محمد ایمانی

1)جنگ، همچنان ادامه دارد. نبردی که به «جنگ ۱۲ روزه» معروف شد، اما ۱۲روزه نبود. جنگ، قبل از آن ۱۲ روز هم بود و پس از آن هم ادامه دارد. میدان و مختصات نبرد، دائما جا به جا می‌شود. اما تا خباثت و شرارت مستکبران هست، جنگ متوقف نمی‌شود؛ مگر هنگامی که با مواجهه قدرتمندانه رو به رو شوند و هراس در دل‌شان بیفتد؛ مانند کاری که موشک‌های ایرانی و یمنی کردند و دشمن را به فرستادن واسطه و درخواست آتش‌بس واداشتند. بر عکس، در هر بُعد از این جنگ ترکیبی که غفلت یا کوتاهی کردیم، دشمن همان جا معبر زد و جبهه گشود. 
2) کشور ما، سالها درگیر جنگ بود اما این واقعیت، انکار یا پنهان می‌شد. حالا که واقعیت آشکار شده، باز هم محافلی سعی می‌کنند واقعیتِ جنگ ترکیبی را کتمان کنند، جنگ را صرفا به بُعد نظامی فرو بکاهند و کشور را به تنظیمات خواب‌آور مطلوب خود (قبل از علنی‌شدن جنگ) برگردانند. همان دورانی که ادعا می‌کردند سایه جنگ را با مذاکره از سر کشور دور می‌کنند، دولت اوباما داعش را پشت مرزهای ما تسلیح می‌کرد و پیش می‌راند. و اگر نبود بیداری سردار سلیمانی، درست همان زمان که وزیر خارجه با جان کری در خیابان‌های ژنو قدم می‌زد و می‌خندید، ایران با گسیل انبوه تروریست‌ها به عمق خاک خود مواجه می‌شد.
3) ابعاد رسانه‌ای، شناختی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی جنگ ترکیبی، پنهان‌تر از بُعد نظامی جنگ است که خوابزدگی خوش‌خیال‌ترین آدم‌ها را به هم زد. اصلا غرب آسیا، منطقه جنگی است و هنر جمهوری اسلامی این بوده که با تولید قدرت، توانسته در عمده این سال‌ها، سایه تهدید نظامی را از سر کشور دور کند و هر جا هم کسی متعرض شد، مجازات نماید. 
4) ویرانی ناشی از عملیات «شبکه تحریف، نشر اکاذیب و یأس‌پراکنی»، می‌تواند به مراتب عمیق‌تر از بمب‌های بتن شکن باشد. رندان و آلودگانی که دولت را وادار کردند در اقدامی خلاف قانون، لایحه قضائی «مقابله با نشر اکاذیب در فضای مجازی» را پس بگیرد، در حقیقت مامورند که پدافند غیر عامل کشور در حوزه رسانه و افکار عمومی را از کار بیندازند و امنیت یگان رسانه‌ای آمریکا، انگلیس و اسرائیل را برای عملیات در عمق افکار عمومی تامین کنند. آنها -ولو متملقانه رفتار کنند- دشمن دولت و رئیس‌جمهور هستند. دولت که نمی‌تواند موافق نشر اکاذیب باشد و به همین علت هم لایحه و دو فوریت آن را قبلا تصویب کرده و به مجلس فرستاده بود.
5) تیم اقتصادی کابینه (وزیران اقتصاد، صمت، تعاون و کار و رفاه، جهاد کشاورزی، نیرو، ارتباطات، و سازمان برنامه و بودجه و دیگران) چقدر باور کرده‌اند که در خط مقدم جنگ حضور دارند، آرایش جنگی گرفته و شبانه‌روز در حال پایش و عملیات هستند؟! صد درصد؟ پنجاه درصد؟ ده درصد؟ آیا وزیران اقتصادی نباید به اندازه فرماندهان نظامی در میانه میدان باشند؟ وزیران فرهنگی مثل وزارت ارتباطات و ارشاد چگونه نقش‌آفرینی می‌کنند؟ آیا می‌توانند گزارش بدهند که چقدر به بستن مجاری و معابر نفوذ دشمن اهتمام ورزیده‌اند؟ اگر نه، چرا؟ برخی مدیران چه دریافتی دارند که تصور می‌کنند جنگ، به بمب و موشک محدود می‌شود و آنها باید در وضعیت راحت باش به سر ببرند؟! کدام باغبانی را می‌شناسید که نسبت به علف‌های هرز یا رخنه دزدان و شغالان بی‌تفاوت باشد؟! سهم دستگاه قضائی و مجلس در پدافند غیرعامل چیست؟ آیا به قدر کافی به مسئولیت خود عمل می‌کنند؟ «وفاق» در کدام فرهنگ لغت، به بی‌عملی و بی‌تفاوتی و رها کردن بدیهی‌ترین مسئولیت‌ها معنا می‌شود؟! آیا پذیرفتنی است که مدافعان امنیت و پیشران‌های فناوری و پیشرفت کشور، از جان مایه بگذارند، اما برخی مدیران اجرائی، به اندازه یک صدم آن جان برکفان، احساس مسئولیت نکنند؟ آیا می‌شود برخی مدیران، مسئولیت را صرفا با روزمرگی و سرگرم شدن به حواشی برگزار کنند؟! 
6) عمده فرصت‌های دولت در یک سالی که گذشت، به مذاکره با دشمنی سپری شد که اصلا زبان مذاکره و تعامل و تفاهم نمی‌فهمد. اکنون لزوم تغییر در رویکرد دولت و درآمدن از تعلیق و بی‌عملی، دو چندان اهمیت دارد. تعابیری را که غلامحسین کرباسچی (دبیرکل وقت کارگزاران)، اردیبهشت ۱۳۹۴ گفت، سزاوار بازخوانی است. او به روزنامه شرق گفته بود: «آیا دلمان نباید شور بزند؟ نمی‌‌شود معاون و وزیر باشیم اما استدلال ما این باشد که اگر بودجه دادند کار می‌‌کنیم و اگر ندادند، کار نمی‌کنیم! خطاب به وزیر راه گفتم بعد از چند سال بازنشسته خواهید شد و با خانواده به سفر خواهید رفت. اما اگر در همین ترافیک متوقف شوید، آیا نوه‌‌های شما نخواهند گفت در دوره وزارت خود چه کاری انجام دادید؟ باید دلمان بیشتر از این چیزی که هست، شور بزند. البته مثال وزارت راه را زدم اما بقیه وزارتخانه‌ها مثل کار و دیگران هم همین گونه است. دولت باید ابتکار به خرج دهد و فکری در این باره بکند... اینکه تعدادی آدم خسته و سالخورده بنشینیم و بلند شویم که نمی‌‌شود! فرض کنید مناقشه هسته‌‌ای هم حل شد، بعد از آنچه؟ این بی‌‌تحرکی‌ها، آدم را برای دولت نگران می‌‌کند. چشم بر هم گذاشتیم و نصف مهلت دولت گذشت».
