ترامپ رئیس‌جمهور سابق امریکا و نامزد حزب جمهوری‌خواه در انتخابات ریاست جمهوری امریکا در یک کنفرانس خبری گفته «من به دنبال این نیستم که با ایران بد باشیم. من به چین و دیگران گفته‌ام اگر از ایران [نفت]بخرید، دیگر نمی‌توانید با ایالات متحده تجارت داشته باشید. من به دنبال این نیستم که با ایران بد باشیم. امیدوارم روابط ما با ایران دوستانه بشود. البته شاید [این‌گونه]بشود و شاید هم نه، اما امیدوارم [روابطمان]دوستانه شود. ولی در هر حال ایران نمی‌تواند سلاح هسته‌ای داشته باشد. من کاری می‌کنم که اطمینان حاصل شود ایران سلاح هسته‌ای نخواهد داشت». 
این مواضع چند پهلو، متکبرانه و فریبکارانه، متأسفانه از سوی طیفی از «افراد سهل اندیش و بی‌بصیرت»، «افراد دارای تعارض منافع»، «رسانه‌های داخلی هم‌سو با راهبرد سلطه‌گران در باره ایران» و «برخی احزاب سیاسی» به عنوان فرصت دنبال شده و جمهوری اسلامی را به توجه به پیشنهاد موذیانه و بلکه تحقیرآمیز ترامپ فراخوانده‌اند. بدیهی است که مواضع منفعلانه افراد حقیقی و حقوقی اتحاد ملی و انسجام درونی کشور را به مخاطره انداخته و کشور را به سراشیبی دوقطبی‌های خطرناک می‌کشاند و از این رو ضروری است به زوایای پنهان پیشنهاد آقای قمارباز توجه شود:
۱- ترامپ در این درخواست که به دلیل خوی استکباری از ادبیات تحقیرکننده و در عین حال توهین آمیز استفاده کرده حرف و پیشنهاد نو و جدیدی ارائه نکرده و صرفاً به تکرار همان سخنان فریبکارانه رئیسان جمهور پیشین امریکا پرداخته است. 
۲- حتی اگر سخنان آقای قمارباز واجد ویژگی‌های مثبت و قابل بررسی هم می‌بود باز هم پاسخ روشن بود که به امضای جان کری هم اعتمادی نیست چه رسد به سخنان توهین آمیز و متکبرانه ترامپ. 
۳- صرف نظر از ادبیات گستاخانه، چگونه می‌توان به سخنان کسی اعتنا کرد که در جهان سیاست به عدم تعهد به قرارداد‌های امضا شده بین امریکا و هر کشور خارجی (حتی کشور‌های هم پیمان امریکا نظیر اتحادیه اروپا) مشهور است. 
۴- سیاستمداران جهان ترامپ را یک قمارباز فوق حرفه‌ای می‌دانند و معتقدند که اعتماد به برگ‌های رو شده توسط ترامپ مصداق حماقت فردی و خیانت سیاسی است. وقتی ترامپ در بازی قمار سیاسی صرفاً به دلیل خطای فاحش محاسباتی اقدام به پاره کردن سند (برجام) امضا شده توسط عالی‌ترین مسئولان دولت امریکا می‌کند، کدام انسان عاقل به سخنان متکبرانه او اعتماد می‌کند. 
۵- دیوانگی و غیرقابل اعتماد بودن ترامپ منحصر به یاغی‌گری و پاره کردن برجام نیست، بلکه در ترور و به شهادت رساندن فرمانده و قهرمان مبارزه با تروریزم (نه متهم به قتل بلکه) مجرم اصلی است و اعتنا به سخنان این مجرم، اعتباربخشی به او و عین حماقت فردی و عین خیانت به آرمان‌ها و ارزش‌های مقدس یک ملت است. 
۶- بررسی سخنان مسئولان امریکایی بدون توجه به ماهیت استکباری، استعماری و سلطه گرانه نظام سیاسی امریکا، نشانه سهل اندیشی محض و یک خطای فاحش راهبردی است. نظام سیاسی امریکا فریبکار، دروغگو، دارای خوی سلطه گرانه و به کلی غیرقابل اعتماد است. 
