هنگامی که سخنگوی سازمان انرژی اتمی اعلام کرد بامداد یکشنبه ۲۲ فروردین ماه حادثه ای در بخشی از شبکه توزیع برق مجتمع غنی سازی شهید احمدی روشن در نطنز رخ داده، طولی نکشید که گمانه زنی های مربوط به این حادثه افزایش یافته و در وهله اول انگشت اتهام به سمت رژیم صهیونیستی روانه شد.
اعلام خبر در رسانه های صهیونیستی و اعلام مسئولیت هر چند به شکل غیررسمی، تردیدها را برطرف کرده و معلوم شد رژیم غاصب بار دیگر دست به یک عملیات ایذایی علیه تاسیسات هسته ای ایران زده تا به زعم خود حرکت جمهوری اسلامی را در مسیر فن آوری هسته ای متوقف و یا حداقل کند سازد.
همزمانی این حادثه با مذاکرات وین نیز این احتمال را برجسته کرد که هدف اسرائیل کارشکنی در روند این مذاکرات بوده است، تا جایی که رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان اعلام کرد اقدامی که علیه مرکز غنی سازی نظنز انجام شد نشان دهنده نگرانی از مذاکرات موفق برای رفع تحریم های ظالمانه است.
در باره چگونگی عملیات تخریب در شبکه توزیع برق تاسیسات نطنز اطلاعات دقیقی در دست نیست. برخی از حمله سایبری اسرائیل سخن گفته و برخی هم بر این باورند که این کار توسط عامل نفوذی انجام شده است.
آن چه احتمال دوم را تقویت می کند سخنان یک مقام مطلع در وزارت اطلاعات بود که اعلام کرد هویت فردی که با ایجاد اختلال در سیستم برق مجتمع غنی‌سازی شهید احمدی روشن نطنز باعث قطع برق رسانی به یکی از سالن های این مجتمع شده بود، شناسایی شده است.
اما واکنش ها در رژیم صهیونیستی چه بود؟
در اولین واکنش نسبت به حادثه در تاسیسات نطنز، بنیامین نتانیاهو در کنفرانس خبری مشترک با وزیر دفاع آمریکا که به اسرائیل سفر کرده گفت: اسرائیل اجازه دستیابی به توانمندی هسته ای و ساخت سلاح اتمی را به ایران نمی دهد و بار دیگر با تکرار اتهامات پیشین ایران را بزرگترین تهدید در خاورمیانه نامید.
آویو کوخاوی رئیس ستاد کل ارتش رژیم صهیونیستی نیز گفته به لطف فعالیت‌های عملیاتی هوشمندانه، سال گذشته یکی از امن‌ترین سال‌ها برای شهروندان اسرائیلی بود. این سخنان در واقع اعتراف تلویحی اسرائیل به دست داشتن در حادثه نطنز محسوب می شود.
سایت «کان» وابسته به رسانه دولتی اسرائیل که زودتر از هر رسانه دیگری اعلام کرد اسرائیل عامل خرابکاری برنامه ریزی شده در سایت نطنز بوده، تأکید کرد که ایران این بار بسیار زودتر از گذشته اسرائیل را به این خرابکاری متهم کرده و قول «انتقام» داده است.
روزنامه هاآرتص نیز در شماره روز دوشنبه تاکید کرد که از حمله به کشتی «ساویز» در هفته گذشته در آب های دریای سرخ تا خرابکاری جدید در نطنز، اکنون دیگر جنگ اسرائیل و ایران بدون پرده پوشی و آشکارا در جریان است.
این روزنامه در گزارشی با تیتر «عملیات ایران ما را غافلگیر خواهد کرد»، نگرانی خود را از واکنش ایران مخفی نکرده و نوشت که مقامات رسمی اسرائیل از پاسخ ایران نسبت به اقدام خرابکارانه در سایت هسته‌ای نطنز بسیار نگران هستند.
روزنامه یدیعوت آخرونوت هم ادعا کرد این انفجار دست کم ۹ ماه پیشرفت برنامه اتمی ایران را به تأخیر می اندازد.
