39 سال پیش در چنین روزی یعنی چهاردهم تیرماه 1361، دیپلمات‌های ایرانی در لبنان ربوده شدند؛ اتفاقی که تاکنون ابهامات زیادی در خصوص آن وجود دارد و شواهد و مدارک حاکی از آن است که دیپلمات‌های ایرانی به اسارت رژیم صهیونیستی درآمده‌اند. این حادثه تنها یکی از صدها جنایتی است که رژیم اشغالگر قدس علیه ملت ایران انجام داده است. به این بهانه توجه به چند نکته ضروری است.
1- ماهیت رژیم صهیونیستی بر پایه قتل و کشتار و تجاوز به حقوق ملت‌ها پایه‌گذاری شده و هرکجا که دستش رسیده اقدامات تروریستی مختلفی را علیه ملت‌های منطقه و بخصوص ایران اسلامی روا داشته است. از ترور دانشمندان هسته‌ای تا بمب‌گذاری و حتی کمک مادی، تسلیحاتی و آموزشی به گروه‌های تروریستی و ... همکاری در ترور شهید حاج قاسم سلیمانی، خرابکاری در برخی از تأسیسات هسته‌ای و شهادت دکتر فخری زاده ازجمله نمونه‌های اخیر در اثبات خصومت این رژیم اشغالگر با نظام اسلامی ایران است. 2- اکنون‌که رژیم صهیونیستی در سخت‌ترین دوران اشغالگری خود قرارگرفته و علاوه بر محاصره توسط محور مقاومت و شکست‌های پی‌درپی در جبهه‌های مختلف، در داخل هم دچار بحران‌های سیاسی و اجتماعی عمیق است، اقدامات خرابکارانه خود را برای به حاشیه بردن این مشکلات عمیق و راهبردی افزایش داده است. 3- برای اینکه بدانیم بهترین اقدام در مقابل این رژیم ضد بشری کدام است، کافی است به تجربه حزب‌الله لبنان نگاهی بیندازیم؛ حملات مکرر به جنوب لبنان و نیروهای حزب‌الله آنگاه کنترل شد که سطحی از موازنه بین حزب‌الله لبنان و رژیم صهیونیستی ایجاد شد؛ بدان معنا که حزب‌الله هیچ اقدامی از رژیم صهیونیستی را بی‌پاسخ نگذاشت؛ رویه‌ای که گروه‌های مقاومت فلسطینی در مسیر آن قرارگرفته‌اند؛ بنابراین امروز رژیم صهیونیستی در مواجهه با حزب‌الله، رویه سابق خود را در حملات بی‌محابا ندارد، چراکه می‌داند هر اقدام، پاسخ سخت‌تری خواهد داشت.
نکته راهبردی: گرچه در سال 1361 جمهوری اسلامی ایران با توجه به درگیر بودن در جنگ تحمیلی و مشکلات ناشی از آن، امکان مقابله با اقدام خصمانه رژیم صهیونیستی را نداشت، اما امروز ایران در موقعیتی است که دوران بزن‌دررو را به پایان رسانده و رژیم صهیونیستی پاسخ مقتضی به اقدامات شرورانه خود را دریافت می‌کند؛ امروز رژیم صهیونیستی به‌خوبی می‌داند که اگر به یکی از منافع ملی ایران ضربه بزند، از ده جا سیلی می‌خورد!