نقشه‌های اهریمنانه!

در دوران حضور استعمارگران انگلیسی در آمریکا، نگاه‌های نژادپرسانه عاملی برای جنایت علیه ساکنان مستعمرات در آمریکای شمالی شد. نخبگان گروه مسیحی پروتستان (نخستین مهاجران انگلیسی به قاره آمریکا) که به نام «طرفداران آیین مذهبی پاک» یا «پیوریتان» شناخته شده‌اند، بیشتر از هر گروه دیگر، طرفدار جنگ با سرخ‌پوستان و نابودی آنها بودند. انگیزه این جنگ‌طلبی و کشتار، افزون بر روش «تفرقه انداختن و حکومت کردن» ناشی از تبعیض نژادی و دینی و مذهبی، تعصب‌های فرهنگ اروپایی بود. حس مادی‌گرایی، به ویژه به دست آوردن هرچه بیشتر دارایی، ملک و ثروت در آمریکای شمالی، به ویژه در ایالات سواحل شرقی این قاره نیز مؤثر بود. این گروه نخبگان مسیحی پروتستان، بومیان آمریکا را وحشی می‌دانستند.

در طول دوران جنگ هفت ساله میان بریتانیا و فرانسه، بسیاری از سرخ‌پوستان آمریکای شمالی در کنار فرانسه جنگیدند. از نگاه سرخ‌پوستان، فرانسوی‌ها تاجرانی بودند که نمی‌خواستند سرزمین‌های سرخ‌پوستان را از آنها بگیرند؛ اما انگلیسی‌ها طالب زمین بیشتر بودند. پس از جنگ هفت ساله، فرانسوی‌ها متحدان سرخ‌پوست خود را فراموش کردند و قلمرو فرانسوی واقع در «اوهایو ولی» را به انگلیسی‌ها دادند. سرخ‌پوستان آنجا به سنگر انگلیسی‌ها حمله کردند و انگلیسی‌ها نیز جواب حمله‌ها را دادند. آنها پتو‌های آلوده به آبله یک بیمارستان را به سرخ‌پوستان دادند تا موجب شیوع مرض مهلک آبله در میان قبایل شود.

«دکتر مولانا» نیز تأکید دارد بنا به برخی اسناد و مدارک تاریخی، انگلیسی‌ها اولین افرادی بودند که در آمریکای شمالی در جنگ با سران بومی و سرخ‌پوست از مواد شیمیایی و حمله‌های آبله‌ای استفاده کردند؛ از جمله در توطئه معروف به «پوتیناک» که فرمانده انگلیسی به منظور سرکوبی سرخ‌پوستان، دستور استفاده از پتو‌های آبله‌ای را صادر کرد.

نمونه‌ای دیگر از جنایت‌ها در سال ۱۶۳۷، این بود که فرمانده نیرو‌های انگلیسی «پلایماوت»، تصمیم گرفت کار قبیله «په کووت» ساکن سواحل رود «میستیک» را یکسره کند. وی به سربازان دستور داد شبانه بر بومیان شبیخون بزنند و خانه و کاشانه آنها را به آتش بکشند و هر کسی را که قصد فرار از میان آتش داشت، گلوله‌باران کنند. این نقشه اهریمنانه اجرا شد و زن‌ها و کودکان و مردان در میان شعله‌های آتش کباب شدند.