یادداشت روزنامه های 12 آبان 1395

پایگاه بصیرت

 

علی اکبری در کیهان نوشت:
آنگاه که ابرهه، مستظهر و مغرور به قدرت لشکر پیل‌سوار خویش طریق مکه را در پیش‌گرفته و قصد تخریب خانه کعبه را داشت تصور نمی‌کرد که این خیال، هیچ‌گاه تعبیر نخواهد شد. در مسیر این لشکرکشی، شتران حضرت عبدالمطلب -عبد صالح خدا و جد پیامبر گرامی اسلام- توسط سپاه ابرهه به ظلم و ستم تصاحب گردید و عبدالمطلب را به اردوگاه سپاه مهاجم، روانه کرد. عبدالمطلب در مواجهه با ابرهه سخنی از مکه و کعبه بر زبان نیاورد و تنها اظهار داشت که سپاهیان تو، شتران مرا به ستم غصب کرده‌اند و دستور بده شتران مرا پس دهند. ابرهه با شگفتی بیان کرد: تصور من این بود که بزرگی چون تو، نگران کعبه و مکه باشد و از من درخواست عدم تعرض به این شهر را نماید و تو از من شتران خویش را طلب می‌کنی؟ عبدالمطلب پاسخی داد تاریخی و فرمود: انا رب الابل و للبیت رب. من صاحب شتران خویشم و این خانه کعبه نیز صاحبی دارد که از خانه خویش دفاع خواهد کرد. گذشت اندک زمانی نشان داد که بصیرت حضرت عبدالمطلب چه اندازه دقیق و نافذ بود؛ شد آنچه شد و سپاه ابرهه مغلوب پرندگان ابابیلی گردید که با سلاح سجیل آن کردند که کردند و حکایت نابودی سپاه ابرهه برای همیشه تاریخ جلوه‌ قدرت خداوند قادر متعال گردید.
اکنون و در زمانی که خانه خداوند متعال توسط غاصبانی که مصداق شجره خبیثه ملعونه هستند تحت اشغال است و حاجیان حرم امن الهی بی‌جرم و جنایت به خاک و خون کشیده شده و ابدان مطهر ایشان مورد هتک حرمت قرار می‌گیرند و فجایعی چون فاجعه منا تنها یکی از جنایات این رژیم منحوس می‌باشد و فتنه‌انگیزی این رژیم منطقه را درگیر ناامنی و جنگ و تجاوز و بی‌گناهان را به مسلخ برده سخنانی از زبان مفتیان حرام‌خوار این رژیم بلند است که کوس رسوایی را برای این رژیم، بلندتر از گذشته برملا خواهد کرد. اینان که چون اجداد خویش، ید طولایی در جعل حدیث و دروغ‌بافی دارند با جعل دروغ حمله موشکی انصارالله یمن به مکه مکرمه، این موضوع را به ماجرای ابرهه گره‌زده و اعلام می‌نمایند که مانند ابابیل بر سر اینان خراب خواهند شد تا دیگر کسی جرئت تعرض به اماکن مقدس مسلمین را نداشته باشد! چقدر وقیحانه سخن می‌گویند این دین به دنیا فروشان پست و فرومایه. آیا چونان سپاه ابرهه، مردم یمن آغازگر تهاجم بودند یا اینکه رژیم سعودی به بهانه حمایت از یک رئیس‌جمهور مستعفی که منصب قانونی نداشت، به‌منظور جلوگیری از استقلال واقعی مردم یمن از یوغ بردگی رژیم سعودی به این کشور حمله کرده است؟ اگر واقعاً انصار الله قصد تخریب و هتک حرمت خانه خدا را داشته، چرا آل سعود زحمت پاسخگویی به این اقدام ادعایی را به خداوند قادر متعال واگذار نمی‌کند تا با ابابیل خود بر سر یمنی‌ها سجیل فرو ریزد؟ اینان که اعتقاد به جبر الهی دارند چرا در کار خدا دخالت می‌کنند و خود به‌جای واگذاری امر خانه خدا به صاحب‌خانه، برای خود وظیفه پاسخگویی مقرر می‌دارند؟ اگر قرار است که با یمنی‌ها همانند معامله ابرهه و ابابیل شود؛ آیا رژیم سعودی اعتقاد دارد که هواپیماهایی که از آمریکا این شیطان اکبر و بزرگ‌ترین مصداق طاغوت در عصر کنونی دریافت کرده، قرار است نقش ابابیل را بازی کنند و بمب‌های انگلیسی و اسرائیلی نقش سجیل را؟ آیا خداوند متعال چنین امری را مجاز و مباح می‌شمارد؟ کشتار و هولوکاست مردم بی‌گناه یمن در مجلس ختم که باعث گردید حتی دبیر کل بی‌شرف و بی‌وجدان سازمان ملل نیز علی‌رغم دریافت رشوه از رژیم سعودی، ناچار به محکوم کردن آن شود تنها بخشی از جنایاتی است که این ابابیل آمریکایی با سجیل‌های غربی، مرتکب آن شدند. رژیم عربستان اگر واقعاً نگران اماکن مقدس اسلامی است چرا دست دوستی با غاصبان قبله نخست مسلمین داده و تاکنون هیچ اقدامی برای آزادی قدس شریف انجام نداده است؟
 واقعیت این است که این اقدام و دروغ‌پراکنی سعودی‌ها نتیجه استیصال رژیم سعودی در تحقق اهداف خود در حمله به یمن و پوشاندن شکست‌های متوالی این رژیم در منطقه و تلاشی برای جلب حمایت و همکاری برخی کشورهای مسلمان منطقه است. نباید فراموش کرد در آغاز تهاجم به یمن، رژیم سعودی از ائتلافی سخن می‌گفت که تنها خود از آن مطلع بود و کشورهایی نامشان در این ائتلاف آورده شده بود که حاکمان آن‌ها از مشارکت در این جنگ بی‌اطلاع بودند. کشورهایی که بعد از اعلام اسامی اعضای این ائتلاف، بیانیه رسمی داده و مشارکت خود را انکار نمودند. برخی کشورها از جمله پاکستان نیز ضمن اعلام بی‌طرفی در این نبرد، مشارکت خود را منوط به تهدید اماکن مقدسه نمودند. عربستان با گذشت نزدیک به بیست ماه حمله به یمن، جز قتل و جنایت و کودک‌کشی، دستاوردی جز خذلان نداشته و اکنون با معادله حمله در برابر حمله از سوی انقلابیون و ارتش یمن مواجه شده و اماکن حساس و حیاتی و شهرهای راهبردی ازجمله مناطق جده و ریاض را در تیررس موشک‌های یمنی می‌بیند تا متوجه شود چونان صدام عفلقی که رؤیای فتح چند روزه خوزستان و اضمحلال انقلاب اسلامی ایران را می‌دید و با سیلیِ ایران از خواب بیدار شد، ماجرای فتح چند روزه یمن از جنس پنبه‌دانه‌هایی بوده که شتر در خواب می‌بیند و حالا که از خواب بیدار شده، واقعیت را آن‌گونه که هست می‌بیند. سربازانی که به اسارت یمنی‌ها درمی‌آیند و ارتشیانی که چاره‌ای جز بازگشت به وطن با تابوت‌های چوبین را ندارند بخشی از واقعیت نبرد با مبارزانی است که به نصرت الهی ایمان ‌دارند و عربستان چونان غریقی که به هر خس و خاشاکی چنگ می‌زند با این دروغ‌بافی تلاش دارد احساسات مسلمانان را تحریک و احتمالاً مدافعانی برای خود دست‌وپا کرده و قوت قلبی به نیروهای خسته و ناامید خویش تزریق نماید.
حاکمانی که خاطره جاهلیت قبل از بعثت را در قرن کنونی زنده کرده‌اند به گرفتار شدن در عذاب الهی سزاوارتر هستند تا مجاهدانی که در دفاع از شرف و حیثیت خویش، جان‌برکف در سنگر جهاد و شهادت مشغول مبارزه هستند. مفتیان سعودی اگر بویی از اسلام و دین حنیف داشتند فتاوای جهاد نکاح و امثالهم را که باعث روسپیدی بی‌غیرتان جهان است صادر نمی‌کردند و انسان متعجب است که چنین موجوداتی چگونه نام انسان بر خود نهاده و بالاتر از آن، خود را در جایگاه دریافت امداد الهی می‌بینند! اگر قرار بر فرود آمدن سجیل باشد، این موشک‌های یمنی است که چونان سجیل بر سر این حاکمان حرام‌خوار سعودی، فرود می‌آید و نابودی سپاه متجاوز ابرهه را به دنبال خواهد داشت. ان‌شاءالله.