7) جنگِ نظامی، برقرار باشد یا نباشد، مدیران در هر حوزه‌ای(و دولت در کلان ماجرا به عنوان ستاد اجرائی) باید شبانه‌روز برای تدارک لوازم پیشرفت کشور تدبیر کنند و ضمنا راه نفوذ و اخلال در روند پیشرفت را ببندند. نه اینکه مثلا لایحه‌ای با قید دوفوریت، تصویب و تقدیم مجلس شود و سپس، به صرف جنجال مافیایی هوچی، پس گرفته شود و همین استرداد را دستاورد جا بزنند! این، بخشی از لایه پنهان جنگ، از مجرای نفوذ در حلقه اطرافیان و مشاوران تصمیم‌ساز است که موجب ابتذال و انحطاط «امر متعالی سیاست» می‌شود. دولت و دیگر دستگاه‌ها باید مراقب این آسیب باشند.
8) دشمن در جنگ نظامی ناکام ماند، بلکه به خاطر تقویت بیداری و انسجام ملی و تواید انزجار بی‌سابقه نسبت به اسرائیل و آمریکا، نتیجه کاملا عکس گرفت. شکست و سرشکستگی‌های بزرگی به اسرائیل تحمیل شده است؛ هر چند که نتانیاهو، استاد وارونه‌نمایی موقعیت باشد. اسرائیل، در بدترین وضعیت داخلی و خارجی به سر می‌برد: 
از هم گسیختگی شدید سیاسی و اجتماعی به ویژه در اثر خودکامگی نتانیاهو و تقلای وی برای فرار از محاکمه؛ استهلاک بی‌سابقه ارتش در اثر درگیری در جنگ فرسایشی دو ساله، آمار بالای خودکشی و فرار نظامیان؛ خسارت‌های شدید در اثر فراخوان کارگران به خدمت نظامی، تعطیلی بندر ایلات، و مهاجرت معکوس به ویژه از سوی صاحبان صنایع و فناوری.
9) سیدنی استرالیا (مستعمره سابق انگلستان)، دیروز شاهد تظاهرات کم‌سابقه سیصد هزار نفری علیه رژیم صهیونیستی بود. تظاهرات کنندگان، تصاویر آیت‌الله خامنه‌ای را سر دست گرفته بودند و شعار آزادی فلسطین از چنگ صهیونیست‌ها را می‌دادند. رسانه‌های نگران اسرائیل، این رویداد خیره‌کننده را «انتفاضه استرالیا» خواندند، حرکتی که می‌توان آن را ادامه دومینوی بسیج لندن و پاریس و نیویورک دانست.
برای درک بهتر بحران ترکیبی که ‌گریبان اسرائیل را گرفته، برخی تحلیل‌های منتشره در محافل عبری را مرور کنید: 
- کانال ۱۲: رئیس ستاد کل ارتش اسرائیل در حال بررسی استعفاست. تنش بین سطوح سیاسی و امنیتی، به اوج رسیده است.
- کانال 13: سربازان روانی شده‌اند و نمی‌‌خواهند به غزه بازگردند؛ وقتی هم سرپیچی می‌‌کنند، زندانی می‌‌شوند.
- شبکه ۱۲ عبری به نقل از عاموس یادلین (رئیس پیشین اطلاعات نظامی اسرائیل): ما در آستانه یک شکست راهبردی عمیق قرار داریم. مشروعیت ما در پایین‌ترین سطح قرار دارد؛ اسرائیل با فرسایش و انزوا مواجه است و بدون داشتن هدف مشخص، در غزه گرفتار شده است. حماس، همچنان پابرجاست.
- آریل کاهانا (روزنامه‌نگار حامی حزب لیکود/ نتانیاهو): ارتش ذخیره، در حال فروپاشی است. بسیاری از نیروها از رفتن به یگان‌ رزمی خودداری می‌‌کنند. حزب حاکم و نخست ‌وزیر، به جای تقویت ارتش، سیاستی حقیرانه و زشت را خلاف منافع ملی دنبال می‌‌کنند. وضعیت، وحشتناک است؛ واژه‌‌ها قادر به توصیف عمق سقوط نیستند. من تمام عمر به این اردوگاه رای داده‌‌ام، اما اتفاقات اخیر و ادامه فرار نتانیاهو از مسئولیت، سؤالات بسیاری را ایجاد کرده است.
- کاهش شدید اعتماد عمومی، به روایت نظرسنجی «مؤسسه مطالعات امنیت ملی اسرائیل»: اعتماد اسرائیلی‌‌ها به نتانیاهو و دولت وی، به 30 و 23 درصد کاهش یافته است.

- روزنامه یدیعوت آحارونوت: اسرائیل به دلیل جنگ غزه، با انزوای بی‌‌سابقه جهانی مواجه است. سلسله حملات به یهودیان، حذف اسرائیل از برنامه Horizon2020 برای توسعه تحقیقات علمی، افزایش کمپین‌‌های تحریم اسرائیل و به ‌رسمیت ‌شناختن فلسطین، نشانگر تشدید سونامی علیه اسرائیل است.
-آصف شریو، سرکنسول سابق اسرائیل در نیویورک: برند اسرائیل به شدت آسیب دیده است. همه در برابر اسرائیل متحد شده‌ و بیانیه‌‌هایی می‌دهند که هرگز ندیده بودم. تحریم‌ها در کنفرانس‌ها، نشانه‌‌هایی از این آسیب‌ هستند. همه، ما را در موضوعات مختلف تحریم ‌کرده‌‌اند.
- نشریه اسرائیل دیفنس: سیاست‌ دولت نه تنها چشم‌اندازی برای پایان بحران انسانی در غزه ندارد، بلکه اسرائیل را در معرض فروپاشی سیاسی، انزوای جهانی و بحران اقتصادی قرار می‌دهد. دیگر سؤال این نیست که چه بر سر غزه خواهد آمد، بلکه باید پرسید سرنوشت اسرائیل چه خواهد شد؟ استمرار این سیاست‌، نه نشانه اقتدار، بلکه بیانگر خودکشی سیاسی است.
- باراک راوید، تحلیلگر ارشد امنیتی: دولت نتانیاهو، مسئول شدید‌ترین سقوط سیاسی است که اسرائیل از زمان تأسیس، تجربه کرده است.
10) اما حامی آمریکایی هم، در وضعیتی نیست که بیش از گذشته، از اسرائیل حمایت کند. دو تنگه راهبردی هرمز و باب‌المندب، به عنوان گلوگاه اقتصاد جهانی، زیر پنجه ایران و یمن قرار دارند. جنگ 12 روزه و قبل از آن جنگ یک ماهه با یمن، واقعیت‌های بسیاری را آشکار کرد. داگلاس مک‌گریگور، سرهنگ بازنشسته پنتاگون به تازگی گفت: «موشک ‌های پدافندی اسرائیل داشت ته می‌کشید، این دلیل اصلی آتش‌بس با ایران بود. اقتصاد اسرائیل، تبدیل به ویرانه‌ شده بود. حیفا و تل ‌آویو آسیب سنگینی دیدند... این‌جا بود که اسرائیل واقعاً به آتش‌‌بس نیاز داشت».
