آمریکا کجای آشوبهای اخیر بود
علی حسن حیدری
کشور موج ششم آشوب را هرچندکوتاه مدت، اما بسیار خشن و پیشرونده، تجربه کرد که به ظاهر آغازی غافلگیرکننده داشت. موج جدید از نظر شکل، رویکرد و شدت با آشوبهای سه دهه گذشته بسیار متفاوت بودکه شاهد تحلیلهای متفاوتی درباره چیستی، چرایی و چگونگی طراحی و نقشه ریزی آن بودیم. غالب تحلیلهای ارائه شده، رخداد را درچارچوب معادلات سیاسی و امنیتی منطقهای و جهانی ندیده بود. درحالی که درک عمق این بحران و اهداف طراحان و مجریان آن بدون بهرهگیری ازقواعد دقیق جامعه شناختی و فهم اصول حاکم برمعادلات بین الملل ممکن نیست.
پیش از این پنج دسته اغتشاش را تجربه کردهایم، حوادث دهه ۷۰ در مشهد و اسلامشهر، حوادث کوی دانشگاه در ۷۸، فتنه ۸۸، آشوبهای دهه نود (۹۶ و ۹۸) که اغتشاشات اخیر درکنار مشابهتهای فراوانی که از نظر خاستگاه، نوع مطالبه، فرم و رویکرد با آشوبهای تجربه شده داشت، اما به دلیل ویژگیهای منحصر به فرد از وجوه تمایز معینی نیز نسبت به تجارب قبل برخورداربود.
آنچه درشهریور و مهر ۱۴۰۱ شاهد آن بودیم، ششمین دسته ازآشوبهایی بود که گرچه در برخی حوزهها با هر پنج مورد شباهتهایی دارد، اما ازنظر جنس آشوب، فراگیری و ائتلاف دشمن و اپوزیسیون بی سابقه و منحصر به فرد بود.
از ویژگیهای آشوبهای این دوره نقشآفرینی مستقیم و همهجانبه امریکا و متحدان آن دربرنامه ریزی، حمایت مادی و معنوی و هدایت میدانی آن بود. از زاویه جامعه شناختی آشوبهای اخیر شکلی از آشوبهای بی سر را در اذهان تداعی میکرد و دشمن نیز بر اثبات این گزاره که اغتشاشات خودجوش است و رهبری مشخصی ندارد اصرار داشت.
دروازه جدید برای ایران در آمریکای جنوبی
میرزا رضا توکلی
شورای عالی انتخابات برزیل، لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا را پیروز انتخابات ریاستجمهوری این کشور اعلام کرد.داسیلوا توانست 9/50 درصد آرا را از آن خود کند، در حالی که خائیر بولسونارو رئیسجمهور کنونی برزیل 1/49 درصد آرا را به دست آورد. داسیلوا اعلام کرده است که بولسونارو تاکنون با وی تماس نگرفته و پیروزیاش را تبریک نگفته است، با این حال واشنگتن که البته تلاش بسیاری کرد تا رقیب داسیلوا یعنی بولسونارو بار دیگر رئیس جمهور شود و ترامپ نیز در این زمینه اقدامات رسانه ای و تبلیغاتی علیه داسیلوا انجام داد ، انتخابات برزیل را آزاد، منصفانه و معتبر دانست.شرمندهام ز سَری که به تن میکِشم هنوز
در دیدار دو روزپیش روسای دانشگاههای زیر نظر وزارت علوم با ریاست جمهوری، آقای رئیسی از دانشگاهها و دانشگاهیان خواسته است تا برای عبور از وضعیت سیاسی کنونی کشور، رهنمود بدهند و البته در ادامه، ایشان پیشنیاز این رهنمودها را آگاهی واقع بینانه دانشجویان و استادان نسبت به پیشرفتهای کشور در یکسال و چند ماه اخیر، قلمداد کرده است و از این رو ، به ضرورت جهاد تبیین یعنی تبیین واقعیت رو به بهبود کشور، اشاره نمودند. ایشان در ادامه، مدعی ناکام ماندن دشمن در دانشگاهها شده اند.
به زبان سادهتر و از نگاه ایشان، اعتراضات اخیر در دانشگاه که بخشی از نقشه از پیش طراحی شده دشمن است، حاصل بیاطلاعی و کماطلاعی دانشگاهیان از واقعیات مثبت کشور است و دانشگاهیان پس از آگاهی بر آن، میتوانند رهگشایی نمایند.
از سوی دیگر، و بر پایه مفاد بیانیه مشترک وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه پاسداران، هر نوع اقدام و هر نوع از انواع ابراز اعتراض و نارضایتی که ممکن است این روزها، در صحنه سیاسی کشور دیده شود و دیده شده است، به نوعی حرکت در زمین بازی دشمنان ایران و اجرای نقشه از پیش طراحی شده آنان است.
در میانه آنچه که ریاست محترم جمهور از انتظارات خویش بیان داشتند و آنچه که از مفاد بیانیه یاد شده استنباط میگردد، باید یک معبر و منطقه امن، برای ترویج گفتوگوهای آرام و بیتنش و سازنده در دانشگاه ساخته شود. گفتوگوهایی که سخنرانان و طرفهای حاضر در آن، چهارچوب رسمی نگاه به واقعیت جامعه و پیشرفتهای اخیر در کشور را پذیرفته باشند.
در این راستا، البته روشن است که در هر گفتوگو، موافق و مخالف باید حاضر باشند و موضوع گفتوگو و مدیریت آن نیز با توافق دو سو، مشخص شده باشد و تضمینهای لازم برای به اجرا در آمدن نتایج حاصل از گفتوگو، وجود داشته باشد.
چنانچه گفتوگو، دستاویزی برای وقتکشی و فرصتسوزی شود بیگمان، نتیجه سازندهای به دنبال نخواهد داشت.
لازم به بیان است که بر پایه قرارداد میان دانشگاههای مادر در استانها و مرکز مطالعات ریاست حمهوری، سالیانی است که نشستهای راهبردی در دانشگاهها تا پیش از دولت جناب آقای رئیسی برقرار بوده است. در این نشستها، انواع مشکلات استانی و کشوری از سوی متخصصان دانشگاهی به بحث گذاشته میشده است، ولی آسیب اساسی و مزمن در این زمینه، فقدان اعتنا به نظرات کارشناسی دانشگاهیان است. دانشگاه، به عنوان یک سازمان تخصصی، هیچگاه از جایگاهی برخوردار نبوده است که بتواند با پیشنهادهای راهبردی خود، نقشی محسوس در تحولات و تصمیمسازیهای کشور داشته باشد.