 

تا امروز مقام‌های دولتی در بهترین حالت فقط حرف زده‌اند. اگر به ادبیات آقای رئیس‌جمهور توجه کنیم این حرف‌ها البته نسبت به آمریکا چندان منتقدانه هم نبوده است. در واقع رئیس‌جمهور بیشتر تلاش کرده به جای انتقاد از آمریکا، منتقدان داخلی خود را به کارشکنی در اجرای برجام متهم کند، از سوی دیگر به مردم بگوید اتفاقات شگفت‌انگیز فراوانی رخ داده که آنها به آن بی‌توجهند و قدرش را نمی‌دانند. به‌عنوان نمونه، از خاطرم نمی‌رود رئیس‌جمهور در سخنرانی در جمع مردم اراک چگونه تلاش می‌کرد با حرارت به مستمعانش بفهماند همین که قبلا کشتی‌ها در بنادر ایران پهلو نمی‌گرفته‌اند و حالا می‌گیرند، یک افتخار ملی و ناشی از برجام است(!) و مردم باید برای آن سوت و کف بزنند و هورا بکشند که البته- لااقل در آن جمع- نکشیدند!
مقام‌های دیگر دولت البته منصف‌تر بوده‌اند. از دفاعیات غلاظ و شداد آقای عراقچی دیگر خبری نیست و وزیر محترم امور خارجه هم سعی کرده تا ممکن است در این باره سکوت کند. مقام‌های اقتصادی دولت اما گاه زبان به انتقاد گشوده و از «هیچ»ی سخن گفته‌اند که با برجام دست کشور را گرفته است اما این رویه دوام چندانی نداشته، چرا که تجربه کرده‌اند ممکن است آقای رئیس‌جمهور، جایی- حتی پشت بلندگو- انتقام این صراحت لهجه را از آنها بگیرد.
اینها همه اما چندان مهم نیست. آنچه مهم است این است که استراتژی عملی دولت در مقابل بدعهدی آمریکا بسیار نگران‌کننده است و صرف‌نظر از آنچه آقایان می‌گویند، راهی که در عمل می‌روند، به شکل خطرناکی بازی آمریکا را تکمیل می‌کند و حتی ممکن است دستاوردهای برجام را از هیچ هم عقب‌تر برده و به بخش منفی نمودار منتقل کند.
مساله دیگر این است که دولت نه تنها به بدعهدی‌های آمریکا پاسخ نمی‌دهد، بلکه درصدد یافتن موضوعات جدید برای مذاکره با آمریکا و همچنین راه‌های تازه برای توافقات تازه و ارتقای روابط با اروپاست بدون اینکه کارنامه آنها در اجرای برجام را به‌عنوان یک ضابطه تنظیم‌کننده در آینده روابط خارجی خود اعمال کند. اکنون دولت با سرعت زیادی در حال حرکت به سمت الگوی نیمه دهه 70 تا نیمه دهه 80 است که در آن مذاکرات با اروپا به طور مستمر درباره طیف وسیعی از موضوعات جریان داشت و عملا اروپا به‌عنوان نماینده و نایب آمریکا پذیرفته شده بود، با این تفاوت که این دفعه آمریکایی‌ها خود نیز وارد میدان شده‌اند و تصور می‌کنند خواهند توانست با فشار بیشتر و بحرانی‌تر کردن وضعیت در منطقه، مذاکرات چندجانبه غیرهسته‌ای