11) وبسایت عبری «کالکالیست» 3 روز قبل فاش کرد: «دونالد ترامپ مجبور شد در ماه مه، به خاطر دلایل پنهان، حملات علیه یمن را متوقف کند. مهم‌ترین علت، موشکی بود که به سمت ناو هواپیمابر هری ترومن شلیک شد و تقریباً به آن اصابت کرد. این باعث وحشت در پنتاگون و توقف عملیات، از ترس فاجعه استراتژیکی شد که می‌‌توانست واشنگتن را در داخل و خارج شرمنده کند. آن شب، ترامپ ترسید. کمپین عملیات «سوار خشن»، به این دلیل که ارتش یمن، توانایی بازدارندگی موشکی خود را نشان داد، شکست خورد و باعث شد آمریکا، محاسبات خود را کاملا تغییر دهد».
12) دو ماه قبل هم نیویورک‌تایمز فاش کرده بود: «ترامپ پس از ۳۰ روز جنگ با یمن، ناامید شد. ژنرال کوریلا، فرمانده سنتکام، بر کمپین بمباران قدرتمند اصرار داشت اما حوثی‌‌ها 7 پهپاد MQ-9 را سرنگون کردند. چند فروند F-16 و یک جت جنگنده F-35 مورد هدف قرار گرفتند. هزینه عملیات سرسام‌آور بود. مهمات پیشرفته زیادی استفاده شد. برنامه‌ریزان پنتاگون به طور فزاینده‌ نگران ذخایر و پیامد‌های آن برای موقعیتی بودند که مجبور به دفع حمله چین به تایوان شوند... چرخش ناو ترومن برای جلوگیری از آتش، به سقوط جنگنده سوپر هورنت‌ انجامید. سپس، موشکی به فرودگاه بن گوریون در تل‌آویو اصابت کرد. پس، ترامپ تصمیم گرفت عملیات را موفقیت‌آمیز خوانده و متوقف کند»!
13) باید به فاجعه شکست در یمن، فاجعه ته کشیدن ذخائر موشک‌های تاد و مصرف یک چهارم کل آنها در جنگ 12 روزه را هم اضافه کرد و این در حالی است که ایران، هنوز شلیک موشک‌ها را شدت نبخشیده، به عملیات تنوع نداده و از توانمندی‌های جدید رونمایی نکرده بود. در اوج جنگ، سامانه پدافند فوق مدرن «تاد» در برابر موشک‌های نسل اول و دوم ایران زانو زد تا ترامپ بگوید: «اسرائیل واقعا ضربه خیلی سختی خورد؛ خصوصاً در روزهای آخر. وای پسر! اون موشک‌‌های بالستیک خیلی از ساختمان‌‌‌ها رو نابود کردند!».
طی چند هفته گذشته، از رویترز و یدیعوت آحارونوت گرفته تا لس‌آنجلس تایمز، نیوزویک، وال‌استریت ژورنال، سی‌ان‌ان و شبکه آمریکایی New Horizon TV گزارش داده‌اند:
- ذخایر موشک THAAD در اسرائیل به پایان رسیده بود.
- هزینه رهگیری موشک‌‌ها وحشتناک گران بود و آمریکا مجبور شد تولید یک سال موشک تاد را مصرف کند. در طول جنگ ۱۲ روزه، ۲۰ درصد کل موجودی سامانه موشکی تاد مصرف شد.
- یک‌ چهارم موشک ‌های تاد آمریکا (۱۵۰ موشک) در اثر شلیک ۵۵۰ فروند موشک از سوی ایران از بین رفت.
- سامانه‌ تاد به علاوه سامانه آرو-۲ و آرو-۳، فقط 201 موشک از 574 موشک 
شلیک شده ایران را رهگیری کردند.
- ذخایر پدافندی آمریکا با کمبود هشداردهنده مواجه شد. سامانه تاد نتوانست در برابر موشک‌‌های ایران مقاومت کند.
- ایران در ۱۸ ژوئن، با شلیک موشکی مرموز به نام «سجّیل»، جهان را شگفت‌زده کرد. این موشک ویرانگر، می‌‌تواند پایگاه‌‌های نظامی بزرگ، بنادر یا زیرساخت‌‌های حیاتی را ظرف چند ثانیه منهدم کند. این، یکی از خطرناک‌‌ترین موشک‌‌هاست. ایران این موشک را برای هدف قرار دادن یک سایت نظامی حساس در اسرائیل استفاده کرد.

تجلی اقتدار نرم‌افزاری و سخت‌افزاری ایران عزیز در جریان «دفاع مقتدرانه ملت ایران» در مقابله با «جنگ تحمیلی امریکا و رژیم صهیونی» را باید فصلی جدید در روند حرکت انقلاب اسلامی ایران و پیامد‌های آن بر تحولات منطقه دانست که به مرور مراکز اندیشه ورزی و رسانه‌های وابسته به جبهه استکبار را وادار به اعتراف کرده و مسلمانان و مستضعفان جهان را نیز به نتیجه بخشی حرکت‌های خود امیدوار ساخته است. 
 این دفاع مقتدرانه که از یک‌سو متکی به توانمندی‌های درون‌زای سخت‌افزاری ایران در دفاع موشکی و پهپادی بود و از سوی دیگر به مظهر تجلی ارزش‌های دینی و ملی و فرهنگ عاشورایی ملت ایران و به ویژه رزمندگان و نیرو‌های مسلح ایران تبدیل شد، نشان داد که به رغم شکل‌گیری صف‌بندی جدید از گردانندگان نظام سلطه در مقابله با مردم ایران همچون دوران دفاع مقدس هشت‌ساله و با توجه به گذر بیش از ۴۷ سال از دوران ظهور انقلاب اسلامی، نظام جمهوری اسلامی نشان داده است که با تکیه‌بر سه عنصر «دین، دانش و اتحاد ملت ایران» نه‌تنها قادر به عبور از توطئه‌هاست، بلکه می‌تواند همچون دفاع مقتدرانه اخیر، بر توطئه‌های گوناگون دشمنان ملت ایران فائق آید. 