روزنامه جروزالم پست هم تاکید کرده است که خرابکاری در سایت نطنز مدت ها پیش از آغاز مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا در وین، برنامه ریزی شده بود.
شبکه ۱۳ اسرائیل هم ادعا کرد یک بمب که پیشتر در نزدیکی خط اصلی برق تاسیسات غنی‌سازی نطنز کاشته شده بود، ساعت ۴ صبح روز یکشنبه منفجر شد و در اثر آن کل تاسیسات متوقف شد.
برخی منابع امنیتی اسرائیل هم ادعا کردند که دستگاه انفجاری که موجب خسارت نطنز شد به صورت قاچاقی وارد ایران شده و از راه دور فعال شده است.
سایت وای نت گفته است که آمریکا هم از حمله به نطنز راضی است زیرا این کار منافع آمریکا را هم تأمین کرده و به آن‌ها وقت بیشتری برای مذاکره با ایران می دهد.
در اظهارنظری دیگر، ژنرال عاموس یادلین، رئیس اسبق سازمان اطلاعات نظامی ارتش اسرائيل به تایمز اسرائیل گفته که این نوع اقدامات خرابکارانه تأثیری در پیشبرد هدف ایران در ادامه برنامه اتمی خود ندارد زیرا آن ها به دانش و توانایی فنی کافی دست یافته اند.
ارزیابی
نکته قابل توجه آن است که رژیم صهیونیستی بر خلاف گذشته که نسبت به عملیات های تخریبی خود اعلام مسئولیت نمی کرد و یا با تاخیر این کار را انجام می داد، در حادثه اخیر نطنز شتاب به خرج داده و به ویژه رسانه های این رژیم از نقش اسرائیل در این حادثه پرده برداشته اند.
به عبارتی، عملیات خرابکارانه اسرائیل در نطنز که به احتمال زیاد از طریق عوامل نفوذی صورت گرفته بلافاصله با یک پیوست رسانه ای سریع و نسبتا گسترده همراه شده است تا ضمن انجام عملیات روانی روی طرف مقابل، اهداف خاص خود را به ویژه با توجه به همزمانی مذاکرات وین محقق سازد.
واکنش رسمی و رسانه ای ایران اما قابل قبول بود و با توصیفاتی چون تروریسم هسته ای و تهدید به مقابله به مثل، عرصه را بر اسرائیل تنگ کرد. با این حال آن چه در برخی رسانه های غربی و نیز شبکه های اجتماعی مطرح شده آن است که عدم پاسخ عملی ایران به اسرائیل موجب تکرار حملات این رژیم و نیز گستاخی آن در اعلام سریع آن شده است.
این که ایران باید در زمان و مکان مناسب به حملات اسرائیل پاسخ کوبنده و بازدارنده بدهد، جای تردید نیست؛ اما نکته ای که در عملکرد اسرائیل به ویژه در عرصه رسانه قابل توجه است، وجود نگرانی عمیق این رژیم از پیشرفت هسته ای ایران است. موضوعی که حاکی از اعتراف رژیم غاصب به توانمندی بالای ایران در فن آوری هسته ای و ناتوانی غرب در مهار ایران به ویژه پس از مصوبه مجلس شورای اسلامی (لغو پروتکل های الحاقی برجام) می باشد.
در واقع اسرائیل هر چند سعی دارد با اعلام این حادثه، به نحوی نفوذ اطلاعاتی خود را به رخ بکشد، اما در عین حال قادر به پنهان کردن هراس خود از اقتدار جمهوری اسلامی ایران نیست.
نکته پایانی آن که سطح اقدامات و توانمندی های جمهوری اسلامی ایران راهبردی است، اما تحرکات ایذایی اسرائیل تاکتیکی و محدود است. بنا بر این تحرکات خرابکارانه از این دست هیچ گونه خلل جدی در فعالیت های هسته ای ایران ایجاد نمی کند، واقعیتی که هر از گاهی از زبان مقامات تل آویو به عنوان نگرانی از ایران هسته ای و توانایی دستیابی به بمب هسته ای مطرح می شود.