ـ مانند سوریه ـ با ایران را آغاز و بعد بتدریج آن را به مذاکرات دوجانبه بدل کنند. خاطرم هست اوایل دهه 80  وقتی از مذاکره‌کنندگان هسته‌ای آن زمان می‌پرسیدم وقتی غربی‌ها به تعهدات سابق خود عمل نکرده‌اند، چرا پشت سر هم در پی توافقات جدید با آنها هستید پاسخ این بود که «ارتقای روابط» تضمینی ایجاد خواهد کرد که غربی‌ها به تعهدات‌شان هم پایبند باشند اما تجربه تاریخی نشان داد اولا ارتقای روابطی که سود ملت ایران در آن باشد رخ نمی‌دهد، ثانیا هر چه بیشتر در این مذاکرات غرق می‌شویم، انگیزه دولتی‌ها برای واکنش نشان دادن به خلف وعده‌ها و بدعهدی‌های طرف مقابل کاهش پیدا می‌کند. از این حیث، ذهنیت استراتژیک تیم آقای روحانی از توافق پاریس در سال 83 تا برجام در سال 94، هیچ تغییری نکرده است.
اتفاق دیگر- و بدتر- این است که نه تنها دولت به بدعهدی‌های آمریکا پاسخ نمی‌دهد و نه فقط با وجود بدعهدی دشمن باز هم در پی توافقات جدی و جدید با آنهاست، بلکه برای حل مشکلات بر زمین مانده کشور که به «لطف» طرف خارجی، گره زده شده هم، هیچ راه‌حل و ابتکاری که مبتنی بر ظرفیت‌های داخلی باشد ندارد. در واقع دولت هیچ تلاشی نمی‌کند و حتی برنامه‌ای ارائه نمی‌دهد که دشمن را به این نتیجه برساند اگر به تعهداتش عمل نکرد، دست ایران بسته نیست و مشکلات را با اتکا به ابزارها، روش‌ها و نیروهای درونی خود حل خواهد کرد. نبود چنین جایگزین‌هایی دشمن را به این نتیجه می‌رساند که ایران برای رفع نیازهایش ـ مثلا در حوزه بانکی و مبادلات مالی- بالاخره ناچار از پذیرش شروط اضافی و برجام‌های بیشتر است و نیازی به جدیت در عمل به وعده‌ها و تعهدات نیست.
این وضعیت منافع و امنیت ملی ایران را با خسارت‌های جدی و جبران‌ناپذیری مواجه خواهد کرد. مزاج سیاسی دولت آقای روحانی این است که بر مردم خود سخت بگیریم و جناح‌های داخلی را مقصر بدانیم بهتر است تا اینکه خاطر نازک غربی‌ها آزرده شود. این یک تاکتیک سیاسی نیست بلکه بخشی از ایدئولوژی غربگرایانه در کشور است؛ ایدئولوژی‌ای که با ادعای «ایدئولوژی‌زدایی از سیاست خارجی» وارد صحنه شده و اکنون دگم‌های جزم‌اندیشانه خود را به خرج ملت پیگیری می‌کند. تا این ایدئولوژی سرکار است نه رفتار غرب تغییری خواهد کرد و نه امتیاز واقعی عاید کشور خواهد شد. غرب تنها به کسانی احترام می‌گذارد که با زبان خودش با آن حرف بزنند و این زبان هرچه هست انگلیسی با لهجه نیویورکی نیست.