رهبر معظم انقلاب اسلامی در روز هفتم مردادماه در مراسمی که برای تکریم خانواده‌های عزیز شهیدان و بزرگداشت یاد شهدای جنگ تحمیلی امریکا و رژیم صهیونی که در حسینیه امام خمینی (ره) برگزارشده بود، در این زمینه یادآور شدند:آنچه در این دوازده روز برای جمهوری اسلامی اتفاق افتاد، علاوه بر افتخارات بزرگی که ملت ایران کسب کرد ــ که امروز مردم دنیا هم دارند به آن اعتراف می‌کنند ــ [این بود که]جمهوری اسلامی و ملت عزیز ایران قدرت خود، عزم و اراده خود، استقامت خود، دست پر خود را به دنیا نشان داد. اگر دیگران از دور چیزی شنیده بودند، از نزدیک قدرت جمهوری اسلامی را احساس کردند. علاوه بر اینها، این نکته مهم است که جمهوری اسلامی استحکام بی‌نظیر پایه‌های نظام و کشور خود را به دنیا نشان داد. معظم له با اشاره به مؤلفه‌های اقتدار ملت ایران در این جنگ یعنی «دین، دانش و اتحاد ملت ایران»، خاطرنشان کردند که ملت ایران به توفیق الهی دین خود را و دانش خود را رها نخواهد کرد. ما در راه تقویت ایمان دینی‌مان و در راه گسترش و عمق دانش‌های متنوع و گوناگون خودمان، قدم‌های بلندی بر خواهیم داشت؛ و به فضل الهی و به کوری دشمن خواهیم توانست ایران را به اوج ترقی و اوج افتخار برسانیم. 
فارغ از هزینه‌های مادی و خساراتی که مهاجمان به ملت ایران در این جنگ متحمل شدند، اذعان به ابعاد شناختی و تحولی که این جنگ به ویژه در نسل جوان ایران ایجاد کرده و تضمینی که برای حرکت آینده انقلاب ایجاد کرده است، به مرور در رسانه‌ها و مراکز اندیشه ورزی وابسته به غرب فرصت انتشار می‌یابد. 
نشریه امریکایی فارین پالیسی در روز ۹ مردادماه در مقاله‌ای با اشاره به بخشی از واقعیت‌های این جنگ و تأکید بر اینکه منتقدان نظام جمهوری اسلامی ایران متعاقب این جنگ به درستی دیدگاه آیت‌الله خامنه‌ای درباره امریکا و اسرائیل پی بردند، خاطرنشان می‌کند در هفته‌های پس از حملات اسرائیل به ایران در ماه ژوئن، اتفاقی غیرعادی رخ داد. ایرانیانی که دهه‌های گذشته، در زمره طرفدارترین مردم خاورمیانه نسبت به امریکا بودند و نسبت به چارچوب ایدئولوژیک حکومتشان درباره امریکا و اسرائیل به عنوان تهدید‌های وجودی، یا شکاک بودند یا کاملاً آن را رد می‌کردند، وقتی بمب‌ها افتاد، جنگ دور نماند. به خانه آمد، گفت‌و‌گو را تغییر داد. نسلی که زمانی به سخنان نظام خندید، حالا دارد می‌آموزد - گاه برای اولین بار-که چرا دولت در وهله اول روایتی از مقاومت ساخت. این نشریه سپس با اشاره به تأثیر این جنگ در ایجاد تحول در گفتمان نسل جوان ایرانی یادآور می‌شود حتی ایرانیانی که زمانی شعار‌های رسمی (آیت‌الله) علی خامنه‌ای، را نادیده می‌گرفتند، حالا آنها را تکرار می‌کنند. حملات نه‌تنها شور میهن‌پرستانه‌ای برانگیخت، بلکه چیزی فراتر را شعله‌ور کرد: نسل جدیدی از جوانان ایرانی در حال ظهور است که برخلاف نسل‌های قبلی، نه‌تنها در برابر سیاست‌های جمهوری اسلامی مقاومت نمی‌کند بلکه در بسیاری موارد هم‌سو با ایدئولوژی محافظه‌کارانه و انقلابی نظام است. این جوانان اغلب تکنولوژی محور، آموزش‌دیده و متعهد به آرمان‌های جمهوری اسلامی هستند و برخلاف چهره‌های سنتی محافظه‌کار، با چهره‌ای مدرن‌تر ظاهر می‌شوند. 
در مورد تأثیر این جنگ در استحکام پایه‌های نظام جمهوری اسلامی و ایران عزیز به نکاتی چند می‌توان اشاره کرد: 
۱- اثبات کارآمدی توان دفاعی و موشکی ایران در عبور از سامانه‌های چند لایه پدافندی دشمن و هدف‌گیری نقاط حساس و راهبردی رژیم صهیونی و امریکا
۲- توان مقابله ایران اسلامی با دو قدرت اتمی که از حمایت همه‌جانبه ناتو و قدرت‌های مطرح غربی برخوردار بوده و تمام توان هوایی و پدافندی خود را برای مهار توان موشکی ایران به کار گرفته بودند. 
۳- ناتوانی دشمنان در ادامه جنگ و درخواست آتش‌بس به رغم برخورداری از حمایت همه‌جانبه نهاد‌های بین‌المللی
۴- به رخ کشیده شدن قدرت، عزم، اراده، استقامت و دست برتر جمهوری اسلامی و ملت ایران در این جنگ در منظر جهانیان، به ویژه مسلمانان و مستضعفان جهان 
۵- شکست راهبرد دیرینه دشمن برای براندازی از درون و تجزیه ایران و تثبیت استحکام پایه‌های نظام و تضمین حرکت آینده انقلاب و جمهوری اسلامی در این جنگ. 
۶- تجلی وحدت و انسجام ملی مردم ایران (در داخل و خارج از کشور) مبتنی بر ارزش‌های دینی و ملی و تمامیت ارضی کشور
۷- رسوایی اپوزیسیون داخلی و خارج نشین به رغم سرمایه‌گذاری چندین ساله دشمنان برای آموزش و سازمان‌دهی آنها 
۸- شکست تفکر غرب‌گرایی و سقوط پایگاه حامیان غرب در داخل کشور
۹- ارتقای جایگاه جهانی نظام اسلامی و تقویت روحیه وتوان نیرو‌های مقاومت و دکترین مقاومت در جهان.

امیرعباس نوری

جنایات رژیم صهیونیستی در غزه، جهان غرب و نظام لیبرال - دموکراسی را روسیاه کرده است. آنچه نتانیاهو در غزه مرتکب شده؛ مجموعه‌ای از جنایات بی‌سابقه است که بشر همانند آن را ندیده و حتی نشنیده است. صهیونیست‌ها سال‌ها با استناد به داستان‌سرایی‌ها‌ و ادعاهایی که درباره جنایات هیتلر علیه یهودیان مطرح کرده بودند، توانستند برای جلب حس ترحم بخشی از مردم در غرب، سرپوشی بر ظلم‌ها و جنایات خود علیه فلسطینی‌ها بگذارند.‌ در واقع این داستان‌سرایی‌ها‌ باعث شد یک نوع مشروعیت اجتماعی برای صهیونیست‌ها، هم در غصب سرزمین فلسطینی‌ها و تشکیل یک رژیم و هم در جنایاتی که در حق فلسطینی‌ها مرتکب شده‌اند، به وجود آید.
