مرد پرواز

«محسن دریانوش»، اولین فرزند مختار بهارلویی و ناهید سورانی، در ۲۲ مهر سال ۱۳۵۹ به‌دنیا آمد. خانواده‌ای مذهبی و ریشه‌دار که اهل روستای «یانچشمه» از توابع شهرستان بِن هستند و برای زندگی به شهر نجف‌آباد اصفهان نقل مکان کردند. پدر، نام خانوادگی خود را از بهارلویی به دریانوش تغییر داد، نامی که حکایت از عشق به دریا و آسمان داشت.
محسن دریانوش که از کودکی رویای پرواز در آسمان‌ها را در سر می‌پروراند، با عزمی راسخ و اراده‌ای آهنین، به رویای خود جامه عمل پوشاند. او همواره در صدر جدول تحصیلی قرار داشت، پس از اتمام تحصیلات، در سال ۱۳۷۸ وارد خدمت نیروی هوایی ارتش شد. او که شاگرد اول دوره خلبانی بود به‌دلیل توانایی و مهارت چشمگیر در پرواز، در جمع خلبانان آشیانه جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت و در طول خدمت خود ۱۴۵۰ ساعت پرواز را به ثبت رساند.
امیر خلبان محسن دریانوش، پدری جانباز دارد و همسرش فرزند شهید است. عموی او، شهید سیف‌الله بهارلویی، نیز در زمان جنگ تحمیلی به شهادت رسید. 
تولد پوریا و پویا دوقلو‌های شهید دریانوش در سال ۱۳۸۹ از شیرین‌ترین اتفاقات زندگی‌اش بود. نوجوانانی کلاس هفتمی که حالا در اوج بهت و ناباوری پرواز ابدی پدر را نظاره می‌کنند. او پس از مدتی خدمت در شیراز به تهران رفت. 
محسن دریانوش، نمادی از اراده، پشتکار، مهربانی و شجاعت بود. «مریم رضایی» همسرش تعریف می‌کند: «شهید دریانوش بسیار خوش برخورد، مؤمن و صبور بود و با همه انسان‌ها از موضع انسانیت برخورد می‌کرد. همیشه به فرزندان توصیه می‌کرد که به‌گونه‌ای درس بخوانید و رفتار کنید که پرچم پدر بالا باشد و هر کاری می‌کنید برای خدا باشد.»
او درباره علاقه همسرش به خلبانی گفت: «محسن از کودکی به هواپیما علاقمند بود و طبق تعریف خانواده، همیشه به هواپیما‌ها و هلی‌کوپتر‌هایی که در آسمان بودند نگاه می‌کرد و دوست داشت خلبان شود. پس از پایان دوران دبیرستان و امتحان کنکور، در دو رشته پزشکی و خلبانی پذیرفته شد و طبق علاقه، خلبانی را انتخاب و وارد ارتش شده بود.»
او جزو برترین خلبانان ارتش جمهوری اسلامی بود و از وی به‌منزله کمک خلبان در پرواز رئیس‌جمهور استفاده شده بود.
در نهایت، این شهید بزرگوار پس از سال‌ها خدمت، در سانحه سقوط بالگرد رئیس‌جمهور به شهادت رسید؛ و سرانجام ۳ خرداد سال ۱۴۰۳ پیکر پاک او پس از تشییع در پایگاه هشتم شکاری اصفهان در جنت شهدای نجف‌آباد اصفهان، روی دستان مردم قدرشناس این شهر از میدان امام (باغ ملی) به‌سمت جنت‌الشهدای نجف‌آباد با شکوه خاصی تشییع شد و در کنار دیگر شهدای راه خدمت آرام گرفت و برای همیشه پرواز کرد و آسمانی شد.