۷- به فرمایش مقام معظم رهبری (در نامه مورخ ۲۷ مهرماه ۱۳۹۴ خطاب به رئیس‌جمهور) امریکایی‌ها نه در قضیه هسته‌ای و نه در هیچ مسئله دیگری، در برابر ایران رویکردی جز خصومت و اخلال در پیش نگرفته‌اند. تجربه به ما حکم می‌کند که در آینده نیز نظام سلطه‌گر امریکا جز این روش عمل نخواهند کرد. 
۸- و باز به فرمایش رهبر معظم رهبری، این روش شیطانی امریکایی‌ها است که بر روی پنجه‌های چدنی خود دستکش مخملین می‌کشند و با اغواگری وارد میدان گفتگو می‌شوند. اعتماد به گرگ‌های در لباس میش، جز ننگ و ذلت و باج دادن به دشمن دستاوردی نخواهد داشت. 
۹- ظواهر امر نشان می‌دهد این‌گونه سخنان، صرفاً مصرف تبلیغات انتخاباتی دارد. هم اینک نظام سیاسی امریکا با مجموعه‌ای از مشکلات و بحران‌های داخلی دست و پنجه نرم می‌کند و علاوه بر آن‌ها اخیراً با مشکلات خیزش اجتماعی و امواج بیداری انسانی به ویژه در حوزه نخبگانی و محیط‌های علمی و دانشجویی مواجه بوده و در باتلاق خودساخته غزه گیر افتاده‌اند و چنین سخنانی صرفاً به یک آزمون و خطا برای خروج از این باتلاق است. 
۱۰- در ذات همین سخنان آقای قمارباز نیز دخالت علنی در امور داخلی ایران از یکسو و تلاش برای ایجاد و تشدید تفرقه و اختلافات منطقه‌ای بین ایران و دولت‌های عربی آشکار است. آقای قمارباز و دیگر دغلبازان امریکایی هرگز (بدون اهداف استعماری و بازگشت به هژمون برباد رفته) برای رضایت ارباب موش نمی‌گیرند و به تجربه ثابت شده که با ماهیت جمهوری اسلامی ایران مخالف هستند و به کمتر از نابودی و سقوط نظام سیاسی ایران رضایت نخواهند داد. 
۱۱- اینک که شمشیر داموکلس محور مقاومت گرده و ماهیت نظام سلطه را با فروپاشی و نابودی تهدید می‌کند، چنین مواضعی مصداق عینی فرار به جلو است. امریکایی‌ها در شرایط کنونی که علاوه بر مشکلات و بحران‌های داخلی در چند محور مختلف در سطح جهان درگیر هستند خود را مجبور به اتخاذ مواضعی برای فریب «مردم امریکا»، «افکار عمومی جهانی» و «مردم ایران» می‌بینند. 
۱۲- در ساختار سیاسی امریکا، امضای جان کری و مواضع ضد و نقیض شخصیت‌های سیاسی امریکا اطمینان بخش و تضمین نیست و اساساً مرجع کلان تصمیم‌گیری در امریکا تحت سیطره لابی‌های قدرت به ویژه لابی‌های یهودی است و سخنان و مواضع شخصیت‌های سیاسی، نامزد‌های ریاست‌جمهوری و بلکه رئیسان جمهور امریکا فاقد اعتبار است. 
۱۳- به جرئت می‌توان گفت امریکایی‌ها از اتخاذ این‌گونه مواضع دو هدف عمده و مهم را دنبال می‌کنند، اولین هدف آن‌ها در جنگ شناختی تأثیرگذاری بر افکار عمومی مردم ایران و دوقطبی‌سازی برای توقف اهداف بلند انقلاب اسلامی در داخل ایران و در منطقه بوده و دومین هدف مقطعی آنان تأثیرگذاری بر تصمیم مسئولان ایران در خونخواهی میهمان و تنبیه سخت رژیم صهیونیستی است. امریکایی‌ها که از پاسخ سخت ایران به اقدام تروریستی صهیونیست‌ها در تهران (که بالاتر از هماهنگی با اجازه و بلکه با مهندسی و حمایت امریکا انجام شد) از سر استیصال و ناامیدی راه تفرقه‌افکنی و تلاش برای شنیده شدن چندصدایی در ایران را در پیش گرفته‌اند.

