نقشه ترامپ

روزنامه «هیل» وابسته به کنگره آمریکا، نوشت: «دولت دونالد ترامپ تجمع گسترده نظامی در دریای کارائیب را آغاز کرده که بزرگ‌ترین استقرار نیرو‌های تحت فرماندهی جنوبی ایالات متحده از زمان محاصره کوبا توسط «جان اف. کندی» به شمار می‌آید. بر اساس این گزارش، بیش از ۱۰ درصد ناوگان دریایی آمریکا یا در منطقه مستقر شده یا در مسیر آن قرار دارد، از جمله گروه نبرد ناو هواپیمابر «یواس‌اس جرالد فورد» و ناوشکن موشک‌انداز «یواس‌اس گراولی».
این مقاله استدلال کرده است، هرچند واشنگتن این عملیات را رسماً برای مقابله با کارتل‌های مواد مخدر، به‌ویژه شبکه تبهکار فراملی مستقر در ونزوئلا موسوم به «ترین دِ آراگوا» معرفی می‌کند، اما هدف اصلی در واقع ارسال پیامی به کشور‌های روسیه، چین و ایران است. دولت ترامپ در تلاش است تا «دکترین مونرو» را به شکلی مدرن احیا کند و به قدرت‌های خارجی هشدار دهد که از نفوذ در نیمکره غربی پرهیز کنند.
مقاله این رویارویی را به سیاست‌های پیشین آمریکا در قبال ونزوئلا پیوند می‌دهد و همچنین یادآور می‌شود، در دوره نخست ریاست‌جمهوری ترامپ، دولت او کارزار «فشار حداکثری» علیه «نیکولاس مادورو» را پس از انتخابات ۲۰۱۸ آغاز کرد. در ادامه، ترامپ و ۵۰ کشور دیگر «خوان گوایدو» را به عنوان رئیس‌جمهور موقت به رسمیت شناختند و مادورو نیز روابط دیپلماتیک خود با آمریکا را قطع کرد. این تقابل در خلأ به‌وجود نیامده، بلکه بر پایه میراث «هوگو چاوز» شکل گرفته است؛ فردی که از سال ۲۰۰۵ روابط کشورش را با مسکو، پکن و تهران تقویت کرد.»
نشریه کنگره آمریکا یادآور شد: «روسیه در میانه دهه ۲۰۰۰ فروش هواپیما، بالگرد و سامانه‌های پدافند هوایی به ونزوئلا را آغاز کرد. چین نیز با خرید نفت ونزوئلا به شریک کلیدی این کشور تبدیل شد و به مادورو کمک کرد تا تحریم‌های نفتی آمریکا را دور بزند.»
به اذعان رسانه آمریکایی، استقرار جدید نیرو‌های آمریکایی نه تنها با هدف فشار بر ونزوئلا، بلکه برای ارسال پیامی مستقیم به مسکو و پکن انجام گرفته است. این موضع پنتاگون پیامی روشن دارد و آن، اینکه نیمکره غربی حوزه نفوذ ایالات متحده است و هرگونه دخالت با پاسخ قاطع روبه‌رو خواهد شد.»