در سایه بحران سازی گروه های تکفیری تروریستی در جهان اسلام، رژیم صهیونیستی خود را در سایه امنی بازسازی می کند و چه بسا سناریوهای حملات دیگر به نواز غزه را بررسی می کند. در هفته جاری سازمان همکاری های اسلامی اجلاسی را با موضوع فلسطین و قدس شریف، در جاکارتا، پایتخت اندونزی برگزار کرد که وزیر خارجه کشورمان نیز در آن حضور داشت تا اندکی نام فلسطین را زنده نگه دارد.
درباره نتایج این اجلاس و وضعیت مسئله فلسطین در کشورهای اسلامی با توجه به بحران های سوریه و عراق، گفتگویی را با سلمان رضوی، کارشناس فلسطین انجام داده ایم که در ادامه می آید:
بصیرت: در شرایط کنونی که داعش جهان اسلام را مشغول به خود کرده است، برگزاری اجلاس جاکارتای اندونزی در موضوع فلسطین تا چه اندازه می تواند مسئله فلسطین را زنده نگه دارد؟
رضوی: قضیه این اجلاس، به شرایطی که در حال حاضر در منطقه وجود دارد بر می گردد، چرا که با شروع روند بیداری اسلامی طی چند ساله گذشته، عملا احساس می شود تغییرات بنیادی در کشورهای منطقه و شمال آفریقا صورت گرفته است. در این زمینه مسئله فلسطین به عنوان یک اولویت مطرح شده است، اما در مرحله‌ی بعد ما شاهد بودیم که موضوع فلسطین رفته رفته کمرنگ تر شد تا جایی که در حال حاضر عملا به یک مسئله‌ی دست چندمی تبدیل شده است.
متاسفانه بحران سوریه نقش زیادی در این قضیه داشته است، چرا که کشورهای اسلامی را به دو اردوگاه موافق و مخالف تبدیل کرده است. این مساله باعث شده تا همّ و غمّ کشورهای اسلامی معطوف به بحث سوریه و همچنین داعشی که در سوریه و عراق حضور دارد، شود. نتیجه ایی که طی سال های گذشته از این قضیه گرفته می شود رژیم صهیونیستی توانسته از فضای آشوب خودساخته‌ی منطقه ایی بهره‌ی کامل ببرد و به پیشبرد اهداف متجاوزانه و توسعه طلبانه‌ی خودش ادامه دهد. در هر حال این شرایط باعث شده تا هشدارهای متعددی در قبال مسکوت ماندن مسئله‌ی فلسطین داده شود. نتیجه این کار در حد یک کنفرانس کشورهای اسلامی که اخیرا در جاکارتای اندونزی برگزار شد و در آن یک سری اظهارنظرها و طرح هایی مطرح شد، خود را بروز داده است.
من فکر می کنم برگزاری اجلاس، بیشتر جنبه‌ی تبلیغاتی دارد و حداقل کاری است که می شود در این زمینه انجام داد. چرا که بحث فلسطین از برگزاری اجلاس و این طور قضایا گذشته است. موضوع فلسطین امری مشخص و ملموسی می باشد؛ اشغال بخش عمده‌ایی از فلسطین توسط رژیم اشغالگر صهیونیستی و طبیعی است که باید این اشغال برچیده شود و راهکار آن انسجام و اتحاد کشورهای اسلامی در حوزه های منطقه ای، سطح بین المللی و سازمان ملل می باشد.
در فضای کنونی حداقل باید مسئله‌ی فلسطین را خبری کرد و برگزاری نشست سازمان کنفرانس اسلامی، حداقل کاری است که به عنوان وظیفه باید کشورهای اسلامی انجام دهند.
بصیرت: به نظر می رسد برگزاری این اجلاس در زمان کنونی نوعی هشدار به رژیم صهیونیستی بود تا جلو سوء استفاده احتمالی اسرائیل از بحران های داخلی جهان اسلام و یا حمله احتمالی به غزه و تداوم شهرک سازی ها گرفته شود. نظر شما چیست؟
رضوی: طبیعی است با توجه به این که محوریت اجلاس، بحث فلسطین بود، موضوع حمایت از فلسطین و مقابله‌ی با اقدامات رژیم صهیونیستی مد نظر بود، اما این که این موضوع از مرحله‌ی تئوری و نظر به عمل برسد، بحث دیگری است، چرا که این اجلاس در زمانی برگزار می شود که شورای همکاری خلیج فارس، حزب الله لبنان را یک گروه تروریستی معرفی می کند و این موضوع با تمجید نتانیاهو مواجه شده است.
طبیعتا کشورهایی که داعیه‌ی همسویی با رژیم صهیونیستی را دارند نمی توانند در سازمان کنفرانس اسلامی داعیه‌ی مقابله با این رژیم را داشته باشند. علاوه بر این، اختلافات بین این کشورها تحت عنوان کشورهای جناح مقاومت و کشورهای جناح محافظه کار و همچنین بسیج نیروهای این دو جبهه علیه همدیگر، فضایی را ایجاد می کند که صهیونیست ها بهتر بتوانند نفس بکشند. در نتیجه به نظر می رسد که عملا این موضوع تاثیر آن چنانی بر رفتار رژیم صهیونیستی چه در باب حمله‌ی احتمالی به نوار غزه و چه در شهرک سازی نداشته باشد.