نباید همیشه پدافندی بود!

سید‌رضا صدرالحسینی

رهبر معظم انقلاب در سخنانی با بیان ترفند بدخواهان ایران در ایجاد جنگ روانی و ترس برای به عقب‌نشینی واداشتن ملت ایران در عرصه‌های گوناگون، شناخت توانایی‌های خود و پرهیز از بزرگ‌نمایی توان بدخواهان را راه مقابله با این ترفند خواندند و فرمودند: شهیدان با فداکاری و مجاهدت خود در مقابل این جنگ روانی ایستادگی و آن را خنثی کردند.

ایشان یکی از پایه‌های اصلی جنگ روانی علیه ملت عزیز و ایران اسلامی را بزرگ‌نمایی توانایی‌های دشمنان خواندند و تأکید کردند: از ابتدای پیروزی انقلاب آنها به شیوه‌های مختلف به ملت ما تفهیم و القا می‌کردند باید از آمریکا، انگلیس و صهیونیست‌ها بترسید. هنر بزرگ امام خمینی (ره) بیرون راندن ترس از دل‌های ملت و خودباوری و اعتماد به نفس دادن به آنها بود. ملت ما احساس کرد با اتکا به نیرو و توان درونی خود قادر به انجام کار‌های بزرگ است و دست دشمن آنچنان که وانمود می‌کند، پر نیست. دشمن تلاش می‌کند بر رقیب، حریف یا دشمن به‌گونه‌ای تأثیر بگذارد که او را از داشته‌های خود دور کند یا به‌نحوی برنامه‌ریزی می‌کند که جامعه هدف نسبت به داشته‌هایش بی‌اطلاع باشد. دشمن با استفاده از ظرفیت عملیات روانی درصدد تضعیف جامعه است تا به توانمندی‌های داخلی توجه نشود. عملیات روانی روی افراد، گروه‌ها، جریان‌ها یا ملت‌هایی تأثیرگذار است که اعتماد به نفس خود را از دست داده‌اند. عملیات روانی یکی از روش‌های اساسی و اقداماتی است که در۵۰سال اخیر راهبرد مهم دشمن برای تحقق اهدافش در جوامع اسلامی و کشور‌های تحت استعمار خود بوده است. سطح بالاتر عملیات روانی به‌عنوان جنگ ترکیبی یا جنگ شناختی مطرح است، اما عملیات روانی روی ملت‌ها به این دلیل اجرامی‌شود تاداشته‌هایشان را فراموش کنند وباخودتحقیری نتوانندازتوانمندی‌ها برای پیشرفت، توسعه و دفاع از کشور استفاده کنند. توصیه رهبر معظم انقلاب ناظر بر همین موضوع است، زیرا یکی از مهم‌ترین ابزار‌های دشمن در برابر ملت ایران، استفاده از عملیات و فضاسازی روانی است. رسانه‌های غربی به‌عنوان توسعه‌دهندگان عملیات روانی با ساخت محتوا‌هایی که ملت‌های هدف را تحقیر و به آنها تلقین می‌کنند «بدون غرب و تسلیم غرب شدن قادر به پیشرفت نخواهند بود»، کوشش می‌کنند جوامعی را که خواهان به استیصال کشاندن آنها هستند از اختیار تهی کنند و اعتماد به نفس‌شان را تا حد ممکن کاهش دهند. دشمن تلاش می‌کند با کوچک نشان دادن پیشرفت‌های نظامی و سیاسی، به نحوی نفوذ ایران در منطقه را کاهش دهد تا جایگاه جمهوری اسلامی در منطقه از دست برود و فضا برای مانور صهیونیست‌ها باز شود. مقام معظم رهبری این موضوع مهم را در میان گذاشتند تا ملت مسلمان ایران متوجه باشند باید قدر داشته‌های خود را بدانند و به آن افتخار کنند، زیرا دشمن درصدد است خود را در صحنه‌ها و جبهه‌های مختلف برتر از ملت ایران نشان دهد و کوچک بشمرد، لذا باید جامعه را با توانمندی‌های خود آشنا کرد و با تقویت خودباوری، مانع تحقق خواسته‌های دشمن شد. نباید همیشه پدافندی بود، بلکه دربرخی مواقع باید آفندی عمل و نقاط‌ضعف دشمن را درافکارعمومی برجسته کرد. دشمن نقاط ضعف بسیاری دارد. به عنوان نمونه، رژیم صهیونیستی درموضوعات منطقه، سیاست خارجی و داخلی نقاط ضعف بسیاری دارد. بعد از جنگ غزه، رژیم غاصب صهیونیستی دیگر در منطقه و جهان جایگاهی ندارد به نحوی که در حوزه اقتصادی، نظامی، سیاسی و اجتماعی دچار معضلات جدی شده است. وقتی واقعیت‌های خودمان و دشمن را مرور و بازخوانی کنیم، اعتماد به نفس و خودباوری جامعه تقویت می‌شود. این‌بار دشمن تحت تأثیر عملیات روانی ما قرار گرفت، به نحوی که توطئه‌هایش خنثی شد و قادر به تحمیل خواسته‌های خود بر ملت ایران نبود. 

