زلف آذرماه با دو مناسبت «۵ آذر روز بسیج»، «۱۰ آذر روز مجلس» که به نوعی با هم اشتراک هدف دارند گره خورده است و همین اشتراک هدف فرصت مناسبی برای پرداختن به روابط متقابل مجلس و بسیج فراهم آورده است. خاستگاه مشترک بسیج و مجلس ارتباط مستقیم و بی واسطه با مردم و کف جامعه دارد. مردم بیشترین، صمیمی‌ترین، مؤثرترین و گسترده‌ترین ارتباط را با بسیج و نمایندگان خود در مجلس دارند. مردم در کنار نمایندگان خود و بسیجیان جان برکف و مخلص از یک سو احساس آرامش می‌کنند و از سوی دیگر به راحتی مشکلات خود را مطرح می‌کنند. فرهنگ نمایندگی مجلس بیش از آنکه حضور در مجلس برای قانونگذاری، تنظیم برنامه بودجه سالانه، اعمال نظارت بر هزینه کرد بودجه و عملکرد قوه مجریه باشد، فرهنگ ارتباط رودررو و مستقیم با مردم و فرهنگ خدمت به مردم است. در عین حال نماینده مجلس واسطه بین مردم و حاکمیت و ساختار‌های کلان نظام هم هست. بسیج نیز که به فرمایش رهبر معظم انقلاب اسلامی از مهم‌ترین و بزرگ‌ترین ابتکارات امام خمینی (ره) بوده و جایگاه و شأنی بالاتر از یک سازمان نظامی دارد، در واقع یک فرهنگ و تفکر و گفتمان است که در ارتباط مستقیم با کف جامعه، این ظرفیت را دارد که کشور را در مسیر اهداف نظام اسلامی و رسیدن به قله‌های مورد نظر، با گام‌های بلند به پیش ببرد.
بر این اساس هم افزایی این دو سازمان مهم، علاوه بر سرعت بخشی به تحقق اهداف نظام در همه حوزه‌های مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، امنیتی، علمی، آموزشی، خدماتی و سازندگی می‌تواند به افزایش امنیت و آرامش اجتماعی، رشد اعتماد عمومی، افزایش امید و گسترش مشارکت مردم منتهی شود.
تردیدی نیست که ترویج تفکر بسیجی و کار جهادی در افزایش سطح مشارکت مردم در انتخابات نقش‌آفرین است. بسیج، با تکیه بر شاخصه‌ها و ویژگی‌های منحصر به فرد خود، با پیروی از منویات و تدابیر مقام معظم رهبری در پیشرفت‌های همه جانبه نظام نقش آفرینی کرده و به عنوان یک فرهنگ، تفکر و گفتمان معتبر، مؤثر و فراگیر گره‌های کور و بازنشدنی را باز کرده و در طول چهار دهه گذشته، در عمل ثابت کرده که هیچ بن‌بستی را به رسمیت نمی‌شناسد. مردم نیز به این اطمینان رسیده‌اند که تا بسیج هست و تا تفکر بسیجی هست و تا نوای دلنشین تفکر بسیجی در کشور طنین انداز است همه قفل‌ها (چه قفل‌هایی که توسط دشمنان بیرونی بر کشور تحمیل می‌کنند و چه قفل‌هایی که ناشی از سوء مدیریت و ناکارآمدی برخی مسئولان است و چه سنگ اندازی‌هایی که نفوذ جریانی پیش پای نظام می‌اندازد) بازشدنی است. در حقیقت بسیج همان مردم‌اند و مردم همان بسیجیان هستند و در واقع بسیج، نهادی جوشیده از دل جامعه و مردم و در خدمت مردم است.
اینک با نزدیک شدن به زمان انتخابات مجلس شورای اسلامی هماهنگی و همکاری هدفمند نهاد مجلس و سازمان بسیج می‌تواند انتخاباتی پرشور را نوید بدهد. از میان چهار رکن اصلی انتخابات مشتمل بر «امنیت حداکثری»، «سلامت حداکثری»، «رقابت حداکثری» و «مشارکت حداکثری»، بسیج که در ادوار مختلف انتخابات گذشته ثابت کرده که در حوزه مشارکت حداکثری کارآمدترین سازمان است، اینک نیز پا در میدان جهاد عظیم تبیین و روشنگری گذاشته و به تبیین نقش مردم در اداره امور کشور از طریق انتخابات پرداخته و مردم را به شرکت گسترده در انتخابات فراخوان می‌کند، چه اینکه مهم‌ترین نقش بسیجیان در زمینه انتخابات دعوت مردم به شرکت در این رویداد مهم سیاسی و افزایش مشارکت است. و، اما از نمایندگان فعلی و همه نامزد‌های انتخابات آینده که رقابت حداکثری را بهتر و زیباتر از همه ادوار گذشته انتخابات مجلس به تصویر کشیده‌اند، انتظار می‌رود که با تأسی به فرهنگ و تفکر بسیج و ویژگی‌های بسیجی نظیر «مردمی بودن»، «عمل صالح»، «ایثار و از خودگذشتگی»، «استقامت، مقاومت و پایداری»، «مؤمن به هدف»، «ایمان و خودسازی»، «شهامت و شجاعت»، «عشق و محبت به مردم»، «طالب علم و نوآوری»، «عاشق خدمت خالصانه و بی منت به مردم»، «منظم و منضبط»، «ولایت پذیری»، «پیشتاز در گره گشایی» و «باور به نصرت الهی و پیروزی» تجربه مجلسی انقلابی، جهادی و در تراز انقلاب اسلامی را به مردم ایران نشان دهند.
در نهایت مهم‌ترین نتیجه همکاری، همدلی و هم‌سویی مجلسیان و بسیجیان در انتخابات، گسترش مشارکت مردم بوده و مشارکت حداکثری به خنثی‌سازی توطئه‌ها و تهدیدات دشمنان انجامیده و در عین حال موجب افزایش اقتدار نظام و امنیت ملی کشور می‌شود و ناگفته پیداست که اقتدار هر چه بیشتر نظام، پیامد‌های مثبت منطقه‌ای و بین‌المللی برای نظام جمهوری اسلامی ایران درپی خواهد داشت