اما آنچه نتانیاهو و کابینه ائتلافی‌اش، پس از ۷ اکتبر 2023 علیه فلسطینی‌های غزه مرتکب شدند، باعث شد همه زحمات و کوشش صهیونیست‌ها در نزدیک به ۸ دهه گذشته نقش بر آب شود. حالا رژیم صهیونیستی به نماد و مجسمه شر و شرارت و جنایت در دنیا تبدیل شده است. رژیم صهیونیستی هر آنچه را به ذهن بشر خطور می‌کرد و نمی‌کرد علیه مردم بی‌پناه غزه مرتکب شده است. از نسل‌کشی و کشتار ده‌ها هزار زن و کودک گرفته تا بمباران بیمارستان‌ها و مدارس و حتی کلیساها تا این آخری یعنی محاصره غذایی و گرسنگی دادن به مردم مظلوم غزه، تصویری از خوی وحشی و جنایتکارانه این قوم را در چشم مردم دنیا ساخت. حمایت‌های نامحدود آمریکا و کشورهای غرب از این جنایات نیز باعث روسیاهی غرب و نظام لیبرال - دموکراسی شد و همه ارزش‌های ادعایی این نظام در مدت نزدیک به ۲ سال در چشم مردم دنیا فروریخت و به مجموعه‌ای از ادعاهای مشمئز‌کننده تبدیل شد. همه دنیا به وضوح دیدند وقتی پای منافع غرب در میان باشد، هر اقدامی لازم باشد انجام می‌دهند و هیچ خط قرمزی به رسمیت شناخته نمی‌شود. 
نتانیاهو در ابتدای جنگ خطاب به جهان غرب، حرف‌هایی زد که از آن می‌توان به ریشه حمایت‌های غرب از جنایات او‌ پی برد.‌ نتانیاهو که به خاطر انجام جنایات متعدد توسط دادگاه بین‌المللی لاهه به اتهام جنایت علیه بشریت تحت تعقیب است، در اظهاراتی ضد بشری و نژادپرستانه خطاب به کشور‌های غربی گفت این جنگ، جنگ جهان متمدن و جهان وحشی است و اسرائیل خط مقدم غرب در مقابله با مسلمانان است. آنچه طی این ۲ سال گذشت؛ بخوبی طرف وحشی و بربر را معرفی کرد و مشخص شد آنکه غیر متمدن و وحشی و بربر است، رژیم صهیونیستی است اما اظهارات نژادپرستانه نتانیاهو نشان داد غرب چه نگرشی به جنگ رژیم صهیونیستی علیه مردم بی‌پناه غزه دارد. نخست‌وزیر صهیونیست‌ها در واقع ماهیت شکل‌گیری این رژیم را به کشورهای غربی یادآوری و گوشزد کرد ضمانت تامین منافع غرب در منطقه غرب آسیا، حراست از رژیم است.
به هر حال در 22 ماه گذشته همه دنیا با چشم‌ خود دیدند نظام آمریکایی و نرم‌افزار لیبرال - دموکراسی نه‌تنها ضامن جلوگیری از ارتکاب جنایات و وحشی‌گری‌‌هایی نظیر آنچه اسرائیل در این مدت مرتکب شد نیست، بلکه خود تکیه‌گاه و ضامن ارتکاب این جنایات است. بر همین اساس بسیاری از تحلیلگران معتقدند روند تحولات جهان به سمت تغییر نظام تک‌قطبی آمریکا، با جنایاتی که پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ در حق مردم مظلوم غزه، لبنان و حتی ایران انجام شد، تسریع شده است. به معنای دقیق‌تر، اگر تا قبل از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ موضوع تغییر نظام تک‌قطبی آمریکایی، ضرورتی فوری نزد سیاستمداران، اندیشمندان و صاحبنظران مستقل بود، حالا این موضوع در توده‌های جوامع نیز درک شده است و آنها نیز روی این ضرورت اتفاق نظر دارند. اکنون نه‌تنها اعتبار نظم‌ آمریکایی و لیبرال - دموکراسی بی‌اعتبار شده، بلکه خود این نظم به یک تهدید خطرناک بالقوه برای همه مردم دنیا تبدیل شده است. اگر روزگاری عده‌ای تصور می‌کردند ساختار سیاسی پس از جنگ دوم جهانی و همین‌طور نظم تک‌قطبی آمریکایی پس از پایان جنگ سرد و فروپاشی شوروی، یک ایده و تصمیم عقلانی برای تحقق جهان عاری از جنایت و خشونت است و جهان وارد مرحله‌ای شد که دیگر شاهد فجایعی مانند جنگ‌های اول و دوم جهانی نباشد اما آنچه رژیم صهیونیستی در ۲ سال گذشته مرتکب شد و رفتار آمریکا و برخی کشورهای اروپایی در قبال این جنایات ضد بشری، باعث شد حالا دنیا شاهد فجایعی به مراتب بدتر از وقایع جنگ‌های اول و دوم جهانی باشد. آمریکا اکنون با اتکا به قدرت نظامی خود، هر آنچه می‌خواهد انجام می‌دهد. در کنار فجایع غزه، آنچه سحرگاه ۲۳ خرداد توسط رژیم صهیونیستی و سحرگاه اول تیرماه توسط آمریکا علیه ایران انجام شد، نقض آشکار و دهن‌کجی به همه قوانین و قواعدی بود که خود آمریکایی‌ها برای تحکیم سیطره بر دنیا، پایه‌گذار، مروج و مدافع آن بوده‌اند. یعنی پایش که افتاد، آنها به همه این ساختار هژمونیک‌ و سیطره‌جویانه پشت پا زدند. البته موضوع تنها به اقدامات نظامی محدود نمی‌شود.
از یک سو تکنولوژی به ابزار قتل و جنایت تبدیل و از سوی دیگر، انباشت ثروت و قدرت در سیطره ناظم، باعث نگرانی و از تعادل خارج شدن مناسبات جاری و عادی حاکم بر دنیا شده است. این رفتار مختص ترامپ هم نیست. نخستین‌بار این اوباما بود که دلار را تبدیل به یک اهرم فشار در مناسبات آمریکا با سایر کشورها کرد و حالا ترامپ از ابزار تعرفه‌ها برای تسلط بیشتر بر دنیا استفاده می‌کند. 
به همین خاطر اکنون تقریبا همه صاحبنظران و حاکمان کشورهای مستقل به این نتیجه رسیده‌اند برای خلاص شدن از این وضعیت، چاره‌ای جز کنترل هژمون این نظم ندارند و راهکار آن چیزی جز توزیع قدرت نیست. در سال‌های اخیر پیمان‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای ایجاد شد. شرق به عنوان نیرو و ظرفیت محقق‌کننده توزیع قدرت به رسمیت شناخته شد و حالا از آمریکای لاتین و آفریقا گرفته تا اروپا و غرب آسیا و خاور دور، کشورها عضو این پیمان‌ها شده‌اند. هراس ترامپ از این پیمان‌ها، خاصه بریکس، به خاطر خاصیت آن است. ترامپ به دروغ مدعی است بریکس‌ یک‌ توطئه علیه دلار است. در حالی ‌که واقعیت بریکس، تدبیر سازوکاری برای جلوگیری از سوءاستفاده آمریکا از دلار به عنوان یک ابزار فشار‌ بر دیگران است. 