پیامدهای ژئوپلیتیک شکست روسیه

یدالله کریمی پور

فرسایشی شدن جنگ در اوکراین، شکست نیروی دریایی روسیه در دریای سیاه، رفتن، کشته شدن، مرگ و یا کودتا علیه پرزیدنت ولادیمیر پوتین، چند کلید واژه اصلی در دو سال اخیر بوده اند.‌
امروز با تاکید  وتکرار چند باره شکست محتوم روسیه و پرزیدنت پوتین، برخی ابعاد ژئوپولیتیک چنین شکستی را تا می توان متصور بود.
۱- نخست آن که روسیه جایگاهش در قفقاز جنوبی را از دست خواهد داد. به اغلب احتمال،‌ زان پس، به ترتیب رقابت بین ترکیه، اروپا و آمریکا و تا حدود کمتری چین، در جهت گسترش رخنه در قفقاز، مساله اصلی خواهد بود.‌ چنان که از هم اکنون ارمنستان از زیر چتر روسیه بیرون رفته و کم کم، فرانسه، یونان و آمریکا و بقیه اروپا دارند جایگزین می شوند. باکو با آنکارا بسته است. گرجستان گرایشی عمیق و بنیادین به سمت اتحادیه اروپا و ناتو دارد؛
۲- دوم آن که بی گمان با فرض شکست روسیه، سفره هر ۵ کشور آسیایی برای به ترتیب چین، آمریکا، ترکیه، باقیمانده روسیه و اروپا بازتر خواهد شد. تلاش اصلی هر ۵ کشور یافتن راهی برای برونرفت از زندان تاریخی-جِغرافیایی روسیه خواهد بود؛
۳- سوم آن که نقش کریدوری سطحی و زیر سطحی دریای خزر برای پیوند بیشتر و بلکه متراکم آسیای مرکزی-قفقاز- سیاه(دالان خاوری-باختری) چشم گیر تر خواهد گردید؛
۴- چهارم این که با فرض پایداری جمهوری اسلامی در فرایند کمتر توسعه یافتگی و وفاداری به ثبوت استراتژی سیاست خارجی کنونی، ممکن است واگرایی در بدنه مردمی شمال باختری نسبت به تهران، افزایش یابد.
به هر روی ابعاد ژئوپلتیک شکست محتوم روسیه برای ایران بسیار گسترده از این ۴ بند اشاره شده است.‌ بر تصمیم سازان جمهوری اسلامی است که در مقیاس استراتژیک بر چنین چشم اندازی و توانمند سازی اجباری ایران تمرکز کنند.
به گمانم در بازی های بزرگ جهانی، مانند جنگ اوکراین، در نهایت اسب بازنده روسیه خواهد بود. همه این گونه کارشناسان که دم از پیروزی روسیه می زنند، در اشتباه محض و بلکه جهل مرکب بوده و راه شومی را برای ایران توصیه می کنند.
بهترین راه بسترسازی برای افزایش رقابت منطقه ای ایران با سایر بازیگران، احیای مناسبات عادی و بلکه آنی با مجموعه ایالات‌ متحده- اروپا-اقیانوسیه و آسیای خاوری،‌ پیشرفته است.