 

 

 

استكبارستيزي وظيفه قرآني و ملي است

دكتر يدالله جواني در جوان نوشت:

1- استكبارستيزي يك وظيفه ديني و قرآني است
تصور «استكبار»، تصديق «استكبارستيزي» را در پي خواهد داشت. معني اين سخن آن است كه تا استكبار وجود دارد، مبارزه با استكبار هم وجود خواهد داشت. به عبارت ديگر، استكبارستيزي تعطيل‌پذير نيست. اين گزاره‌ها، داراي مباني قرآني و عقلي است. براي درك آن بايد ماهيت «استكبار» را مورد توجه قرار داد. استكبار يك بحث قرآني است و قرآن دو گروه مستكبرين و مستضعفين را با ويژگي‌هاي‌شان مورد بررسي قرار داده و تكليف مستضعفين را در قبال مستكبرين بيان داشته است. واژه «استكبار» از ماده «كبر» و مصدر باب استفعال است. استكبار خود را برتر از ديگران پنداشتن و با اين خودبرتربيني، دنبال سلطه بر ديگران بودن است. آيات زيادي در قرآن به موضوع استكبار و مستكبرين اختصاص يافته است.

مفسر بزرگ قرآن مرحوم علامه طباطبايي(ره)، با استناد به آيه شريفه «فاستكبروا في‌الارض بغير حق»، تصريح مي‌كند كه استكبار، هميشه يك امر باطل، ناروا و مذموم است. ايشان در تعريف استكبار و فرق بين متكبر و مستكبر بيان مي‌دارد: «مستكبر كسي است كه مي‌خواهد به بزرگي دست يابد و درصدد است كه بزرگي خود را به فعليت برساند و به رخ ديگران بكشد و متكبر كسي است كه بزرگي را به عنوان يك حالت نفساني در خود سراغ دارد و براي خود پذيرفته است.»

براساس آيات متعدد قرآن،‌ مستكبرين كه سردمدار آنان ابليس است، داراي ويژگي‌هايي چون خودبرتربيني و تحقير ديگران، فخر و مباهات به خاطر امتيازات مادي، تحقير توده‌هاي مستضعف و تلاش براي سلطه بر ديگران هستند. از ديدگاه قرآن،‌ مستكبرين با استفاده از تمامي شيوه‌ها، روش‌ها و ابزارهاي ممكن و در اختيار براي دستيابي به قدرت سياسي و تسلط بر مستضعفين بهره مي‌گيرند.

به بردگي و بندگي گرفتن انسان‌ها و واداشتن آنان به اطاعت، فريب دادن و خدعه نمودن، جنگ رواني به قصد استعمار مردم، رواج رسوم خرافي و قبيله‌اي و ايجاد جامعه‌اي طبقاتي از شيوه‌هاي مستكبرين براي سلطه بر مستضعفين است كه قرآن به آن اشاره مي‌كند. از نمونه‌هاي برجسته تاريخي استكبار سياسي كه در قرآن به تفصيل در مورد آن بحث شده، فرعون است.

استكبار سياسي يعني حكمراني به ناحق بر مردم و تحميل خود بر ديگران. قرآن در مورد فرعون مي‌گويد: «اِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الأرْضِ وَجَعَلَ اَهْلَهَا شِيَعًا يَسْتَضْعِفُ طَائِفَهً مِنْهُمْ يُذَبِّحُ اَبْنَاءَهُمْ وَيَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ اِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ» (فرعون در سرزمين (مصر) سربرافراشت و مردم آن را طبقه‌طبقه كرد و دچار اختلاف نمود و طبقه‌اي از آنان را زبون ساخت و پسرانشان را سر مي‌بريد و زنان‌شان را زنده بر جاي مي‌گذاشت. به درستي كه او از مفسدين بود.)
مبارزه با اين مستكبرين، وظيفه‌اي است كه خداوند بر دوش مستضعفين و ايمان‌آورندگان به خود قرار داده است. خداوند از مستضعفين و مؤمنين خواسته تا با تشكيل جبهه در برابر مستكبرين، به مبارزه با آنان بپردازند و حضرت حق وعده نصرت و پيروزي به مؤمنين در اين مبارزه داده است. «وَلا تَهِنوا وَلا تَحزَنوا وَأَنتُمُ الأَعلَونَ اِن كُنتُم مُؤمِنينَ».
خداوند صحنه  نبرد حق و باطل و فرجام اين نبرد را اينگونه توصيف مي‌نمايد: «الَّذينَ آمَنوا يُقاتِلونَ في سَبيلِ اللَّهِ وَالَّذينَ كَفَروا يُقاتِلونَ في سَبيلِ الطّاغوتِ فَقاتِلوا اَولِياءَ الشَّيطانِ  اِنَّ كَيدَ الشَّيطانِ كانَ ضَعيفًا».