* راهی که ایران نشان داد
در یک دهه اخیر همزمان با مطرح شدن مقوله تغییر نظام حاکم بر دنیا و کنترل و مهار هژمونیک آمریکا، اندیشمندان، نظریه‌پردازان و صاحبنظران مهم و معتبر دنیا تصریح کردند برای عبور از وضعیت فعلی و تحقق توزیع هژمونیک قدرت در جهان، شرق یک ظرفیت بالقوه و تا حدودی بالفعل است. در این بین این نظریه‌پردازان و صاحبنظران از مثلث ایران، روسیه و چین به عنوان پرچمداران تغییر نظم فعلی نام بردند.‌ واقعیت هم همین است. ظرفیت‌های سیاسی، دفاعی، اقتصادی و ژئوپلیتیک ۳ کشور به گونه‌ای است که با هم‌افزایی و هدفمند ‌کردن این ظرفیت‌ها، می‌توان به هدف مهار هژمونیک آمریکا امیدوار بود. توسعه شانگهای و بریکس و یارگیری آنها از آمریکای لاتین، آفریقا، آسیا و حتی اروپا باعث جدی‌تر شدن موضوع تحقق نظام چندقطبی در جهان شد. در همین راستا، پیوستن کشورهایی مانند هند، آفریقای جنوبی و برزیل به بریکس‌ باعث شد توجهات بیشتری به این ایده جلب شود. در واقع ظرفیت‌سازی‌های مثلث ایران، روسیه و چین بود که زمینه را برای توسعه و تقویت این ایده فراهم کرد. از همین رو، در یک دهه گذشته، سیاست‌ خارجی آمریکا بر تقابل بیشتر و حتی برخورد با اعضای این مثلث متمرکز شد. جنگ اوکراین، جنگ رژیم صهیونیستی علیه ایران و همین‌طور جنگ بالقوه تایوان و چین از جمله سیاست‌های واشنگتن برای این بوده است که هر کدام از اضلاع این مثلث، به نوعی درگیر مسائل و بحران‌‌ها شوند.
با این حال، واشنگتن یک خطای محاسباتی بزرگ مرتکب شد؛ سیاست‌های تقابلی و دشمنی آمریکا علیه ایران، روسیه و چین باعث نزدیکی هرچه بیشتر ۳ کشور به یکدیگر شد‌. اگرچه در قبال جنگ اوکراین، حمله رژیم صهیونیستی و آمریکا به ایران و بحران تایوان، هر کدام از ۳ کشور ایران، روسیه و چین ملاحظاتی دارند اما واقعیت‌های تقابل و تزاحم دشمنی‌های آمریکا باعث شد این ۳ کشور، بسیار بیشتر از قبل به ضرورت اصل وابستگی متقابل پی‌ ببرند. به عبارتی در حالی ‌که واشنگتن بر این تصور بود هر کدام از این ۳ بحران‌ می‌تواند منجر به تضعیف اراده و انگیزه هر کدام از این واحدها برای تعریف منافع مشترک هژمونیک علیه آمریکا شود، در عمل، واقعیت‌های متفاوتی را نمودار کرد. روسیه، ایران و چین حالا بیشتر از قبل متوجه شده‌اند هر کدام از این بحران‌ها، قطعات پازل استراتژیک آمریکا علیه هر ۳ کشور است. 
در واقع این خود آمریکا بود که عامل نزدیک‌تر شدن این ۳ کشور به همدیگر شد. در این میان، نقش ایران برای برجسته‌تر شدن ضرورت ائتلاف و هم‌افزایی ۳ کشور در مقابل آمریکا حائز اهمیت است.
۳۰ خرداد ۱۳۹۸ /۲۰ ژوئن ۲۰۱۹، سامانه پدافند هوایی سوم خرداد نیروی هوافضای سپاه، یک فروند پهپاد نورثروپ گرومن آر کیو ۴ گلوبال هاوک را پس از ورود به مرز هوایی ایران در تنگه هرمز منهدم کرد. این اتفاق مهمی از حیث اثرگذاری بر موازنه قدرت در منطقه بود.‌ این رخداد هم میزان قدرت دفاعی ایران را نشان داد و هم اراده و جسارت ایران در تقابل با تجاوزات آمریکا را اما آنچه چشم‌ها را بیشتر از قبل به ایران دوخت، حمله موشکی به پایگاه آمریکایی عین‌الاسد در عراق بود. همان زمان نشریه رسمی حزب حاکم بر چین، مقاله‌ای مهم منتشر و تاکید کرد چین باید نسبت به استراتژی خود در قبال ایران تجدیدنظر کند، چرا که ایران با این اقدامات نشان داده است ظرفیت بزرگی برای مقابله با آمریکا دارد. پس از آن بود که مانورهای نظامی میان ایران و چین و بعضا روسیه در خلیج‌فارس و دریای عمان برگزار شد. در واقع نشریه حزب حاکم چین، به این نکته اشاره کرده بود که پکن و همین‌طور مسکو، بیشتر از قبل می‌توانند روی ایران حساب کنند.
در آن مقطع مانعی که بر سر این راه وجود داشت، دولت مستقر در ایران بود. بسیاری معتقدند رفتار و سیاست‌های دولت حسن روحانی در حوزه سیاست خارجی باعث شد ایجاد روابط و مناسبات استراتژیک میان ایران و چین، آنگونه که باید پیش می‌رفت، محقق نشود. با این حال اما پیش‌بینی می‌شود یک عامل در مشتاق‌تر شدن پکن برای تقویت مناسبات راهبردی یا حتی ایجاد یک روابط استراتژیک با ایران موثر بوده است. آنچه ایران در جریان جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، هم در مقابله با رژیم صهیونیستی و هم در مقابله با حمله آمریکا به تاسیسات هسته‌ای خود نشان داد، در‌ نوع خودش منحصربه‌فرد بود.