پنجشنبه‌شب رسانه‌ای

 پنجشنبه گذشته در دورهمی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران که به سنت هر‌ساله در روز خبرنگار برگزار می‌شود، شرکت کردم. در این رویداد من به‌عنوان رئیس انجمن علمی ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات و آقای اکبر منتجبی، رئیس انجمن صنفی روزنامه‌نگاران، از سیروس علی‌نژاد و لیلا رستگار، این دو روزنامه‌نگار قدیمی، تقدیر کردیم. به یاد دارم برای تشکیل اولین انجمن صنفی روزنامه‌نگاران در سال ۷۶ (همان زمانی که مدیرمسئول روزنامه کار و کارگر بودم)، تلاش‌های زیادی انجام شد. این کار دشوار بالاخره با ایجاد ائتلاف و هم‌نظری، در مهرماه ۷۶ به سرانجام رسید. در آن زمان، نیازمند کمک‌گرفتن از مدیران مسئول برای ایجاد انسجام در راستای شکل‌گیری انجمن صنفی بودیم. با آقایان هادی خامنه‌ای، عبدالله نوری، موسوی‌خوئینی‌ها، غلامحسین کرباسچی، مرتضی نبوی، مسیح مهاجری، حسین شریعتمداری، فیاضی و زنده‌یادان محمود دعایی و صفی‌زاده هیئت مؤسس شدیم و من هم به‌عنوان رئیس اولین مجمع برای انتخابات تعیین شدم. بیشترین رأی را روزنامه‌نگاران سلام آوردند اما در ترکیب هیئت‌مدیره از کار و کارگر، کیهان، اطلاعات، جمهوری اسلامی و همشهری نیز جای گرفتند. در مجموع ترکیب متنوعی از همه گرایش‌ها وجود داشت. انجمن صنفی در پی حوادث سال ۸۸، تعطیل و دفتر آن هم پلمب شد. وقتی به وزارت کار رفتم، بسیار تلاش کردم تا انجمن احیا شود، اما موانع قضائی مانع از بازگشایی شد. بالاخره یک راه قانونی به روش تشکیلات استانی پیدا کردم و با مشورت و همفکری تعدادی از روزنامه‌نگاران به‌ویژه دوستانی مانند عباس عبدی، کامبیز نوروزی، شهریار شمس، بیژن رمضانی و محمدرضا مقیسه بالاخره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران شکل گرفت. در دورهمی پنجشنبه‌شب و در جمع رسانه‌ای‌ها، می‌اندیشم که برای طی‌کردن مسیر قوی‌کردن جامعه و گسترش نهادهای مدنی به صبوری، همفکری و ایجاد ائتلاف نیازمندیم و چقدر طی این مسیر دشوار بوده و نیاز به تمرین و  ممارست دارد. 