بصیرت: مواضع کشورهای اسلامی در این اجلاس درباره فلسطین تا چه قدر با دیدگاه های جمهوری اسلامی ایران در این زمینه نزدیک است؟ یعنی آیا بحث بازپس گیری سرزمین های اشغالی مطرح بود یا بحث تشکیل دو دولت اسرائیل- فلسطین؟
رضوی: مواضعی که بین کشورهای اسلامی است را می توان به چند دسته تقسیم کرد:
1- یک عده کشورهایی هستند که با رژیم صهیونیستی رابطه‌ی رسمی دارند، یعنی اسرائیل را به رسمیت پذیرفتند و به صورت متقابل در کشورهای یکدیگر سفارت دارند. اینها طبیعتا هیچ بحثی از اراضی اشغالی 1948 ندارند.
2- یک عده کشورهایی هستند که این رژیم را به رسمیت نشناخته اند، ولی مواضع انقلابی مانند جمهوری اسلامی ایران ندارند. طبیعتا آنها هم در کنار دسته‌ی اول حداکثر به تشکیل کشور فلسطین در اراض ی1967 یعنی نوار غزه و کرانه باختری راضی می شوند و به همان چیزی که تشکیلات خودگردان می خواهدف رضایت می دهند.
3- عده ای دیگر که البته انگشت شمارند مانند ایران مخالف اساسی مشروعیت رژیم صهیونیستی هستند. چیزی به اسم رژیم صهیونیستی برای این کشورها قابل شناسایی نیست. آنها خواهان تشکیل دولت فلسطین در کل فلسطین هستند. پس این در عرصه‌ی نظر است.
اگر اسرائیلی ها از اراضی 67 بیرون بروند و اگر آن موقع تشکیلات خودگردان به یک دولت فلسطینی تبدیل شود، آن موقع این کشورها از آن حمایت خواهند کرد. البته این نظریه بعید است و دور از عقل است که اسرائیلی ها بخواهند کرانه باختری را کاملا خالی کرده و عقب نشینی کنند.
موضعی که اکنون ایران دارد این است که کل فلسطین من النهر الی البحر، مال فلسطین می باشد. نگاه عمده‌ی کشورهای اسلامی نگاه به اراضی 1967 یعنی نوار غزه و کرانه باختری است، اما ایران به دنبال تشکیل دولت فلسطین در کل فلسطین است که با نظر آنها متفاوت است.
بصیرت: مقامات ترکیه در این اجلاس از تشکیل دولت فلسطین در سرزمین های 1967 سخن گفتند و این به نظر می رسد با موضوع ایران متفاوت است.
رضوی: بحث ایران این است که کل اراضی فلسطین چه 1967 چه 1948 از آنِ فلسطینی هاست. طرحی هم با عنوان رفراندوم توسط مقام معظم رهبری مطرح شده دال بر همین قضیه است که می گوید کل فلسطین باید بین فلسطینی ها به رفراندوم گذاشته شود و این فلسطینی ها هستند که باید فلسطین را مشخص کنند و این موضوع در اختیار آنها هست نه آوارگان یهودی که از جاهای دیگر آمده اند. اما کشورهای دیگر می گویند که همان اراضی 1967 و قطعنامه های 242 و 348 شورای امنیت سازمان ملل مبنای آنهاست.
در این زمینه نمی توان روی مواضع ترکیه هم حساب کرد، چرا که بیش از آن که دنبال منافع و آرمان فلسطینی ها باشد، دنبال مسائل و منافع اقتصادی خود است. در حقیقت ترک ها با بازی کردن نسبت به این مسائل به دنبال گسترش روابط خودشان به ویژه در عرصه‌ی اقتصادی با صهیونیستی ها هستند.
بصیرت: در پایان اگر نکته خاصی دارید، بفرمائید؟
رضوی: به نظر می رسد تنها راه آزادی فلسطین و محقق شدن آرمان نابودی اسرائیل، در درجه‌ی اول به خود فلسطینی ها و در درجه‌ی بعد به کشورهای اسلامی بر می گردد. این ها هم نه با کنفرانس ها و سمینارها بلکه به صورت عملی مثل آنچه که حزب الله لبنان در جنگ 33 روزه انجام داد، قابل تحقق است. یعنی فلسطینی ها باید ضمن چشم پوشی از اختلاف بین خودشان با اتحاد و انسجام مقابل صهیونیست ها قرار بگیرند و این را هم بدانند که هیچ امتیازی را صهیونیست ها از طریق مذاکره به آن ها نخواهند داد. مبارزه‌ی فلسطینی ها در نوار غزه جواب داد و صهیونیست ها مجبور شدند حداقل از جهت سرزمینی عقب نشینی کنند.
در کرانه‌ی باختری هم می بینیم که واقعا آن ترس و وحشتی که به عنوان نتیجه و پیامد انتفاضه‌ی قدس بین اسرائیلی ها ایجاد شده است، بهترین شیوه آزادی فلسطین است. به نظرم همین انتفاضه را باید همه‌ی فلسطینی ها ادامه بدهند و همهِ کشورهای اسلامی هم فارغ از تفاوت سلیقه و اختلافات موجود به حمایت از مردم فلسطین در عرصه های گوناگون چون حقوقی، سیاسی، اجتماعی و رسانه‌ای بپردارند و ان شاء الله به این طریق باعث عقب نشینی رژیم صهیونیستی آن ها شوند.
با تشکر از جناب اقای رضوی که وقت خود را در اختیار پایگاه بصیرت قرار دادند./