کنفرانس تغییر اقلیم و چند پرسش

مهدی زارع

از نهم آذر ۱۴۰۲ در دبی کنفرانس تغییر اقلیم سازمان ملل متحد – کاپ ۲۸ – در دبی افتتاح شد و نگارنده پخش زنده برنامه را از طریق کانال کنفرانس روی پلتفرم یوتیوب از تهران به تماشا نشسته بود. پلتفرم دیجیتال۲۸ COP برای همه شرکت کنندگان ثبت نام شده کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل در دبی قابل دسترسی خواهد بود. این پلتفرم به شرکت کنندگان اجازه می دهد تا جلسات را بر اساس نوع ، شبکه با سایر شرکت کنندگان و ایجاد جلسات آنلاین تماشا کنند و به آن بپیوندند.  سلطان الجابر، رئیس جدید اماراتی  COP28، اجلاس اقلیمی سازمان ملل متحد را با ترغیب کشورها به یافتن زمینه مشترک در سیاست‌ها برای دستیابی به اهداف اقلیمی افتتاح کرد. کنفرانس اقلیمی سازمان ملل در دبی با حضور  کشورهایی که  برای  اقدام فوری در مورد گرمایش جهانی و کنار گذاشتن سوخت‌های فسیلی تحت فشارند آغاز می‌شود. الجابر که همچنین مدیرعامل شرکت ملی نفت امارات متحده عربی ADNOC  نیز هست، در سخنان افتتاحیه خود اذعان کرد که «نظرات مهمی در مورد ایده جایگزینی سوخت‌های فسیلی با انرژی‌های تجدیدپذیر در متن مورد مذاکره وجود دارد. شما با هم کار کنید … همکاران، بگذارید تاریخ منعکس کننده این واقعیت باشد که این دوره کنفرانس انتخاب جسورانه ای برای تعامل فعالانه با شرکت های نفت و گاز داشت. .. بسیاری از شرکت های ملی نفت اهداف خالص صفر کربن را برای سال ۲۰۵۰ اتخاذ کرده اند. از اینکه آنها برای پیوستن به  سفری گام گذاشته اند که بازی را تغییر خواهد داد سپاسگزارم. اما، باید بگویم، کافی نیست و می دانم که آنها می توانند کارهای بیشتری انجام دهند.»