روزنامه‌نگاری امروز با مسائلی مانند استقلال، امنیت شغلی، امنیت سیاسی، تأمین امنیت نوشتن و پس از نوشتن روبه‌رو است و در مجموع مباحثی مانند کوچ مرجعیت رسانه (که نتیجه بی‌مهری و عدم حمایت و نگاه امنیتی به رسانه‌هاست) نه‌تنها از کلان مسائل رسانه‌ها و روزنامه‌نگاری در کشور ماست؛ بلکه یک مسئله ملی نیز هست. من معتقدم نیازمند یک سیاست‌گذاری جدید مبتنی بر شرایط داخلی و خارجی ایران امروز با نگاهی به تهدیدهای خارجی که تمامیت ذهنی ایرانیان را هدف قرار داده، به طوری‌که یکپارچگی سرزمینی و هویت ملی ایرانیان را نیز تهدید می‌کند، نقطه ضعف‌های بنیادی ناشی از قانون نامتناسب مطبوعات، آیین‌نامه‌ها و بخش‌نامه‌های نوشته و نانوشته و محدودکننده آزادی مطبوعات و همچنین کوچک و ناچیز‌ بودن اندازه اقتصاد رسانه، سیاست‌های متعارض صداو‌سیما و مواردی از این دست هستیم. و با‌این‌همه، نقطه قوت بزرگ ما، گسترش شیوه اطلاع‌رسانی در زمینه تکنولوژی‌های جدید و همچنین وجود روزنامه‌نگاران بادانش و پر انگیزه است. خوشبختانه علاوه بر دانشگاه‌ تهران و علامه طباطبایی، مراکز آموزش عالی زیاد دیگری در دهه اخیر به تربیت منابع انسانی در حوزه رسانه اهتمام ورزیده‌اند؛ اما تهدید تحدید‌کننده برای بزرگ‌شدن و بالیده‌شدن این افراد مانع شکل‌گیری رسانه‌های تأثیرگذار شده است. ایران می‌تواند رسانه‌هایی مهم و تأثیرگذار حتی در بیرون از مرزها و در سطح منطقه نیز داشته باشد. به امید روزهای بهتر برای جامعه روزنامه‌نگاری و نهاد رسانه.

چارچوب انتقام

سیدمحمد بحرینیان
یک. عدم واکنش به رژیم صهیونیستی، آن‌هم زمانی که یک شخصیت خارجی را در تهران ترور کرده، حتی یکی از گزینه‌ها هم نیست. حتی دولت پاکستان، پس‌ازآن که نیروهای مسلح ما به نقطه‌ای در خاک آن کشور برای تأدیب گروه‌های تجزیه‌طلب حمله موشکی کردند، واکنش نشان داد و نقاطی در مرز ما را هدف گرفت. کسانی که از بالا نبردن سطح تخاصم و آرامش سخن می‌گویند، حداقل‌ها را هم نمی‌دانند. اگر زمان زیادی بگذرد و واکنشی به اقدام اسرائیل انجام نگیرد، باید منتظر خطرات و تهدیدات بزرگ‌تر بود. عدم واکنش دقیقا در بلندمدت موجب سلب آرامش کشور است.
دو. انتقام باید غافلگیرانه باشد. عملیات وعده صادق بیشتر نشانگر توانایی بود و بیش از آن‌که ضربه عملیاتی باشد، ضربه‌ای روانی بود. همین‌که این بار همه می‌دانند ایران قطعا واکنش نشان خواهد داد، یکی از دستاوردهای واکنش پیشین ایران است. این بار اما باید ابعاد نمادین ماجرا را کنار گذاشت و ضربه‌ای محکم و غافلگیرانه وارد کرد. غافلگیری می‌تواند در زمان، در اهداف یا در مکان اتفاق بیفتد.
سه. این بار همه منتظرند واکنش ایران مستقیم در سرزمین‌های اشغالی باشد. می‌توان این پیش‌فرض را به هم زد و به منافع و مواضع در سایر کشورها حمله برد. هیچ اشکالی هم ندارد. کلوخ‌انداز را پاداش سنگ است.
چهار. به تأخير انداختن واکنش علیه اسرائیل وقتی مثمر و مفید است که اولا سطح غافلگیری را بالا ببرد و  ثانیا انتظار حمله ایران خود نوعی جنگ روانی و اجتماعی تلقی شود. به‌هرحال معلوم است که راه‌حل نهایی مسئله فلسطین، از بین بردن تمام اشغالگران نیست، بلکه بازگرداندن آن‌ها به سرزمین‌های مبدا، تشکیل دولت یکپارچه فلسطینی در تمام سرزمین فلسطین، بازگشت تدریجی آوارگان فلسطینی و همه‌پرسی برای تعیین حاکمیت و دولت از تمام ساکنان و فرزندان ساکنان پیش از ۱۹۴۸ است. انتظار حمله‌ای که ایران ایجاد کرده، دقیقا هدف مهاجرت معکوس را تشدید می‌کند به‌شرط آن‌که تهدید معتبر بماند و گاهی تا نزدیکی اجرا هم پیش رود. 
صدالبته آن‌که تهدیدهای بعدی به شرطی معتبر خواهد بود که تهدید فعلی در میان‌مدت یا کوتاه‌مدت عملی شود.
پنج. انتقام ایران از رژیم صهیونیستی می‌تواند حتی یکی از مؤلفه‌های تعیین‌کننده در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا باشد. این سخنی گزاف نیست. پیش‌ازاین، دولت کارتر هم یک دوره‌ای شد که اغلب کارشناسان مسائل آمریکا، علت آن را انقلاب اسلامی ایران و تسخیر لانه جاسوسی آن کشور می‌دانند. تقریبا دو ماه تا انتخابات آمریکا باقی‌مانده و انتقام شدید ایران، می‌تواند ترامپ را در برابر دموکرات‌ها تقویت کند. شاید صلاح باشد تا یک روز پس از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و دوران گذار دولت در آن کشور صبر شود.

