شهادت، ارزش بی‌مرز

«احمدرضا سعیدی» شهید ایرانی جهاد اسلامی افغانستان است که در ۱۸ سالگی در کنار مجاهدان افغانستانی علیه تجاوز اتحاد جماهیر شوروی جنگید و در نهایت در شهرستان بهسود افغانستان به شهادت رسید. وی در سال ۱۳۴۱ در مفت‌آباد تهران واقع در نزدیکی میدان امام حسین (ع) به دنیا آمد و از جمله جوانانی بود که در انقلاب اسلامی ایران نقش مؤثری داشت. 
هنگامی که وی در سرکوب غائله کردستان حضور پیدا می‌کند، طی دیداری که در بهار سال ۱۳۵۹ با شهید چمران داشته، تصمیم می‌گیرد برای کمک به مردم افغانستان در جنگ با شوروی به این کشور سفر کند. در افغانستان هم به خط مقدم جنگ می‌رود و فرمانده خط متوجه توانمندی‌های فراوان او می‌شود و همانجا احمد رضا تصمیم می‌گیرد که اگر قرار است مربی نظامی بشود، چه بهتر که این کار را در افغانستان و برای نیرو‌های افغانی انجام بدهد.
او جوانی کوشا و فعال و آگاه بود که راهش را نه از سر ناآگاهی و دنباله‌روی، بلکه از سر آگاهی و فکر و مطالعات بسیار انتخاب کرده بود. آگاهی‌ای که در اثر حضور در کلاس‌ها و دوره‌هایی با عنوان «مکتب توحید» کسب کرده بود. حضور احمدرضا در مکتب توحید مسجد محله‌شان، نقطه عطف شروع کار‌های مبارزاتی بوده است. در آنجا بود که تحت نظارت استادان و همراه دوستانش کتاب‌خوان شد، آگاه شد و در جریان اتفاقات سیاسی و اجتماعی قرار گرفت و در نهایت راه مبارزه و کمک به مردم ستم‌دیده افغانستان و شهادت را انتخاب کرد. 
«احمدرضا مدام به کتابخانه می‌آمد و کتاب به امانت می‌برد... احمدرضا چند سال از من کوچک‌تر بود؛ اما با اینکه سنش کم بود، او را عضو گروه مطالعاتی خودمان کردیم... رشد ذهنی خیلی خوبی داشت و بالغ‌تر از بچه‌های دیگر بود. توانایی خاصی در مطالعه داشت و همیشه سؤال می‌کرد...»
وی در مورد این سفر خود تأکید کرده بود که «اسم این سفر را که می‌روم مأموریت خدا می‌گذارم». سعیدی در ۱۱ دی ۱۳۵۹ هنگام آموزش نظامی به شاگردان افغانستانی خود و بر اثر انفجار مین به شهادت رسید. مزار او هم اکنون به عنوان یک زیارتگاه محلی در «به‌سود» افغانستان واقع است. مردم افغانستان بر سر مزار شهید سعیدی به احترام می‌آیند و حاجات و نیاز‌های خود را به‌واسطه او از خداوند طلب می‌کنند. شهید سعیدی اگرچه در ایران بی‌مزار است و مادر و خواهرش نتوانستند پیکر او و حتی مزار او را از نزدیک ببینند، اما در میان مردم افغانستان به احترام آرمیده است.