ما شیعه هستیم یا محب اهل‌بیت(ع)؟

در کتاب تفسیر منسوب به امام حسن عسکری (علیه‌السلام) و نیز در کتاب مرحوم قطب‌الدین راوندی‌ـ به نقل از دو نفر از راویان حدیث به نام یوسف بن محمد و علی بن سیار‌ـ آمده است: 
شبی از شب‌ها به محضر مبارک حضرت ابومحمد، امام حسن عسکری (علیه‌السلام) وارد شدیم. 
همچنین والی شهر که علاقه خاصی نسبت به حضرت داشت، به همراه شخصی که دست‌های او را بسته بودند، وارد منزل امام (علیه‌السلام) شد و اظهار داشت: یا ابن رسول الله! این شخص را از دکان صراف در حال سرقت و دزدی گرفته‌‏ایم. و، چون خواستیم او را همانند دیگر دزدان شکنجه و تأدیب کنیم، اظهار داشت که از شیعیان حضرت علی (علیه‌السلام) و نیز از شیعیان شما است و ما از تعذیب او خودداری کردیم و نزد شما آمدیم تا ما را راهنمایی و تکلیف ما را نسبت به این شخص روشن بفرمائی. 
حضرت فرمود: به خداوند پناه می‏برم، او شیعه علی (علیه‌‏السلام) نیست، او برای نجات خود چنین ادعائی را کرده است. 
سپس والی آن سارق را از آن جا برد و به دو نفر از مأموران خود دستور داد تا آن سارق را تعذیب و تأدیب نمایند، پس او را بر زمین خوابانیدند و شروع کردند بر بدنش شلاق بزنند؛ ولی هر چه شلاق می‌زدند روی زمین می‏‌خورد و به آن سارق اصابت نمی‌‏کرد. 
بعد از آن، والی مجددا او را نزد امام حسن عسکری (علیه السلام) آورد و گفت: یا ابن رسول الله! بسیار جای تعجب است، فرمودی که او از شیعیان شما نیست، اگر از شیعیان شما نباشد پس لابد از شیعیان و پیروان شیطان خواهد بود و باید در آتش قهر خداوند متعال بسوزد؛ و سپس افزود: با این اوصاف، من از این مرد معجزه و کرامتی را مشاهده کردم که بسیار مهم خواهد بود، هر چه مأمورین بر او تازیانه می‏زدند بر زمین می‏خورد و بر بدن او اصابت نمی‏‌کرد و تمام افراد از این جریان در تعجب و حیرت قرار گرفته‌‏اند. 
در این موقع امام حسن عسکری (علیه‌‏السلام) به والی خطاب نمود و فرمود:‌ای بنده ‏ی خدا! او در ادعای خود دروغ می‏گوید، او از شیعیان ما نیست، بلکه از محبین و دوستان ما می‌‏باشد.
والی اظهار داشت: از نظر ما فرقی بین شیعه و دوست نمی‏باشد، لطفا بفرمائید که فرق بین آنها چیست؟ 
حضرت فرمود: همانا شیعیان ما کسانی هستند که در تمام مسائل زندگی مطیع و فرمان بر دستورات ما باشند و سعی دارند بر این که در هیچ موردی معصیت و مخالفت ما را ننمایند؛ و هر که خلاف چنین روشی باشد و اظهار علاقه و محبت نسبت به ما نماید دوست ما می‏باشد، نه شیعه ما. 
سپس امام (علیه‌‏السلام) به والی فرمود: تو نیز دروغ بزرگی را ادعا کردی، چون که گفتی معجزه دیده‌ام؛ و چنانچه این گفتار از روی علم و ایمان باشد مستحق عذاب جهنم می‌باشی. 
بعد از آن، حضرت در توضیح فرمایش خود افزود: معجزه مخصوص انبیاء و ما اهل بیت عصمت و طهارت می‌‏باشد، برای شرافت و فضیلتی که ما بر دیگران داریم و نیز برای اثبات واقعیات و حقایقی که از طرف خداوند متعال به ما رسیده است. 
در پایان، امام عسکری (علیه‌‏السلام) به آن مرد‌ـ متهم به سرقت‌ـ خطاب نمود و فرمود: باید شیعه علی (علیه‏السلام) در تمام امور زندگی، شیعه و پیرو او‌ـ و دیگر اهل بیت رسالت‌ـ باشد و ایشان را در هر حال تصدیق نماید؛ و نیز باید سعی نماید که هیچ گونه تخلفی با ایشان نداشته باشد و خلاصه آن که در همه ‏امور، خود را هماهنگ و مطیع ایشان بداند.