ناامیدی گناه است!

امید به آینده، امید به حل مشکلات و گشایش تمامی این امور موجب حیات پر از حرکت و نشاط به سمت آینده خواهد بود. بزرگ‌ترین امید، امید به رحمت خداست؛ به‌همین دلیل خداوند یأس از رحمت خدا را ممنوع کرده است؛ «و لَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ» (یوسف/۸۷)؛ اساساً در سر در این جغرافیای کلان عالم وجود انسانی نوشته شده ناامیدی از درگاه خدا ممنوع است. امید به انسان حیات می‌دهد؛ به‌همین خاطر در مقابل امید، یأس است. یأس انسان را متوقف می‌کند، مریضی که از درمان مأیوس است دیگر درمان نمی‌کند و در انتظار مرگ است. تنها یک گروه باید ناامید باشند، گروهی که اصلاً خدا را قبول ندارند، اساساً در فضای فکری و رفتاری‌شان خدا جایی ندارد، خب اینها خودشان را از دایره عنایت خدا خارج کرده‌اند، اینها باید ناامید باشند؛ آن کسی که ولو کوچک‌ترین نگاه به خدا دارد، زندگی‌اش یک نحو به خدا ولو به مویی بسته با خدا ارتباط دارد؛ نباید نا‌امید شود. یأس ممنوع است و باید امید داشته باشیم؛ «لا تَقنَطوا مِن رَحمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغفِرُ الذُّنوبَ جَمیعًا» (زمر/ آیه ۵۳) در ابتدای آیه خداوند می‌فرماید: «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِم» (زمر/۵۳)‌ای بندگان، ببینید خدا چقدر مهربانانه صحبت می‌کند. می‌فرماید «ای بندگانم» همه ما‌ها را به خودش نسبت می‌دهد، بعد می‌گوید: «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ اسراف» یعنی‌ای بندگانم که ظلم کردید، حیات‌تان را بیخود تلف کردید، در مسیر بدی رفتید «لا تقنطوا من رحمت الله»؛ این لا تقنطوا، یعنی ممنوع است. یعنی اگر شما ناامید از رحمت خدا باشید، گناه کردید. 
«إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا»؛ خداوند همه گناهان را می‌بخشد؛ این آغوش باز کردن خداست برای انسان. ناامیدی از بخشش گناه، گناهش از خود گناه بیشتر است؛ عقوبتش و معصیتش بیشتر هست به‌همین دلیل خداوند در‌های رحمتش را برای همگان باز گذاشته چه گنهکار و چه بی‌گناه، اون کسی که بیگناه است از این رحمت استفاده می‌کند و صعود شخصیتی پیدا می‌کند و آن کسی که گناه کرده و خودش را در یک مرتبه پایین قرار داده، با این رحمت بخشش خدا از آن باتلاق و گناه خارج می‌شود.