به رغم برخی تصورات، رویارویی سران فتنه در برابر نظام و حوادث تلخ سال 88 و وقوع حماسه پرشکوه مردم در نهم دی ماه آن سال به حصر سران فتنه نیانجامید و آنها در بقیه روزهای سال 88 و در 11 ماه اول سال 89 به اقدامات سوء خود ادامه دادند که البته نظام اسلامی هم آنها را تحمل می‌کرد. تدبیر نظام این بود که مردم و به ویژه رأی دهندگان به نامزدهای شکست خورده نسبت به روند تحولات سیاسی کشور آگاهی لازم را یافته و از آنها فاصله بگیرند که ریزش شدید بدنه اجتماعی نماد آن بود. اما در ماه‌های پایانی سال 89، سران فتنه متأثر از حرکت بیداری اسلامی در منطقه و در راستای راهبرد دشمنان نظام اسلامی تلاش کردند سناریویی را در کشور پیاده کنند که بعداً نمونه آن در سوریه دیده شد و همین اقدام خائنانه آنها برای تبدیل عرصه کشور به جنگ و درگیری داخلی سبب تسریع در حصر آنان شد. براین اساس، حصر سران فتنه بعد از فراخوان موسوی و کروبی و شکل‌گیری حادثه روز 25 بهمن‌ماه سال89 اتفاق افتاد. جالب آنکه کلینتون وزیر خارجه وقت أمریکا در شامگاه روز 25 بهمن 89، از آرمان‌های فتنه‌گران حمایت کرد و تأکید نمود: «آنچه ما امروز در ایران شاهد هستیم، نشانه شجاعت مردم ایران است». رئیس کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان امریکا نیز بعد از تجمع محدود فتنه‌گران با صدور بیانیه‌ای ضمن حمایت از آنها، اقدامات حمایت‌آمیز گذشته آمریکا از فتنه‌گران را کافی ندانسته و تأکید می‌کند که یکی از راه‌هایی که ما از طریق آن می‌توانیم و باید از مردم ایران حمایت کنیم، این است که از تمام راه‌ها و ابزار موجود برای تحریم ایران استفاده کنیم.