تورم در ایران ریشه در عرضه، یعنی رکود در تولید دارد. از این منظر دولت باید در دو بخش تقویت بنگاه‌های تولیدی و سیاست‌های پولی_مالی برنامه‌هایی تدوین نماید.
در اردیبهشت ماه بود که دولت از برنامه ده بندی خود برای مهار تورم خبر داد. از این ده بند، ۵ مورد در زمینه سیاست‌های پولی_ مالی شامل کنترل ناترازی بودجه، ناترازی بانکها، کاهش بدهی‌های دولت، کاهش ناترازی ارزی، مدیریت نقدینگی و انضباط پولی است.
۵ برنامه نیز در زمینه رفع موانع تولید و تقویت بنگاه‌ها می‌باشد که شامل هدایت اعتبار به فعالیت‌های تولیدی، پیش بینی پذیری و رفع موانع تولید، بهبود ناترازی انرژی، عرضه دارایی‌های مازاد دولت، بهبود دیپلماسی اقتصادی و رشد سرمایه گذاری خارجی است.
از این برنامه‌های در دست اجرای دولت، برخی همچون کنترل نقدینگی حقیقی، منجر به موفقیت شده، برخی مثل کنترل ناترازی بانک ها، اقدامات تاثیرگذاری در دست اجرا است و برخی نیز نیاز به تلاش بیشتر دارد و دولت در آن‌ها در ابتدای راه است.
موارد بالا صرفا برنامه‌های دولت هستند و موفقیت در آن‌ها به عوامل متعدد داخلی و خارجی بر می‌گردد. مهمترین عامل تورم در دهه نود، نرخ ارز و شوک‌های ارزی بوده است. از این منظر دولت باید بیشترین تمرکز خود را بر تقویت ناترازی ارزی، کنترل نرخ ارز و بهبود نظام ارزی کشور قرار دهد.