مذاکرات دو هفته ای اقلیمی که امسال در دبی، این شهر پر زرق و برق در ساحل جنوبی خلیج فارس برگزار می شود، در لحظه ای مهم با انتشار فزاینده گازهای گلخانه ای افتتاح می شود و امسال احتمالاً گرم ترین سال در تاریخ بشریت خواهد بود. سازمان ملل و میزبان امارات متحده عربی می گویند این مذاکرات با حضور ۷۰ تا ۱۰۰ هزار نفر نماینده و مسئول دولتی و خصوصی از حدود ۲۰۰ کشور جهان  که به عنوان COP28 شناخته می شود، مهم ترین مذاکرات از زمان کنفرانس پاریس در سال ۲۰۱۵ خواهد بود، که در آن  کشورها توافق کردند گرمایش جهانی را به زیر ۲ درجه سانتیگراد از دوران پیش از صنعتی شدن محدود کنند و ترجیحاً این حد را در  میزان ایمن تر   ۱.۵ درجه سانتیگراد نگه دارند.البته هشت سال پس از کنفرانس اقلیمی پاریس دانشمندان می گویند که جهان در مسیر دستیابی به این اهداف نیست و کشورها باید کاهش سریع و عمیق تری در انتشار گازهای گلخانه ای انجام دهند تا از فاجعه بارترین اثرهای  تغییرات اقلیمی جلوگیری کنند . سایمون استیل، رئیس برنامه اقلیم سازمان ملل متحد روز چهارشنبه  ۸ آذر ۱۴۰۲ گفت: «در حال حاضر، ما در حال برداشتن گام‌های کوچکی هستیم و  باید جهش‌های بزرگ و گام‌های بزرگی را برداریم تا به جایی که باید باشیم، برسیم. تمرکز اصلی بر بررسی پیشرفت محدود جهان در مهار گرمایش جهانی خواهد بود، که نیاز به پاسخ و تعهد رسمی در این گفتگوها دارد. امارات متحده عربی خود را پلی بین کشورهای ثروتمند توسعه یافته می بیند که به صورت تاریخی مسئول انتشار گازهای گلخانه ای  هستند و سایر نقاط جهان که کمتر موجب گرمایش جهانی شده اند، ولی بدترین پیامدهای آن را متحمل می شود.

ایجاد یک موضع مشترک در مورد حذف تدریجی همه سوخت‌های فسیلی – خواسته کشورهای جزیره‌ای آسیب‌پذیر از تغییرات اقلیمی و مورد حمایت دانشمندان و آژانس بین‌المللی انرژی – چالش‌برانگیزتر خواهد بود.در یک بازه زمانی کمتر از پنجاه سال، امارات متحده عربی  خود را از یک کشور کوچک رانتی که توسط بریتانیا اداره می شد، به یک جامعه مدرن با اقتصاد بسیار متنوع و یک قدرت منطقه ای کلیدی با یک شبکه گسترده جهانی تبدیل کرده است.  در حالی که این کشور آماده جشن گرفتن پنجاه و دومین سال استقلال خود در ۲ دسامبر ۲۰۲۳ است، اکنون به عنوان یک قدرت متوسط رو به رشد و دومین اقتصاد  بزرگ عربی شناخته می شود. قدرت متوسط را دولتی با توانایی کافی برای شکل دادن به رویدادهای منطقه ای و جهانی می نامند که قطعا در مورد امارات صادق است.

امارات متحده عربی جدید یک جامعه مدرن، است که از تولید ناخالص داخلی ۳۷ میلیارد دلاری در سال ۱۹۸۵ به حدود ۵۰۰  میلیارد دلار –تخمین زده شده برای –  سال ۲۰۲۳ رسیده است. ارتقای کنونی امارات متحده عربی به موقعیت قدرت متوسط به دلیل هماهنگی نزدیک بین این کشور و متحدان کلیدی جهانی آن مانند ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه و شرکای منطقه ای  به ویژه عربستان سعودی، مصر و دیگر کشورهای شورای همکاری خلیج فارس بوده است. در سال ۲۰۲۴ آنها می خواهند روی ماه فرود بیایند و تا سال ۲۰۳۰ ، اماراتی ها از امارات می خواهند که در لیست ۱۰ کشور برتر قرار گیرد. آنها همچنین چشم انداز روشنی برای یکصدمین سالروز تاسیس امارات در سال ۲۰۷۱  دارند . تولید ناخالص داخلی امارات متحده عربی در نیمه اول سال ۲۰۲۳ ، ۳.۷ درصد رشد داشته است، زیرا رشد بخش غیرنفتی بسیار بهتر از رشد کلی بوده است.

رشد غیرنفتی در شش ماهه اول سال ۵.۹ درصد افزایش یافته است. رشد اقتصادی امارات گواهی بر انعطاف پذیری، تنوع و همکاری بین المللی است. بخش غیرنفتی بیش از ۷۰ درصد تولید ناخالص داخلی کشور را تشکیل می دهد. امارات متحده عربی با داشتن بخش هایی مانند خدمات مالی، تجارت و گردشگری و همچنین اجرای اصلاحات اجتماعی و تجاری یکی از پیشرفته ترین ها در این فرآیند است. سال ۲۰۲۲، اقتصاد امارات متحده عربی  ۷.۹ درصد رشد کرد، که با افزایش قیمت نفت و همچنین بازگشت سریع اقتصادی در گردشگری و تجارت پس از همه گیری کووید، به ویژه در دبی، مرکز تجاری و گردشگری منطقه ای، تقویت شد.