 

دادگاه 28 مرداد و چند پیام نوبت ایران است

امیرعباس نوری

 نخستین جلسه رسیدگی به پرونده کودتای 28 مرداد یک اتفاق بسیار مهم است که می‌تواند بسترساز اقدامات حقوقی برای اعاده حقوق مردم ایران شود. از مدت‌ها قبل موضوع پیگیری پرونده‌های حقوق بشری در قوه‌قضائیه در دستور کار قرار گرفت. برگزاری دادگاه منافقین یکی از اقداماتی بود که هرچند بسیار دیر اما برای تحت پیگرد قرار دادن عوامل گروهک نفاق لازم بود. برگزاری دادگاه منافقین 3 نتیجه ملموس داشته است. اول: تشکیل دادگاه و اخذ رای علیه متهمان در یک دادگاه داخلی که مبنای اقدامات حقوقی ایران شده است، دوم: پیگیری‌ها برای استرداد و مجازات مجرمان پرونده، سوم: فشار سیاسی بر کشورهای میزبان تروریست‌های منافق برای تحدید فعالیت‌های این گروهک.

حالا با برگزاری دادگاه کودتای 28 مرداد، افق جدیدتری در مستندسازی قضایی برهه‌های تاریخی کشور و نیز تحت پیگرد قرار دادن مجرمان و اعاده منافع ملی باز شده است. در دادگاه دیروز علیه دولت ایالات متحده آمریکا، وزارت خارجه ایالات متحده، بانک مرکزی ایالات متحده، آژانس مرکزی ایالات متحده، وزارت خزانه‌داری ایالات متحده آمریکا، مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا و فدرال رزرو کیفرخواست صادر شد.