۲۹ تیرماه نشریه فارن ‌افرز یادداشتی منتشر و توجهات را به یک نکته مهم درباره جنگ رژیم صهیونیستی علیه ایران معطوف کرد. فارن ‌افرز در این یادداشت، نوشت: حملات موشکی ایران به شهرهای اسرائیل، نظریه بازدارندگی هسته‌ای را که پس از جنگ دوم جهانی مطرح شده بود، مخدوش کرد. این نشریه آمریکایی افزود: ایران به عنوان یک کشور فاقد سلاح هسته‌ای، شهرهای اسرائیل به عنوان یک قدرت دارای سلاح هسته‌ای را موشک‌باران کرد و پس از جنگ دوم جهانی، این اتفاق برای نخستین‌بار است رخ می‌دهد. فارن افرز بر همین اساس تصریح کرد: ایران نخستین کشور در دنیاست که انگاره‌های ۸۰ ساله درباره بازدارندگی هسته‌ای را به چالش کشیده است. این گزارش فارن افرز یک واقعیت مهم را برجسته کرد. ایران نخستین کشوری در دنیاست که توانسته از طریق قدرت دفاعی بومی و ظرفیت‌های بازدارندگی خود، نوعی موازنه قدرت را با دشمن هسته‌ای خود ایجاد کند. واقعیت‌های جنگ هم‌ به وضوح نشان داد ایران در ایجاد این موازنه موفق بوده است. حملات موشکی ایران به شهرهای رژیم اشغالگر از جمله تل‌آویو و حیفا آنقدر برای این رژیم خسارت‌بار بود که با وضع قوانین سختگیرانه، رو به سانسور آنها آورده است. به عبارتی دنیا هنوز نمی‌داند در‌ جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، ایران به عنوان یک کشور فاقد سلاح هسته‌ای، بر سر رژیم صهیونیستی به عنوان یک قدرت دارای سلاح هسته‌ای، چه آورده است. رژیم صهیونیستی حتی درباره تعداد کشته‌های این جنگ نیز دروغ می‌گوید. آنها مدعی هستند نزدیک به ۶۰ نفر در این جنگ کشته داده‌اند اما برخی برآوردها بر اساس تعداد زخمی‌های رژیم صهیونیستی در این جنگ، می‌گوید حملات موشکی و پهپادی ایران به مناطق صهیونیست‌نشین در سرزمین‌های اشغالی فلسطین، حداقل بین ۴۰۰ تا ۱۲۰۰ نفر را هلاک کرده است. به هر حال، طبق گزارش فارن افرز، ایران در این جنگ نظریه ۸۰ ساله بازدارندگی هسته‌ای را مخدوش و فاقد اعتبار کرد. یکی دیگر از اقداماتی که ایران در جنگ اخیر انجام داد و این اقدام نیز در‌ ۸۰ سال اخیر صرفا مختص ایران بوده است، حمله به پایگاه آمریکایی العدید در قطر بود. پس از جنگ دوم جهانی، برای نخستین‌بار یک کشور توانسته است به صورت رسمی، به پایگاه‌‌های نظامی آمریکا حمله کند. پس از جنگ دوم جهانی، تنها ۲ بار پایگاه‌های نظامی آمریکا به صورت رسمی هدف حملات موشکی یک کشور قرار گرفته است؛ اولی، سال ۱۳۹۸ پایگاه نظامی عین‌الاسد در عراق و دومی، سال ۱۴۰۴ پایگاه العدید در قطر. در هر ۲ مورد، این ایران بود که پایگاه‌های نظامی آمریکا را به صورت رسمی مورد هدف قرار داد؛ اقدامی که به اعتقاد کارشناسان، نقش مهمی در آتش‌بس داشت. اقدامات فوق، باعث جلب توجه دنیا به ایران شد. ‌به تعبیر رهبر انقلاب، آنچه خیلی‌ها از دور شنیده بودند، از نزدیک مشاهده کردند. قطعا مقامات پکن از جمله همین خیلی‌ها هستند. چینی‌ها در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه مشاهده کردند ایران می‌تواند یک همپیمان قدرتمند استراتژیک برای آنها باشد. یکی دیگر از واقعیت‌هایی که در‌ جنگ اخیر‌ درباره قدرت ایران مورد توجه قرار گرفته است و قطعا مقامات پکن نیز به آن توجه ویژه کرده‌اند، استحکام نظام جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با این جنگ بود.‌ ایران در نوع و نحوه حمله رژیم صهیونیستی غافلگیر شد.‌
اگرچه مقامات سیاسی و نظامی ایران از بهمن ۱۴۰۳ تقریبا به یقین رسیده بودند حمله نظامی رژیم صهیونیستی قطعی است اما به واسطه مذاکرات هسته‌ای جاری با دولت آمریکا، همچنین تاکیدات ترامپ (به صورت علنی) و ویتکاف (به صورت خصوصی) مبنی بر عدم وقوع حمله در زمانی که مذاکرات همچنان ادامه دارد، ایران تصور نمی‌کرد حمله رژیم صهیونیستی در خلال مذاکرات انجام شود.
از سوی دیگر، شاید بدبین‌ترین کارشناس‌ها هم پیش‌بینی نمی‌کردند حمله رژیم صهیونیستی به ایران در این مقیاس و با این مختصات انجام گیرد.‌ قبل از ۲۳ خرداد، بر اساس مواضع و اظهارات مقامات رژیم صهیونیستی و آمریکا، این برآورد شکل گرفته بود که رژیم صهیونیستی در صورت اقدام به حمله، تاسیسات هسته‌ای ایران و شاید برخی مراکز نظامی را هدف قرار دهد اما آنچه رژیم صهیونیستی بامداد ۲۳ خرداد شروع کرد و تا ۱۲ روز ادامه داد، یک جنگ تمام‌عیار بود.
در جریان این جنگ و در همان دقایق اولیه، تعدادی از فرماندهان ارشد ایران به شهادت رسیدند و مناطق شهری و تعدادی از پایگاه‌هایی نظامی و موشکی ایران مورد هدف قرار گرفتند. همه این حملات به خاطر غافلگیری ایران رخ داد. به اعتقاد کارشناسان، ترامپ با فریب دادن ایران، یک فرصت‌‌ را برای نتانیاهو ایجاد کرد تا بتواند یک حمله، در چنین مقیاسی علیه ایران انجام دهد؛‌ فرصتی که می‌توان گفت تنها یک بار نصیب نتانیاهو می‌شد. به همین خاطر، رژیم صهیونیستی یک جنگ تمام‌عیار را علیه ایران آغاز کرد. اهدافی که نتانیاهو تنها چند ساعت پس از شروع حمله برای این جنگ اعلام کرد نیز به وضوح نشان می‌داد رژیم صهیونیستی یک‌ جنگ طولانی و گسترده را علیه ایران آغاز کرده است که یکی از اهداف اعلام‌شده آن، تغییر نظام جمهوری اسلامی بود. بنابراین نباید تصور کرد جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، صرفا یک طراحی محدود با هدف عقب راندن برنامه هسته‌ای ایران بود. با این حال اما واکنش ایران به این غافلگیری قابل توجه بود. رهبر معظم انقلاب چند ساعت پس از آغاز جنگ، فرماندهان جدید را منصوب کردند و ایران توانست ۱۸ ساعت پس از آغاز جنگ، یک حمله بزرگ موشکی را علیه رژیم صهیونیستی انجام دهد. در طول ۱۲ روز جنگ نیز برای همه روشن شد ایران در ۲ جبهه حملات متقابل موشکی به رژیم صهیونیستی و تحرکات دیپلماتیک، یک رفتار و سیاست مدبرانه و عاقلانه را در پیش گرفته. با وجود تلاش گسترده رژیم صهیونیستی و پوشش‌ها و حمایت‌های بی‌سابقه آمریکا برای محدود کردن شلیک موشک‌های ایران اما ایران نه‌تنها تا پایان جنگ حملات موشکی خود را انجام داد، بلکه ۲ گزاره نیز در حملات موشکی ایران نمود یافت.