فساد در ایران امروز و فرسایش اعتماد عمومی

1- در دو دهه گذشته موج وسیعی از اخبار و گزارش‌های گوناگون درباره وقوع فساد در کشور مانند فساد پولی و اقتصادی یا فساد اخلاقی منتشر شده است. برای بسیاری از ایرانی‌ها، ابعاد پرونده‌های فساد افشاشده شگفت‌‌انگیز و تکان‌دهنده بوده و شوک بزرگی به جامعه وارد کرده است. پرونده‌های فساد بزرگی همچون پرونده بانک صادرات رفیق‌دوست و فاضل خداداد در ابتدای دهه 70 از این نظر آغازگر این روند بود. سپس پرونده‌های شهرام جزایری، مه‌آفرید خسروی و خاوری، مدیرعامل وقت بانک ملی، بابک زنجانی، پدیده شاندیز، بیمه ایران و استمرار این روند تا پرونده چای دبش مشتی از خروار پرونده‌هایی است که وقوع فساد بزرگ و پیچیده در آن بازتاب بسیار گسترده‌ای در میان ایرانیان داشت. پرونده‌های فساد اخلاقی برخی افراد ذی‌نفوذ نیز روی دیگر فساد است که گوشه محدودی از اخبار آن منتشر شده است. افزون بر آن که درباره برخی پرونده‌ها که از نظر بخش بزرگی از افکار عمومی سویه‌های فساد آن هویداست، مانند قاچاق گسترده حامل‌های انرژی از مرزهای شرقی و جنوبی کشور که بنا بر برخی برآوردها، سالانه حدود پنج میلیارد دلار برآورد می‌شود، تاکنون اطلاع‌رسانی ویژه‌ای درباره ابعاد و کیفیت آن انجام نشده یا حتی اقدام اثربخش و ویژه‌ای به‌جز برخورد گاه‌و‌بیگاه با سوخت‌بران صورت نگرفته است.

2- یکی از کاستی‌ها مشهود و محسوس درباره پرونده‌های فساد پیش‌گفته و موارد مشابه، فقدان سیاست رسانه‌ای روشن از سوی رسانه‌های رسمی است. گاه رسانه رسمی کشور یعنی صداوسیما، با هدف تضعیف یک جناح سیاسی، موضوعی را با آب‌و‌تاب مورد توجه قرار می‌دهد، مانند پرونده شهردار پیشین تهران و گاه به عمد در برابر یک موضوع مبهم دیگر در شهرداری تهران با هدف جلوگیری از تضعیف جریان سیاسی دیگر سکوت پیشه می‌کند! صداوسیمای رسمی در برابر فساد‌های افشا‌شده مانند ماجرای ارشاد رشت یا فساد چای دبش اقدام حرفه‌ای محسوسی برای شناسایی ریشه‌های وقوع چنین فسادی در دستور کار قرار نمی‌دهد و به صورت مستمر و جدی به موضوع ورود پیدا نمی‌کند و از ظرفیت کارشناسی کشور، اعم از ظرفیت‌های حقوقی، اقتصادی، جامعه‌شناختی و حتی روان‌شناسی کشور استفاده بهینه‌ای صورت نمی‌گیرد؛ البته رسانه‌های پربیننده‌ دیگری که در فراسوی مرزها برنامه‌های خود را تدارک می‌بینند، بر این موضوعات متمرکز می‌شوند.

3- چرا با چنین ابعاد گسترده‌ای از فساد دست‌به‌گریبان شده‌ایم؟ چگونه می‌توان در لایه‌های مختلف نظام مدیریتی شاهد چنان گسترش شتابانی از فساد بود که شائبه سیستمی‌بودن آن در افکار عمومی مطرح شود؟ چرا افزون بر وقوع فساد‌های بزرگ، شاهد وقوع فساد در ابعاد کوچک‌تر و در مقیاس وسیع‌تر در حوزه‌هایی همچون شهرداری‌ها، بانک‌ها یا برخی دستگاه‌های دیگر کشور هستیم؟ چرا برای ریشه‌یابی و شناسایی ابعاد مختلف فساد در کشور، به صورت جدی تلاش‌هایی انجام نمی‌‌شود؟ چه میزان از فساد تحت تأثیر انواع رانت‌ها صورت می‌گیرد؟ چه میزان از فساد ناشی از خلأهای قانونی است؟ چه میزان از فساد ناشی از مشکلات نظارتی است؟ چه میزان از فساد به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به دلیل تحریم‌های کشور روی می‌دهد؟ راه‌افتادن بازاری به نام دور‌زدن تحریم‌ها موجب شده چه نوع و چه حجمی از فساد در کشور بروز کند؟ آیا وقوع فساد، ناشی از جهت‌گیری‌های اقتصادی کشور است یا اینکه عوامل دیگر در وقوع آن اثر دارد؟ ریشه‌های فساد چه اندازه تحت تأثیر انحصار در حوزه‌های دولتی‌-اقتصادی است؟ نقش نهادهای دولتی در گسترش فساد چیست؟ فساد چه هزینه‌هایی برای کشور ایجاد کرده است؟ استمرار این وضعیت چه پیامدهایی در پی خواهد داشت؟ این پرسش‌ها و پرسش‌هایی از این دست نمایانگر نیاز جدی کشور به مطالعات و بررسی‌های چندوجهی درباره فساد‌، ابعاد فساد و پیامدهای فساد در کشور است که تاکنون به صورت عمیق کمتر به آن پرداخته شده است. رسانه‌های نوشتاری، دیداری و گفتاری کشور نیز کمتر تلاش کرده‌ یا جسارت کرده‌اند تا درباره موضوع فساد در کشور به تولید محتوا بپردازند.