پیام‌ها و فواید این دادگاه نیز قابل تامل است:

1- کودتای 28 مرداد یک دخالت خارجی آشکار در امور داخلی ایران بود. مقامات آمریکایی و انگلیسی نیز بارها نسبت به دست داشتن خود در این کودتا اعتراف کرده‌اند. این دخالت خارجی 2 تاثیر منفی عمده در ایران داشت. نخست آنکه دولتی مردمی و برساخته اراده ملی به زیر کشیده شد و دوم اینکه یک رژیم فاسد و مستبد به مدت 25 سال بر همه امور ایران حاکم شد. رژیمی که به غیر از تاثیرات مخرب فرهنگی بر ایران، میلیاردها دلار سرمایه‌های کشور را به تاراج برد. دادگاه دیروز حاوی این پیام است که ایران 8 نهاد آمریکایی دخیل در این کودتای خسارت‌بار را تحت پیگرد قرار می‌دهد تا با برآورد هزینه‌های این کودتا، نسبت به مسترد کردن آن مستندسازی قضایی انجام شده باشد. دولت آمریکا طی سال‌های اخیر به بهانه‌های مضحک مانند 11 سپتامبر اقدام به مصادره اموال مردم ایران به سود برخی شهروندان خود کرده است. ایران اما با استناد به دخالت‌های هزینه‌ساز آمریکا در ایران، مقابله به مثل قانونی انجام خواهد داد.

2- برگزاری دادگاه کودتای 28 مرداد از این حیث که این دخالت آمریکا در سرنوشت یک کشور ثبت، مورد بررسی و صدور حکم قرار می‌گیرد نیز حائز اهمیت است. در واقع دستگاه قضایی با برگزاری این دادگاه در حال مستند‌سازی قضایی دخالت‌های آمریکایی‌ها در ایران است و این مستندات قضایی از طریق محاکم قضایی خارجی باید مورد پیگیری قرار گیرد. بیش از 400 هزار نفر شاکی این پرونده هستند و باید حقوق همه این شاکیان از طریق محاکم قضایی و سیاست خارجی پیگیری شود.

3- یکی از پیام‌های مهم برگزاری این دادگاه، ارسال پیام اقتدار ایران است. ایران اکنون با برگزاری یک دادگاه ضدآمریکایی هم بی‌اعتباری دولت آمریکا را ثابت می‌کند و هم در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی، منافع مردم خود را پیگیری می‌کند. این اقدام ایران در برابر آمریکا نشان می‌دهد ایران اکنون در منطقه دارای چنان قدرتی است که از طریق ابزار قانونی و قضایی خود نسبت به اعاده منافع ملی‌اش اقدام می‌کند. هزینه معنوی دخالت آمریکایی‌ها در کودتای 28 مرداد و طول کشیدن استبداد پهلوی به مدت 25 سال دیگر هزینه‌های معنوی و مالی بسیاری برای مردم ایران داشت. اکنون موعد جبران هزینه‌های معنوی و نیز اعاده هزینه‌های مالی این کودتا است.  از سوی دیگر این قبیل اقدامات قضایی می‌تواند هزینه دخالت‌ها در ایران و نیز هزینه تصمیمات غیرانسانی دیگر علیه مردم ایران را به مراتب بالا ببرد. این دادگاه‌ها باید در عمل به جایی برسد که هر مقام آمریکایی که قصد تصویب یا همراهی با یک قانون یا اقدام ضدایرانی داشته باشد، باید نسبت به هزینه‌های این اقدام خود با خبر باشد. تحمیل هزینه به طرف آمریکایی یکی از اهرم‌های تاثیرگذار ایران است.

4- این اقدام دستگاه قضایی بسیار قابل احترام و قابل دفاع و نشان‌دهنده پویایی و تحول در دستگاه قضایی است. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، این قبیل دادگاه‌ها، در کناره اعاده حقوق سیاسی و مدنی مردم مورد ظلم واقع شده ایران، می‌تواند به معنای این مهم هم باشد که تحمیل اراده سیاسی خارجی در ایران و غارت اموال نفتی و غیرنفتی توسط دربار دست نشانده آمریکایی، بی‌جواب نمی‌ماند و حالا که ایران در حوزه‌های مختلف دفاعی به توانمندی‌های گسترده‌ای دست یافته، حتما این دادگاه را به معنای فرصتی برای تسویه حساب‌ها با جریان‌های غربی و عبری می‌نگرد.