۱- تغییرات تاکتیکی در حملات موشکی و استفاده هدفمند از انواع موشک‌ها: ایران به مرور و با استفاده از بخشی از موشک‌های جدید و پیشرفته خود، توانست یک موازنه مطلوب به سود خود ایجاد کند.‌ یکی از تاکتیک‌های هوشمندانه ایران، استفاده از موشک‌های پیشرفته نظیر خرمشهر در زمانی بود که هم توان سیستم پدافند موشکی رژیم صهیونیستی تحلیل رفته بود و هم این سیستم دچار اختلال شده بود.
۲- بانک اهداف دقیق: هرچه از جنگ ‌گذشت، بانک اهداف در سرزمین‌ اشغالی نیز متنوع‌تر شد. اصابت دقیق موشک‌های ایرانی به اهداف تعیین‌‌شده در سرزمین‌ اشغالی نشان داد ایران هم در حوزه آفندی و هم در حوزه اطلاعاتی، از توانایی ویژه‌ای برای زمینگیر کردن رژیم صهیونیستی برخوردار است.
به هر حال جمهوری اسلامی ایران در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه نشان داد نه‌تنها از یک استحکام منحصربه‌فرد ساختاری برخوردار است، بلکه با صبر و حوصله و دقت در حال مدیریت این جنگ هم در حوزه نظامی و هم در حوزه دیپلماتیک است. ایران در مواجهه با این جنگ ناعادلانه نشان داد یک‌ واحد قوی، هوشمند و منطقی است. با اینکه تک و تنها در مقابل رژیم صهیونیستی، آمریکا و ناتو قرار داشت اما هم توانست به سرعت کنترل اوضاع را به دست گیرد، هم دشمن را تنبیه کرد و هم در مواجهه با دشمن صهیونیست، یک سیاست منطقی و هوشمندانه و‌ برخلاف طرف مقابل، یک رفتار منطبق بر قوانین و قواعد بین‌المللی بروز داد.
با توجه به موجودی زرادخانه موشکی و ظرفیت‌های جبهه مقاومت، همچنین امکاناتی که در حوزه تامین امنیتی جریان انرژی در خلیج‌فارس وجود دارد، برخی در داخل و خارج از کشور تصور می‌کردند ایران با خطای استراتژیکی که نتانیاهو مرتکب شد، این حمله را به مثابه یک فرصت تلقی کرده و یک جنگ تمام‌عیار منطقه‌ای‌ به راه خواهد انداخت اما آنچه ایران انجام داد، یک واکنش مقتدرانه، همراه با مسؤولیت‌پذیری در قبال امنیت همسایگان بود. ایران در مقابل حمله ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی و آمریکا، آرامش خود را حفظ کرد، متجاوز را تنبیه کرد و سر جای خود نشاند و مهم‌تر از همه، به همه، خاصه همسایگان خود فهماند آن که خطر جدی برای منطقه غرب آسیاست، رژیم صهیونیستی و شخص نتانیاهو است.
از همین رو، استحکام مثال‌زدنی و تسلط ایران بر وضعیت جنگ، واقعیت قدرت ایران را بیشتر از قبل به همه نشان داد؛‌ بویژه به آنهایی که از دور شنیده بودند. 
نتانیاهو را همه به جنایت و البته گنده‌گویی می‌شناسند. او در حالی از پیگیری هدف تغییر نظام در ایران می‌‌گوید که یکی از مهم‌ترین پیام‌های جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، استحکام و استواری جمهوری اسلامی است. به قول «پروفسور جان مرشایمر» نظریه‌پرداز معروف آمریکایی، حمله اسرائیل و آمریکا به ایران، اعتبار و تسلط جمهوری اسلامی را بیشتر از پیش کرد.
بی‌شک این واقعیات آنقدر بزرگ و ملموس است که چشم‌بادامی‌های چینی نیز به وضوح آنها را مشاهده می‌کنند. چین بزرگ‌ترین خطر و دشمن آمریکاست. گذشت دورانی که چین تلاش می‌کرد خود را یک قدرت صرفا اقتصادی معرفی کند. آنها در شرایطی قرار گرفته‌اند که گریزی از آن نیست. البته رفتار چین در قبال جنگ اوکراین نشان داد آنها بیشتر از قبل سیاست‌های تقابلی با آمریکا را در دستور کار قرار داده‌اند.
پس از درگیر کردن روسیه به تهدید اوکراین، حالا چینی‌ها شاهد حمله نظامی رژیم صهیونیستی و آمریکا به ایران هستند.‌ به عبارتی ۲ ضلع از ۳ ضلع مثلث پیشران تغییر نظم آمریکایی در دنیا، حالا درگیر جنگ شده‌اند؛ جنگی که در واقع آمریکا پشت آن قرار دارد. از یک سو اوکراین را تبدیل به یک خطر بالقوه برای روسیه کردند تا در نهایت پوتین چاره‌ای جز درگیری نظامی با آن نداشته باشد، از سوی دیگر به بهانه برنامه هسته‌ای ایران، رژیم صهیونیستی را برای حمله به ایران و تداوم جنگ تجهیز می‌کنند. بدون تردید یکی از اهداف استراتژیک آمریکا در این جنگ‌ها، درگیر کردن ایران و روسیه و مختل کردم هم‌افزایی آنها برای چالش هژمونیک علیه نظام تک‌قطبی دنیاست. از این منظر، می‌توان گفت هر ۲ جنگ، جنگ چینی‌ها نیز به حساب می‌آید. کما اینکه بر اساس پیش‌بینی‌ها، هدف بعد چین است و پکن نیز دیر یا زود باید خود را آماده درگیری با تایوان کند. به همین خاطر می‌توان گفت این جنگ‌ها باعث نزدیک‌تر شدن ۳ کشور شده است. چینی‌ها رفتار ایران را در جنگ ۱۲ روزه زیر نظر داشته‌اند. ایران توانست خود را در قامت یک قدرت نوظهور ثابت کند.‌ بله! ایران در این جنگ خسارات سنگینی متحمل شد‌ و این طبیعی است. ۲ قدرت هسته‌ای با همراهی برخی کشورهای اروپایی و همین‌طور با استفاده از ظرفیت‌های ناتو، به ایران حمله کردند؛‌ آن هم به صورت غافلگیرانه و ناجوانمردانه. یکی ایران را مشغول مذاکره کرد، در حالی ‌که پشت صحنه در حال انجام آخرین هماهنگی‌ها با طرف دوم برای حمله به ایران بود.‌ طبیعی است در چنین جنگی، ایران خسارت می‌بیند اما آنچه باعث جلب توجه همه دنیا بویژه چینی‌ها شد، توانایی منحصربه‌فرد ایران در تسلط بر اوضاع، مجازات شدید متجاوز، نشان دادن اراده برای پاسخ متقابل به ابرقدرت دنیا و در نهایت ناچار کردن آنها به اعلام آتش‌بس بود. به همین خاطر تاکید می‌شود این واقعیات حتما در محاسبات و تصمیمات چین در قبال تعریف مناسبات جدید با ایران موثر است.