4- بر اساس آنچه در بند‌های پیشین بیان شد، تصور دقیقی درباره ابعاد فساد در کشور در دست نیست؛ اما این حد از فساد و عمق و ابعاد آن در مناسبات رسمی کشور و همچنین تصوری که از فساد و ابعاد آن در میان لایه‌های مختلف اجتماعی در ایران امروز شکل گرفته، حائز اهمیت است. اگرچه تجارب شخصی نمی‌تواند جانشین مطالعات اجتماعی شود، ولی تصور و برآورد محدودی از افکار عمومی به دست می‌دهد. کافی است سری به مکان‌های پرتجمع از شهروندان همچون بیمارستان‌ها، برخی کلانتری‌ها، اماکن قضائی، برخی شهرداری‌ها، برخی از نهادهای اقتصادی مانند گمرک و امثال آن بزنیم تا برآوردی از افکار عمومی در قالب تجارب شخصی احصا شود. البته که برآورد دقیق و چند‌لایه نیازمند افکارسنجی‌های متنوعی است. آیا اراده‌ای برای شنیدن قضاوت افکار عمومی در‌این‌باره وجود دارد؟

5- استمرار شرایط موجود، کارکردها، پیامدها و کاربست‌های ویژه خود را در پی دارد. خواه پند گیریم، خواه ملال! یکی از مهم‌ترین پیامدها، البته در کنار پیامدهای بنیان‌فکن دیگر موضوع فساد، استهلاک اعتماد عمومی و فرسایش روزافزون اعتماد عمومی است که شواهد موجود ازجمله میزان مشارکت در انتخابات دو دوره گذشته، برخی مطالعات محدودی که در میدان صورت گرفته و تجارب شخصی مؤید آن است. استهلاک اعتماد عمومی خود کارکردهای دیگری در پی دارد. استهلاک سرمایه اجتماعی تنها یکی از مهم‌ترین این پیامدها‌ست. افزایش نارضایتی عمومی و موارد حساس دیگری در حوزه زیست جمعی و سیاسی شهروندان از‌جمله کارکردهای بی‌توجهی به این پدیده است. گسترش فساد همچون چند موضوع حساس دیگر از‌جمله موانع مشارکت سیاسی، از‌ مباحثی است که همچنان در صدر مسائل کشور خودنمایی می‌کند و اگر راهی برای حل‌وفصل نسبی آن یافت نشود، پیامدهای آن در دوره‌ای نه‌چندان دور، دامن کشور را خواهد گرفت

صهیونیسم در قامت مک‌کارتیسم

 

شروین طاهری

 آمریکا این روزها درست در کوران سیطره جریان چپ افراطی، موج نفی گذشته و جنبش زامبی‌های دگرباش بر فرهنگ و جامعه و سیاستش، به محض آنکه اصل صهیونیسم با تهدید مواجه می‌شود، همه ارزش‌های فوق لیبرالی و چه بسا آنارشیستی‌اش را به کناری می‌نهد و به مرتجعانه‌ترین ایدئولوژی دست‌راستی متوسل می‌شود تا بار دیگر ثابت شود در ینگه دنیا بدون اجازه طبقه یهودی  حاکم، برگ از روی درخت نمی‌افتد.

