عادل جهان‌آرای روزنامه‌نگار طی یادداشتی در شماره امروز روزنامه همدلی با عنوان آقای روحانی شما دیگر چرا؟! در نقد سخنان روز گذشته حسن روحانی نوشت: معمولا وقتی مسئول یا مدیری در موسسه‌ای حرفی می‌زند، کارکنانش بعد از پایان سخنان او تفسیر‌ها و تعابیری از آن خواهند کرد که البته امری بدیهی است. حال اگر این مسئول در قامت رئیس جمهور کشور سخنی بگوید، نه تنها تعابیر و تفاسیر خود را دارد که چه بسا نقش کلیدی در برخی از عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی بازی می‌کند؛ به همین دلیل بسیاری از رسانه‌ها و چه بسا مکان‌ها یا دوایر تصمیم‌گیری در حوزه‌های مختلف یک کشور و حتی کشور‌های دیگر هم از این سخن تأثیر می‌پذیرند.
حرف‌های حسن روحانی که در قامت رئیس دولت دوازدهم در جامعه پخش می‌شود متأسفانه مدتی است که تأثیر‌های مهم و کارا در جامعه ایجاد نمی‌کند، بلکه گاهی – خصوصا در ماه‌های اخیر- فتح بابی برای شوخی و خنده مردم در فضای مجازی و محیط‌های دوستانه ایجاد می‌کند، البته گاهی هم باعث نگرانی محافل سیاسی یا جامعه روشنفکری کشور می‌شود. سخنان دیروز روحانی، نقطه عطفی در تمام سخنان دهه‌ها سیاست‌ورزی او در تاریخ جمهوری اسلامی است. این سخنان را اگر یک فرد عادی می‌گفت، شاید هر شنونده‌ای به آن فرد عادی هم خرده می‌گرفت، اما وقتی روحانی چنین حرفی می‌زند دیگر جای خرده‌گرفتن نیست، بلکه باید به حال جامعه و فضای سیاست و سیاست‌ورزی کشور تأسف خورد که رئیس دولتش چنین تفسیر سطح پایین و غیرمنتظره‌ای ارائه می‌کند و از مردم می‌خواهد که به جای پرسش از او یا پاسخگویی از ایشان و دولتش، به آمریکا لعن بفرستند. البته او سخنان غیرمنتظره و شگفت‌انگیزی هم پیش از این گفته بود، مثل خبر نداشتن از افزایش قیمت بنزین یا برقرار کردن حالت عادی فقط بعد از یک هفته از اعلام رسمی شیوع کرونا در کشور. واقعا روحانی نمی‌داند که جامعه به چه سمت و سویی می‌رود؟ واقعا نمی‌داند که پول ملی کشور نابود شده است و بسیاری از مردم هیچ امیدی به فردای خود ندارند.
آیا واقعا نباید افسوس خورد رئیس دولتی که ۲۴ میلیون رأی مردم را در صندوق آرای خود داشته است، امروز به‌جای آنکه مسئولیت مشکلات جامعه را بپذیرد و قبول کند که بخش اعظم مشکلات مردم از سوءمدیریت‌ها در کشور است، به مردم توصیه می‌کند که به آمریکا لعن و نفرین کنند. آقای روحانی از شما انتظار می‌رود که نشانی درست را به مردم بدهید، اگرچه مردم بسیار خوب می‌دانند که مهم‌ترین مشکل‌شان چیست، ولی این مردم نیستند که باید مشکلات کشور را حل کنند، بلکه شما، آقای روحانی و دوستان شما و همه مسئولان کشور هستند که باید به حل مشکلات کشور بپردازند. شما به جای آنکه از مردم به دلیل افزایش افسارگسیخته گرانی، کاهش ترسناک ارزش پولی ملی و از بین رفتن درآمد روزانه آن‌ها عذرخواهی کنید، به آن‌ها نشانی دیگری می‌دهید. شکی نیست که اگر شما از مردم عذرخواهی می‌کردید چیزی از شما کم نمی‌شد، چه بسا به شأن شما می‌افزود. آقای روحانی از شما انتظار نمی‌رفت، شما دیگر چرا؟