پرونده مناقشه مرزی لبنان و فلسطین اشغالی از چند ماه گذشته تبدیل به یکی از پرونده های مهم و راهبردی منطقه شده که سرنوشت بسیاری از تحولات منطقه ای و جهانی به آن بستگی دارد. شاخص ها نشان می دهد که این پرونده را نمی توان جدا از مسائل حساس جهانی مانند جنگ اوکراین و روسیه دانست.
برای فهم بهتر این مطلب ابتدا باید به بحران انرژی جهان ناشی از پیامدهای جنگ اوکراین و تلاش اروپا و آمریکا برای حل این معضل اشاره کنیم. درحالی که تکاپوی دولت آمریکا وکشورهای غربی برای ترغیب کشورهای حوزه خلیج فارس به تولید نفت بیشتر به جایی نرسید، آنها این بار چشم به منابع انرژی مدفون در دریای مدیترانه دوخته اند؛ یعنی جایی که یک منطقه بزرگ مورد مناقشه میان لبنان و فلسطین اشغالی وجود دارد. در همین راستا اروپایی ها که قصد دارند با رژیم صهیونیستی جهت واردات گاز قرارداد ببندند، از اقدامات متجاوزانه این رژیم برای استخراج انرژی در منطقه مورد مناقشه با لبنان از جمله میدان گازی کاریش حمایت می کنند.
همین مسئله زنگ خطر را برای لبنانی هایی که اجازه بهره برداری از ثروت های دریایی خود را ندارند به صدا درآورده است. این خطر زمانی بیشتر می شود که بسیاری از مقامات و مسئولان این کشور قادر به مقابله با فشارهای آمریکا در پرونده مرزبندی نیستند و از ده سال گذشته تاکنون نتوانسته اند حقوق دریایی خود را از دشمن صهیونیستی پس بگیرند.
در سایه همین شرایط مقاومت اسلامی لبنان که ثابت کرده همواره در صف مقدم دفاع از لبنان و منافع آن قرار دارد تصمیم گرفته مستقیما وارد خط پرونده مناقشه مرزی شود و ابتکار عمل را به دست بگیرد. فرستادن 3 پهپاد شناسایی به فراز میدان کاریش نخستین اخطار مقاومت به صهیونیست ها درباره تجاوز به حاکمیت و حقوق لبنان بود و بعد از آن مرحله عقب نشینی تل آویو و واشنگتن در پرونده مرزبندی با لبنان آغاز شد. جالب توجه است که اسرائیلی ها علیرغم همه ادعاهای خود حتی پاسخ کوچکی به این عملیات پهپادی حزب الله ندادند.
اما نقطه عطف اقدامات حزب الله در دفاع از حقوق دریایی لبنان مربوط به معادلاتی است که سید «حسن نصرالله» دبیر کل حزب الله آنها را ترسیم کرد. سید حسن نصرالله که قبل از انتخابات پارلمانی لبنان درباره تجاوزات رژیم صهیونیستی به نفت و گاز لبنان در دریا هشدار داده بود طی یک ماه اخیر به شکل ویژه این پرونده را در اولویت قرار داده و اخطارهای جدی برای تل آویو فرستاده است.
سید حسن نصرالله که در سخنرانی های اخیر خود به شکل مداوم به پرونده مناقشه مرزی با فلسطین اشغالی پرداخته علنا صهیونیست ها را تهدید به جنگ و تاکید کرد که هرچند مقاومت به دنبال جنگ و درگیری نیست اما اگر تنها راه دفاع از حقوق لبنان گزینه نظامی باشد، مقاومت ابایی از آن ندارد.
سید حسن نصرالله همچنین تاکید کرد که تسلیم شدن و شکست اسرائیل در جنگ احتمالی قطعی است و ممکن است در ابتدا یا میانه یا پایان آن عقب نشینی کند. دبیر کل حزب الله همچنین در یکی از معادلات خود برای این پرونده اعلام کرد که اگر تجاوزات اسرائیل در مرز دریایی لبنان متوقف نشود هدف گیری مواضع این رژیم توسط مقاومت تنها منحصر به دریا نمی شود و سراسر فلسطین اشغالی را دربرمی گیرد.
اما نقطه عطف تهدیدات سید حسن نصرالله اینجا بود که او یک معادله زمانی برای پاسخگویی به تجاوزات اسرائیل تعیین و تاکید کرد که اگر تا ماه سپتامبر یعنی زمانی که این رژیم برای بهره برداری از میدان کاریش اعلام کرده، تل آویو از منطقه مورد مناقشه عقب نشینی نکند باید منتظر پاسخ حزب الله باشد.
این همان دلیلی بود که «آموس هوکستاین» میانجی آمریکایی در پرونده مرزبندی بین لبنان و اسرائیل را به بیروت کشانده و او سعی دارد با دادن وعده های دروغین همیشگی به مقامات لبنانی، برای اسرائیل در این پرونده زمان بخرد و وانمود کند که نیازی به جنگ نیست و از طریق مذاکره می توان این پرونده را به نتیجه رساند. اما تجربه ثابت کرده که این مانورهای آمریکا و اسرائیل از ده سال گذشته تاکنون صرفا برای تامین منافع رژیم صهیونیستی بوده و اساسا هیچ یک از خواسته های لبنان را برآورده نمی کند.
شاید بهترین پاسخی که لبنانی ها می توانستند به این بازی آمریکایی-اسرائیلی بدهند، انتشار کلیپی توسط حزب الله به زبان عربی و عبری بود که در آن همه مختصات میادین و سکوهای گازی اسرائیل در سراسر دریای مدیترانه نمایش داده می شد با این مضمون که همه اهداف اسرائیل در تیررس مقاومت است. این اقدام دقیقا در آستانه ورود فرستاده آمریکایی به بیروت انجام شد تا نشان دهد که حزب الله در تهدیدات خود جدی است.
بنابراین نتیجه مذاکرات فرستاده آمریکایی با مقامات لبنانی هرچه که باشد، رژیم صهیونیستی گزینه ای جز عقب نشینی از میدان کاریش و کل منطقه مورد مناقشه با لبنان را ندارد و حتی اگر قصد داشته باشد این پرونده را قبل از ماه سپتامبر با راهکار دیپلماتیک ببندد عملا خود را در برابر یک گزینه خطرناک مقابل مقاومت قرار داده است.