آنچه در هفته اخیر در جلسات استماع - یا به بیان بهتر محاکمه سیاسی -  روسای 3 دانشگاه بزرگ و مهم ایالات متحده در کنگره به اتهام حمایت از آنتی‌سمیتیسم (ضد سامی‌گری) شاهد بوده‌ایم، نشانگر عمق ارتجاع حاکم بر نهاد قدرت در آمریکاست. سه‌شنبه هفته گذشته بود که تصاویر نشست استماع روسای دانشگاه‌های هاروارد، مؤسسه فناوری ماساچوست (ام‌آی‌تی) و دانشگاه پنسیلوانیا مقابل کمیته آموزش و نیروی کار خانه نمایندگان کنگره به رهبری حزب جمهوری‌خواه درباره افزایش ضد‌سامی‌گری - معادل یهود‌ستیزی -  در این دانشگاه‌ها، به سراسر جهان مخابره شد. ضد سامی‌گری، برچسبی سیاسی و حتی گاه امنیتی معادل یهودستیزی است که توسط صهیونیسم جهانی با مدیریت خاندان‌های سرمایه‌دار اشکنازی بریتانیا، اروپا و آمریکای شمالی اختراع شده و بویژه بعد از جنگ دوم جهانی، توسط سگ‌های هار اسرائیلی آنها به عنوان بدترین گناهی که می‌توان مرتکب شد، تبلیغ می‌شود. جالب است که آمریکا، اقمار اروپایی‌اش و رژیم صهیونیستی حتی به رغم اسلام‌هراسی گسترده‌ای که به راه انداخته‌اند، در پس پرده یا حتی جلوی دوربین‌ها حداکثر تسامح و تساهل را با تروریست‌های تکفیری داعش و القاعده به کار برده‌اند اما با شفاهی‌ترین و صلح‌آمیزترین شکل انتقاد از غیرانسانی‌ترین جنایت‌های صهیونیسم و اسرائیل، برخوردی به مراتب سخت‌تر از تکفیری‌ها دارند.

محافل دانشگاهی و روشنفکری غرب بارها سعی کرده‌اند در این مورد شفاف‌سازی کنند که ضد سامی‌گری، بهانه‌ای بیش برای سرکوب همه مخالفان صهیونیسم با یک چماق نیست چرا که طبق تقسیم‌بندی‌های علمی انسان‌شناسانه و باستان‌شناسانه، تعریف اقوام سامی شامل چند صد میلیون نفر از بومیان آسیا، آفریقا، اروپا و میلیون‌ها مهاجر در سراسر جهان می‌شود که خود را از نسل سام، یکی از پسران حضرت نوح(ع) می‌دانند. بزرگ‌ترین دسته آنها اعراب عمدتا مسلمان هستند. تقریبا همه این چند صدمیلیون انسان‌ سامی‌تبار در کنار اکثریت 20 و چند میلیون یهودی شناسایی‌شده در دنیا، مخالف استعمار صهیونیستی و جنایت‌های اسرائیل هستند. حال چگونه می‌شود که درصد ناچیزی از سامی‌ها، بقیه را به ضدسامی‌گری متهم کنند؟

اگر از مفهوم تحت‌اللفظی انگ ضدسامی‌گری به مخالفان یا حتی معترضان صهیونیسم بگذریم‌، باید گفت نفس محاکمه سیاسی مسؤولان 3 دانشگاه برتر ایالات متحده توسط دستگاه سیاسی این کشور، نمایانگر ارتجاعی 70 ساله از دوران مک‌کارتیسم توسط یک نظام مدعی صدور لیبرال - دموکراسی حتی به زور تانک، موشک و بمباران اتمی است. نفرت‌انگیزترین و در عین حال سینمایی‌ترین لحظه نشست استنطاق نسبتا طولانی خانم‌ها کلودین گی، رئیس آفریقایی‌تبار دانشگاه هاروارد، سالی کورنبلوت، رئیس مؤسسه فناوری ماساچوست (ام‌آی‌تی) و الیزابت مگیل، رئیس دانشگاه پنسیلوانیا توسط جمهوری‌خواهان کمیته آموزش و نیروی کار خانه نمایندگان کنگره  زمانی بود که ویرجینیا فاکس، رئیس کمیته مزبور و الیز استفانیک دیگر عضو کمیته به زننده‌ترین شکل ممکن به بازجویی از خانم مگیل پرداخت. این زن جمهوری‌خواه حتی با توهین‌آمیزترین لحن ممکن تلاش کرد از رئیس دانشگاه پنسلیوانیا درباره اینکه مرتکب ضدسامی‌گری شده اعتراف بگیرد. استفانیک با اشاره به موج  اعتراضات دانشجویان طرفدار فلسطین در دانشگاه‌های آمریکایی از زمان آغاز جنگ اخیر غزه در 7 اکتبر گذشته، رؤسای 3 دانشگاه بزرگ را به قصور درباره تهدیدات امنیتی ناشی از ناآرامی دانشگاه‌ها متهم ساخت. او همچنین مگیل و 2 همتای دانشگاهی دیگرش را متهم به ایجاد رفتار خشونت‌آمیز و مملو از نفرت و یهودستیزی در پردیس‌های دانشگاهی نامبرده بر اثر لفاظی‌های وحشتناک کرد و در قامت یک مک کارتی مونث یا یک کاردینال قرون وسطایی از آنها خواست استغفار کنند.  این رفتار مشمئز‌کننده، رفتار سناتور جان مک‌کارتی را در اواسط قرن بیستم به یاد همگان آورد؛ سناتور جمهوری‌خواهی که در میانه دهه 1950 میلادی یک کارزار وحشت‌آفرین سیاسی و قضایی را علیه چپگرایان در همه سطوح جامعه آمریکایی از کارگر تا هنرمند و از کارمند تا سیاستمدار به راه انداخت. 

