمات بهداشتی، افزایش سطح سواد و ایجاد تسهیلات در مناطق روستایی است.