وی گفت: ما دیدگاه خاصی از اروپا داریم. متحدان ما آلمان، فرانسه و سایر کشورهای اروپایی هستند که از حاکمیت قانون حمایت می‌کنند. مجارستان هم هنوز در حال کشمکش با بروکسل بر سر قوانین اتحادیه اروپا است.

دراگی افزود: "انتخاب شرکای ما باید بر اساس منافع ایتالیایی‌ها باشد نه فقط بر اساس دلایل ایدئولوژیک. سوالی که باید در نظر داشت این است که کدام یک از این شرکا می‌توانند بهتر به ما در حفاظت از این منافع کمک کنند."

پیش از این، دراگی در برابر کسانی که سقوط او را تسریع کردند، شمشیر را از رو بست و مخالفانش را به عنوان عروسک‌های اجیر شده‌ای توصیف کرد که می‌خواهند به برنامه‌های ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در ایتالیا ادامه دهند. او از کسی نام نبرد، اما همه فهمیدند که منظور او ماتئو سالوینی رهبر حزب لگا است که دیگر آشکارا از پوتین تمجید نمی‌کند اما همچنان با تحریم‌های غرب علیه روسیه مخالف است.

اکنون لگای سالوینی در آستانه بازگشت به قدرت پس از انتخابات عمومی یکشنبه است البته این بار به عنوان یک شریک بسیار کوچک برای حزب برادران ایتالیای جورجیا ملونی، حزبی با ریشه‌های نئوفاشیستی که ۲۶ درصد از آرای ملی را به خود اختصاص داد و رقبا و متحدانش را شکست داد. این دو حزب راست افراطی اکثریت کرسی‌ها را در ائتلاف با حزب فورزا ایتالیا به رهبری سیلویو برلوسکونی به دست آوردند.

برلوسکونی در ۸۵ سالگی قول داده است که بر دولت تحت رهبری ملونی تأثیری تعدیل کننده داشته باشد. او در آستانه انتخابات در اظهار نظری حمله پوتین به اوکراین را به عنوان تلاشی برای به قدرت رساندن افراد شایسته در کی‌یف توصیف کرد.

دورنمای راست‌گراترین دولت ایتالیا از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون واکنش‌های متفاوتی را در سرتاسر اروپا برانگیخته است؛ از جشن‌های  احزاب موافق تا زنگ خطری که برخی از رهبران اتحادیه اروپا به صدا درآورده‌اند.

مارین لوپن رهبر حزب راست افراطی تظاهرات ملی فرانسه، یکی از اولین کسانی بود که یکشنبه شب واکنش نشان داد و مدعی شد رای دهندگان ایتالیایی به اتحادیه اروپا درسی فروتنی داده‌اند. متحدان او در حزب Vox اسپانیا گفتند که پیروزی ملونی مسیر اروپای جدید کشورهای آزاد و مستقل را نشان می‌دهد اما اغلب دولت‌های اروپای غربی محتاط تر بودند.

الیزابت بورن نخست وزیر فرانسه تاکید کرد که اتحادیه اروپا باید از ارزش‌های خاصی حمایت کند از جمله حق زنان برای سقط جنین - اشاره‌ای به اقدامات دولت‌های منطقه‌ای راست افراطی در ایتالیا برای محدود کردن این حق. در اسپانیا، خوزه مانوئل آلبارس وزیر امور خارجه هشدار داد که پوپولیسم همیشه به فاجعه ختم می‌شود. در هلند کشوری که در گذشته بارها با ایتالیا مناقشه داشته است، نخست وزیر این کشور، مارک روته گفت که نتیجه انتخابات ایتالیا دلیلی برای نگرانی است.

ماری آن ماتارد بونوچی استاد تاریخ معاصر در دانشگاه پاریس هشتم که در جنبش‌های راست افراطی تخصص دارد، گفت: شرکای اروپایی ایتالیا دلایل خوبی برای نگرانی دارند.