2- امريكا مصداق عيني و كامل استكبار جهاني
اگر در دوره‌اي فرعون و در زماني نمرود مصداق استكبار بودند، در عصر حاضر امريكا مصداق عيني و كامل استكبار جهاني است. نظام سياسي امريكا و سردمداران اين نظام، داراي تمامي ويژگي‌هاي مطرح شده براي استكبار در قرآن هستند.

امريكايي‌ها همانند تمامي مستكبران در طول تاريخ، تمامي شعارهاي زيبا را مصادره كرده و بر اين اساس، خود را پرچمدار حقوق بشر، مدافع صلح و ثبات و امنيت جهاني، طرفدار دموكراسي و نظام‌هاي دموكراتيك، طرفدار حقوق شهروندي و آزادي‌هاي مدني معرفي مي‌كنند، لكن در عمل، عامل اصلي بيشترين جنايت‌هايي هستند كه در اقصي‌ نقاط جهان و خصوصاً در منطقه راهبردي غرب آسيا رقم مي‌خورد. امريكا تنها كشوري است كه از سلاح هسته‌اي عليه انسان‌هاي بي‌گناه، بي‌دفاع و غيرنظامي استفاده كرده است. امريكايي‌ها با طراحي بيش از 100 كودتا، دولت‌هاي مستقل و مردمي در ديگر كشورها را ساقط و دولت‌هاي دست‌نشانده را بر ملت‌ها تحميل كرده‌اند. امريكايي‌ها كشورهاي متعددي را به اشغال نظامي خود درآورده و در هر اشغال، هزاران نفر بي‌گناه را به خاك و خون كشيده و سرزمين‌هايي را نابوده كرده‌اند. اشغال نظامي افغانستان و عراق از نمونه‌هاي نزديك به زمان كنوني است. اكنون امريكايي‌ها، عامل اصلي كشتار انسان‌هاي بي‌گناه و خصوصاً مسلمانان در جهان هستند. كيست كه نداند پشت سر تمامي فعاليت‌هاي رژيم كودك‌كش اسرائيل غاصب، امريكا قرار دارد كيست كه نداند در پشت صحنه شكل‌گيري گروه‌هاي تروريستي در منطقه راهبردي غرب آسيا، امريكايي‌ها هستند. كيست كه نداند در پشت صحنه جنگ در سوريه، جنگ در عراق و جنگ عليه ملت مظلوم يمن، امريكايي‌ها هستند.

بنابراين امريكا در عصر حاضر سركرده نظام و شبكه استكبار جهاني است و از همين روي مصداق كامل استكبار جهاني و طاغوت اعظم است. «شيطان بزرگ» ناميدن امريكا از سوي حضرت امام خميني(ره)، يك نامگذاري بر مبناي آموزه‌هاي قرآني است. بنابراين مبارزه با امريكا، يعني مبارزه با شيطان و مبارزه با ظالم و ستمگر و اين مبارزه، مبارزه با استكبار است.

مبارزه با امريكا به عنوان مصداق برجسته استكبار در زمان كنوني، علاوه بر اينكه يك تكليف ديني و وظيفه قرآني تمامي مسلمانان و از جمله ملت مسلمان ايران است، يك وظيفه ملي هم براي تمامي ايرانيان است.