به تدریج معلوم شد موج نفرت و وحشتی که او به اسم مبارزه با نفوذ شوروی برپا کرد دامن چندصد بی‌گناه را حتی بر اساس قرائت فاشیستی و انتزاعی مک‌کارتی و همدست اصلی‌اش ایرل وارن، رئیس دادگاه ایالات متحده از جرائم کمونیستی گرفته است. 

مک کارتیسم در تاریخ به عنوان سیاه‌ترین ارتجاع آمریکای مدعی دموکراسی  و کل جهان غرب به دوران تاریک تفتیش عقاید در اروپای قرون وسطای تحت سیطره کلیسا به ثبت رسیده است.

با این حال حتی رسوایی افشای رابطه خانوادگی و سیاسی نزدیک سناتور مک‌کارتی با شخص جان اف کندی، رئیس‌جمهور دموکرات، کاتولیک و ضد کمونیستی که بعد از این دوران تفتیش عقاید آمریکایی به کاخ سفید راه یافت، به اندازه رسوایی امروز دموکرات‌ها نیست.

اگر مک‌کارتی 7 دهه پیش کارزار وحشت سرخ را به نمایندگی از سرمایه‌داری آمریکایی و تحت حمایت یک دولت جمهوری‌خواه مستقر؛ به جان نخبگان و مردم عادی انداخت، حالا در سومین دهه قرن بیست‌ویکم در حالی شاهد این دادگاه سیاسی تفتیش عقاید پست‌مدرن هستیم که دولت بایدن و حزب دموکرات با ادعای حمایت همه‌جانبه از آزادی بی‌حد و حصر و هر نوع بی‌بند و باری، خود را مخالف اصلی ترامپیسم به عنوان نماد سرکوب آزادی‌های رنگین‌کمانی معرفی می‌کند.

در جلسه استماع، هر 3 رئیس دانشگاه نامبرده تا سرحد امکان از عملکرد خود در مخالفت با یهودستیزی مورد ادعای سیاسیون از هر 2 حزب جمهوری‌خواه و دموکرات دفاع کردند. با این حال تنها چند کلمه توضیحی خانم مگیل در این مورد که از نظر او ممکن است سایر اشکال تعصب از ضد‌سامی‌گری خطرناک‌تر باشند، باعث شد او به عنوان متهم اصلی این دادگاه سیاسی هدف قرار بگیرد، به طوری که مگیل زیر فشارهای سیاسی، رسانه‌ای و حتی اقتصادی‌ای که توسط دموکرات‌های کنگره و حتی حامیان وال‌استریتی این حزب به او وارد آمد، مجبور به استعفا شد. مهم‌ترین جرم مگیل این بود که در پارلمان آمریکای مدعی آزادی بیان، از دانشجویانش دفاع کرد و ضمن رد تنبیه آنها به خاطر حمایت از فلسطین گفت دانشگاه‌ها هم به ایمنی و هم به بیان آزاد نیاز دارند.

پس از آن بیش از ۷۰ تن از نمایندگان هر ۲ حزب خواستار استعفای لیز مگیل از ریاست دانشگاه پنسیلوانیا شدند.

این فشارها تا بدان جا ادامه یافت که ۲ حامی مالی مهم دانشگاه پنسیلوانیا مشهور به یوپن، کمک‌های خود را به چهارمین مرکز علمی پرقدمت ایالات متحده است به حالت تعلیق درآوردند. یکی از آنها صندوق مدیریت مالی راس استیونز در وال‌استریت بود که اعلام کرد کمک 100 میلیون دلاری خود به این دانشگاه مستقر در فیلادلفیا را منوط به تغییر مدیریت آن می‌کند.