او با استفاده از کلمه فرانسوی souverainiste، که به احزابی اطلاق می شود که نظارت فراملی را رد می‌کنند و به دنبال بازگرداندن قدرت به دولت‌های جداگانه هستند، افزود: «پروژه اعلام شده ملونی، فشار به سوی اروپای حاکمیتی است. ما به وضوح به معکوس شدن یک روند تاریخی که منجر به یکپارچگی بیشتر اروپایی شد، نگاه می‌کنیم.

توازن قدرت در اتحادیه اروپا با پیامدهای جنگ روسیه و اوکراین و بدترین بحران انرژی قاره سبز و هزینه‌های زندگی در این قاره در دهه‌های اخیر همزمان شده است. پیروزی‌های راست‌های افراطی در سوئد و ایتالیا نگرانی‌هایی را در بروکسل، پاریس و برلین درباره یک جبهه پوپولیستی برانگیخته است که می‌تواند مانع از تصمیم‌گیری واحد اتحادیه اروپا شود.

دولت بعدی ایتالیا اولین دولتی نخواهد بود که یک حزب دست راستی اروپایی تشکیل می‌دهد. لگای ایتالیا قبلاً هم بر سر کار بود؛ ابتدا با برلوسکونی و به تازگی با جنبش ۵ ستاره ضد تشکیلات. پروفسور لیلا سیمونا تالانی رئیس مرکز سیاست ایتالیایی در کینگز کالج لندن، گفت: اما دولت تحت رهبری ملونی اولین دولتی خواهد بود که دارای یک تمایل ایدئولوژیک واضح در مورد اروپا باشد.

او گفت: «دولت‌های راست گرای اروپایی در گذشته ایده روشنی از آنچه از اروپا می‌خواهند نداشتند، در حالی که این احزاب می‌دانند که چه می‌خواهند: اروپای ملت‌ها. آنها توسط یک ایدئولوژی روشن هدایت می شوند»

جورجیا ملونی در حالی که در فکر انتخاب اولین کابینه خود است، با یک مشکل منابع انسانی روبرو است: یافتن نامزدهای مناسب.

ملونی خودش هم در داخل و هم در صحنه بین‌المللی با مشکل کمبود تجربه مواجه است زیرا تنها به عنوان وزیری جوان در آخرین دولت برلوسکونی در سال ۲۰۰۸ خدمت کرده است.

می‌توان تصور کرد که حداقل در ابتدا، بین ملونی و افرادی مانند مکرون و شولتز همدردی زیادی وجود نخواهد داشت اما زمانی که ملونی به بروکسل برود، به سرعت متوجه خواهد شد که طرفداری از اوربان همیشه منطقی نیست.

به گفته فدریگا بیندی استاد علوم سیاسی در دانشگاه تور ورگاتا رم، ملونی می‌تواند به تجربیات و شبکه‌هایی که در پارلمان اروپا پرورش داده و همچنین عمل‌گرایی که در مسیر مبارزات انتخاباتی از خود نشان داد تکیه کند.

بیندی گفت: «او زن باهوشی است، سیاست را می‌داند، بنابراین به خوبی می‌داند که اگر بخواهد در دولت دوام بیاورد، نمی‌تواند سر به سر نهادهای اروپایی بگذارد.»

بیندی همچنین خطر رویارویی با بروکسل بر سر یکپارچگی اروپایی را نادیده نمی گیرد و خاطرنشان می کند که اتحادیه اروپا در ماه‌ها و شاید سال‌های آینده، تحت تأثیر نگرانی‌های مبرم‌تر قرار خواهد گرفت.

او توضیح داد: «در برهه کنونی، اتحادیه اروپا فقط باید زنده بماند.» وی افزود: «زمستان بسیار سختی با ادامه رکود اقتصادی، احتمالاً ناآرامی های اجتماعی و احتمالاً حتی انرژی ناکافی برای گرمایش در پیش است. دوران سرگرم کننده ای نخواهد بود. بنابراین فکر نمی‌کنم فضای زیادی برای اتحادیه اروپا برای اقدام به طرح‌های بزرگ وجود داشته باشد.»