4- استكبارستيزي و امريكاستيزي جزو ذات انقلاب اسلامي است
امام خميني(ره) قيام كرد تا ملت مسلمان و دربند طاغوت ايران و استكبار جهاني را رهايي بخشد و به استقلال برساند. سخنراني تاريخي امام(ره) كه منجر به تبعيد ايشان در 13 آبان سال 1344 شد، سخنراني افشاگرانه و مبارزه‌جويانه عليه سلطه امريكا در ايران بود كه از طريق لايحه كاپيتولاسيون دنبال مي‌شد. مبارزه ملت ايران در جريان انقلاب اسلامي، مبارزه توأمان عليه استبداد داخلي و استعمار خارجي بود، شاه با تكيه بر قدرت امريكا بود كه عليه ملت ايران ستم مي‌كرد. به خاك و خون كشيدن ملت ايران در جريان مبارزات دوران انقلاب و از جمله كشتار دانش‌آموزان در 13 آبان 1357 از سوي مزدوران پهلوي تحت حمايت و هدايت امريكايي‌ها انجام گرفت. پس از پيروزي انقلاب اسلامي، امريكا با تمام توان به مقابله با انقلاب ملت ايران پرداخت و براي شكست انقلاب اسلامي، سفارتخانه‌اش در تهران را به كانون توطئه و جاسوسي عليه جمهوري اسلامي تبديل كرد. به همين خاطر بود كه دانشجويان مسلمان پيرو خط امام، در 13 آبان سال 1358 اين لانه جاسوسي را تسخير كردند. با اين حال طي 37 سال گذشته امريكايي‌ها، به دليل همان خلق و خوي استكباري و دشمني با انقلاب اسلامي، استقلال‌طلبي و عزت‌خواهي ايرانيان، براي يك لحظه هم از شيطنت و توطئه عليه ملت ايران دست برنداشته‌اند. از همين روي 13 آبان به دليل ماهيت حوادث تاريخي سه‌گانه‌اش «روز ملي مبارزه با استكبار جهاني» نامگذاري شده تا راهنمايي براي جهت‌گيري‌هاي ملت ايران و آيندگان باشد.

5- برجام و استكبارستيزي ملت ايران

6- فرجام استكبارستيزي ملت ايران
 

 رأی اعتمادی متفاوت

مجید انصاری در ایران نوشت:
مجلس شورای اسلامی  روز گذشته به هر سه وزیر پیشنهادی دولت رأی اعتماد داد. به عنوان عضوی از کابینه به سهم خود از این اقدام مبارک و تحسین برانگیز نمایندگان سپاسگزاری می‌کنم. آنچه در صحن علنی مجلس گذشت، حاوی نکاتی است که به برخی آنها اشاره می‌شود.
اقدام رئیس جمهوری محترم به ترمیم کابینه و تمرکز بر حوزه فرهنگ و اجتماع در نوع خود مهم و قابل تأمل بود. وزارتخانه آموزش و پرورش که حوزه نفوذ آن سراسر ایران زمین است،  پایه رشد و تعالی کشور است. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز مسئولیت سنگینی در پاسداشت از فرهنگ غنی اسلامی- ایرانی دارد و وزارت ورزش و جوانان هم متصدی تندرستی جامعه به عنوان پیش‌نیاز یک جامعه سالم است و همچنین تمشیت امور جوانان را عهده‌دار است که موتور محرک به سمت فردای بهتر است. این انتخاب‌ها و کیفیت ترمیم کابینه نشان از تدبیر هوشمندانه رئیس جمهوری دارد که ناشی از شناخت وی از نیازهای جامعه و اهتمام به برآورده کردن مطالبات مردمی است.
با شناختی که از دیرباز از آقایان صالحی امیری، دانش آشتیانی و سلطانی‌فر دارم، مطمئن هستم که با تصمیم دیروز مجلس، انرژی مضاعفی به دولت تزریق خواهد شد که با توان بیشتر برای پیشبرد برنامه‌های کلان نظام بویژه در حوزه‌های فرهنگی و آموزشی و همچنین اقتصادی که مورد تأکید رهبر معظم انقلاب و مطالبه مردم است، اقدام کند. در انتها لازم می‌دانم از زحمات همکاران عزیزم آقایان جنتی، فانی و گودرزی هم تشکر و یادآوری کنم که آنها در هر سنگری که باشند از خدمتگزاری به نظام و مردم فروگذار نخواهند بود.

 

 

 

 

 

معیارهای دوگانه آقای رییس‌جمهور