در نهایت مگیل روز شنبه استعفا کرد. حالا جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها به دنبال استعفای ۲ همتای دیگر او در راس هاروارد و ام‌آی‌تی هستند

آیا بایدن و ترامپ نمی‌آیند؟

محمد مهرعلی 

جو بایدن می‌گوید اگر مطمئن بود که دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری نامزد نمی‌شود، او هم بار دیگر در این رقابت حضور نمی‌یافت.به عبارت بهتر، وی تلویحا تأکید کرده است که اگر به هر بهانه‌ای، جلوی حضور ترامپ در رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۴ گرفته شود، او نیز حضور در انتخابات را فراموش خواهد کرد و فرد دیگری از حزب دموکرات در این عرصه حضور خواهد یافت. رئیس‌جمهوری آمریکا با طرح این ادعا  که دموکراسی آمریکا در سال ۲۰۲۴ در خطر است، تأکید کرد که دونالد ترامپ قصد تخریب نهادهای دموکراتیک ایالات‌متحده را دارد. او که این صحبت‌ها را در بوستون و در جمع حامیان مالی او و حزب دموکرات به زبان می‌آورد همچنین اضافه کرد که نباید اجازه داد دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده پیروز شود. 

بایدن با اشاره به سخنرانی‌های دونالد ترامپ اشاره کرد که در صورت پیروزی رئیس‌جمهوری پیشین خطر انتقام‌گیری توسط او وجود خواهد داشت. او همچنین در ادامه افزود: «ما باید این کار را انجام دهیم؛ نه به خاطر من بلکه برای جلوگیری از پیروزی ترامپ. اگر ترامپ در انتخابات شرکت نمی‌کرد، مطمئن نبودم که من هم نامزد می‌شدم. ما نمی‌توانیم اجازه دهیم که او برنده شود.» اما سؤال اصلی اینجاست که آیا امکان عدم حضور ترامپ  در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۴ وجود دارد؟به‌طور طبیعی خیر! رئیس‌جمهور سابق آمریکا توان خود را از سال ۲۰۲۰ میلادی ( پس از شکست از بایدن در انتخابات) بر روی بازگشت به کاخ سفید متمرکز کرده و در این مسیر، هزینه‌های هنگفتی را صورت داده است.

اما درصورتی‌که رئیس‌جمهور سابق آمریکا در پرونده مهم ششم ژانویه ۲۰۲۱ ( پرونده حمله به کنگره توسط حامیان ترامپ )، محکوم شود، ممکن است از سوی دیوان عالی این کشور برای همیشه از حضور در رقابت‌های انتخاباتی محروم شود. در چنین شرایطی شاهد تکرار منازعه بایدن-ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده نخواهیم بود. در صورت حذف ترامپ از رقابت‌های انتخابات سال آینده، بایدن نیز از حضور در این رقابت‌ها انصراف خواهد داد.بنابراین، بایدن به‌صورت غیرمستقیم به سران و برخی سناتورهای حزب دموکرات که مخالف حضور وی در انتخابات سال ۲۰۲۴ هستند، شرط کناره‌گیری خود از رقابت‌های انتخاباتی را اعلام کرده است. به نظر می‌رسد طی روزهای آتی، تحرکات بیشتری از سوی سناتورهای دموکرات بر سرپیگیری نهایی پرونده ترامپ و هدایت کردن آن به‌سوی حذف رئیس‌جمهور سابق آمریکا از گردونه رقابت‌های انتخاباتی صورت گیرد.

 اظهارات رئیس‌جمهوری آمریکا در حالی بیان شد که دونالد ترامپ در گفت‌وگو با شبکه فاکس نیوز، بایدن را «ویرانگر دموکراسی آمریکایی» نامید. ترامپ در این گفت‌وگو و در پاسخ به این‌که در صورت پیروزی در انتخابات قول می‌دهد که علیه هیچ‌کس انتقام‌گیری و سوءاستفاده نکند گفت: «من دیکتاتور نخواهم بود به‌جز روز اول.من می‌خواهم مرزها را ببندم و پس‌ازآن دیگر دیکتاتور نخواهم بود.»  کمپین انتخاباتی بایدن بلافاصله به این اظهارات ترامپ واکنش نشان داد و ایمیلی برای طرفدارانش با این عنوان ارسال کرد: «دونالد ترامپ: دیکتاتور روز اول» 
هشدارهای  بایدن به‌طور فزاینده‌ای بخشی‌ از تلاش‌های جدایی‌ناپذیر او از کمک‌کنندگان مالی به او و حزب دموکرات است و هر بار این موضوع را پررنگ می‌کند که اگر ترامپ دوباره پیروز شود آمریکا در خطر خواهد بود و به همین دلیل او حتما باید شکست بخورد.