روز دوشنبه 12 اسفند 98 مردم اسرائیل برای برگزیدن نمایندگان پارلمان به پای صندوق های رای رفتند.
طی کمتر از یک سال گذشته، این سومین باری است که در اسرائیل انتخابات زودهنگام برگزار می شود.
نظام حکومتی اسرائیل پارلمانی است، یعنی مردم نمایندگان پارلمان (کنیست) را برمی گزینند و پارلمان هم نخست وزیر و دولت را تعیین می کند. پارلمان ۱۲۰ کرسی دارد و تشکیل دولت حداقل به 61 کرسی نیاز دارد.
تعدد و تکثر احزاب در این رژیم کوچک موجب شده از زمان تاسیس تا کنون هیچ حزبی نتواند به تنهایی اکثریت کرسی های پارلمان به دست آورد.
در دو انتخابات گذشته که در آوریل و سپتامبر برگزار شد، تشکیل دولت به بن بست خورد. دلیل این بن بست، اختلافات شدید داخلی خصوصا میان دو حزب پیشتاز یعنی «لیکود» به رهبری بنیامین نتانیاهو و حزب «آبی- سفید» به زعامت ژنرال بنی گانتس بود.
هر دو رقیب به نوبت مامور تشکیل دولت شدند، اما در نهایت نتوانستند دولت ائتلافی تشکیل بدهند.
این بار نیز هر چند حزب لیکود پیشتاز است، اما با توجه به عدم احراز حد نصاب 61 کرسی، نتانیاهو ناچار به ائتلاف با احزاب راستگرا و مذهبی است. اما با توجه به اختلافات موجود، به احتمال زیاد در ائتلاف و تشکیل دولت جدید بار دیگر به مشکل خواهد خورد.
اگر نتانیاهو موفق به تشکیل دولت نشود، احتمال برگزاری چهارمین انتخابات زودهنگام در رژیم غاصب دور از ذهن نخواهد بود، ضمن آن که راهکار آسانتر انصراف نتانیاهو از پست نخست وزیری و خداحافظی با قدرت است، موضوعی که برای شخصی که رکورددار نخست وزیری در تاریخ اسرائیل است دشوار بوده و با توجه به پرونده های فسادی که دارد، نمی خواهد تبدیل به یک مرده سیاسی شود.
تلاش های فراوان وی طی ماه های اخیر از جمله توسل به دونالد ترامپ و رونمایی از طرح موسوم به «معامله قرن» در این راستا قابل ارزیابی است، طرحی که ناظر به حمایت یک جانبه از توسعه طلبی های اسرائیل و نادیده گفتن حقوق مسلم و مشروع فلسطینی ها بوده و طبعا می توانست آراء طیف های افراطی و رادیکال را به سوی نتانیاهو جذب کند.
به هر حال نتانیاهو تا این جای کار یک گام برای نجات خود برداشته است. باید منتظر ماند و دید آیا در ادامه قادر به ادامه این مسیر دشوار خواهد بود یا این که اسرائیلی ها باید آماده وداع با کسی باشند که طرفدارانش او را «پادشاه اسرائیل» می خوانند!