عبدالباری عطوان تحلیلگر مسائل راهبردی منطقه در مقاله خود در روزنامه الکترونیکی رأیالیوم به بررسی عوامل واقعی وتوی آمریکا ضد پیشنویس قطعنامه شورای امنیت که از سوی دولت امارات و با حمایت آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد برای آتشبس فوری در غزه ارائه شده بود، پرداخته و تصریح کرد: ما باید گزارش عجیبی که روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارانوت از حجم گسترده شکست ارتش رژیم صهیونیستی و فرماندهان آن بعد از دو ماه جنایت و نسل کشی و پاکسازی نژادی ضد شهروندان بیپناه در نوار غزه ارائه کرده است را مطالعه کنیم.
این روزنامه که پرتیراژترین روزنامه سرزمینهای اشغالی است، از مجروح شدن ۵ هزار نظامی صهیونیست در طول حوادث بعد از ۱۱ سپتامبر خبر داده که بیش از۲ هزار نفر از آنها معلول شده اند و ۵۸ درصد از آنها نیز با جراحتهای خطرناک مواجه هستند که نیازمند قطع شدن دست یا پا یا از بین رفتن کلیه یا طحال بیماران است. اینها علاوه بر بیماریهای روانی روزافزون در میان نظامیان صهیونیست است.
عطوان میافزاید: دولت آمریکا با وجود حمایت سیاسی و نظامی و تسلیحاتی از رژیم صهیونیستی حجم واقعی این شکست که شکستی مستقیم برای خودش نیز به شمار میرود، میداند؛ به همین علت است که ضد این آتشبس رأی میدهد و تلاش دارد ۴ هفته دیگر برای ادامه کشتار و تخریب به صهیونیستها فرصت بدهد با این امید که آنها بتوانند ماموریت خونبار و غیر انسانی خود را انجام داده و شکستی را به گروههای مقاومت وارد کنند.
عطوان این وتو را لکه ننگی در تاریخ ایالات متحده خواند و تصریح کرد که این اقدام تمامی ادعاهای دروغین آمریکا در خصوص دموکراسی و حقوق بشر را رسوا کرده و قطعاً به تهدید منافع این کشور در مناطق مختلف دنیا از جمله در جهان عرب و اسلام و حتی تهدید وحدت داخلی این کشور منجر شده و چه بسا بذر شکاف و تسریع در جنگ داخلی در آمریکا را گسترش دهد.
بر اساس این گزارش رژیم صهیونیستی همچنان به نسل کشی در نوار غزه ادامه میدهد، اما قطعاً نمیتواند حماس را با شکست مواجه کرده یا بستر مردمی آن را سلب کند و توطئههای خود برای مهاجرت دادن اهالی آن را محقق سازد؛ چرا که مردم غزه به مقاومت ایمان دارند و حمایت آنها از مقاومت هنگامی بیشتر شد که آنها بزرگترین پیروزی در تاریخ جنگهای عربی و رژیم صهیونیستی را رقم زده و با حمله به شهرکهای صهیونیست نشین بیش از ۱۲۰۰ نظامی و شهرک نشین را به هلاکت رساندند و مهمترین مبانی صهیونیستی و ادعاهای آنها در خصوص بازدارندگی و امنیت و ثبات و برتری نظامی و اطلاعاتی را به چالش کشیدند.
عطوان نوشت که آمریکا مسئول قطعی و مستقیم این جنگ است و مسئولیت شهادت بیش از ۲۰ هزار زن و کودک و غیرنظامی و زخمی شدن بیش از ۵۰ هزار تن دیگر و آواره شدن نزدیک به ۲ میلیون نفر را بر دوش دارد. این در حالی است که این عده در معرض خطر گرسنگی و فقدان کمترین مبانی زندگی و قطع برق و ارتباطات و فقدان سوخت قرار دارند و اگر اقدام دولت بایدن برای ارسال ۲ هزار نیروی ویژه و ایجاد پل هوایی برای انتقال مهمات و موشک و پهپادهای مختلف به سرزمینهای اشغالی نبود، رژیم صهیونیستی تاکنون به صورت کلی یا جزئی فروپاشیده بود.
این مقاله تصریح میکند که تجاوز آمریکایی- صهیونیستی ضد نوار غزه در تحقق اهداف خود شکست خورده و نتوانسته اسرای صهیونیست را آزاد کند یا حماس و دیگر گروههای مقاومت را ریشهکن نماید. ادعاهای مطرح شده در خصوص اشغال بخشهایی از نوار غزه نیز دروغهایی است که موشکهای مقاومت که روزانه به سمت تلآویو و عسقلان و اسدود شلیک میشود، دروغ بودن آن را اثبات میکند. «ارتش شکست ناپذیر» نتوانسته حتی یک تونل را تخریب کند یا یک اسیر را آزاد نماید و اقدام اخیر آن برای اعزام نیروهای ویژه برای آزادی یک اسیر صهیونیست نیز با قتل این اسیر و بیشتر نظامیان مهاجم و انهدام خودروی آنها و مصادره سلاحهایشان و نمایش آن در برابر رسانههای خبری منجر شده است.
این تحلیلگر عرب میافزاید که اشغالگران حجم واقعی تلفات و زخمیهای خود را اعلام نمیکند و سانسور نظامی شدیدی را بر رسانههای داخلی و خارجی اعمال میکنند تا واقعیت را از شهرک نشینانی که روحیه خود را به شدت از دست دادهاند، مخفی نگه دارند. آماری که روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارانوت ارائه کرده، مقدمه این آمار است و خسارتها و تلفات چندین برابر این تعداد است، اما نتانیاهو و ژنرالهای وابسته به او نتوانستهاند هیچ پیروزی را تاکنون به دست بیاورند، مگر اینکه بخواهیم کشتار کودکان را یک پیروزی برای آنها قلمداد کنیم، با این وجود آنها نتوانستند وقوع خسارتهای بسیار سنگین در میان نظامیان ارتش و روزهای سخت و دردناک آنها را انکار کنند.
عطوان ابراز داشت: وتوی آمریکا نشان دهنده انزوای این کشور بود و آن را در زمره دولتهای تروریستی قرار داد که از کشتار بیش از ۷ هزار کودک و شیرخواره و موشک باران بیمارستانها و مساجد و عبادتگاهها حمایت میکند. این اقدامات اما نمیتواند چیزی از پیروزیهای مقاومت در جنگ غزه کم کند و حتی تعداد آنها را بیشتر میکند و فروپاشی موجود در داخل رژیم صهیونیستی را در تمامی سطوح افزایش میدهد.
عطوان در پایان این مقاله تصریح میکند: من کوچکترین شکی ندارم که پایداری مقاومت و رهبران و مجاهدان آن در کرانه باختری و نوار غزه و جنوب لبنان و عراق و سوریه و یمن اولین نشانههای پیروزی قطعی و قریبالوقوع است.