گزارش روز/ تقریباً هیچ

پایگاه بصیرت / سیدفخرالدین موسوی

                    
یادداشت: محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه دولت یازدهم که پس از اخذ رأی اعتماد نمایندگان مجلس  بر کرسی وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران تکیه زد، از همان ابتدا با توجه به آنکه دولت یازدهم سیاست خارجی و پایان دادن به پرونده هسته‌ای کشورمان را در صدر اولویت‌های خود قرار داد، به فاصله کوتاهی به نفر اول دولت تبدیل شد! نفر اولی که مدام در حال سفر و دیدار با مقامات خارجی بود و گاه حتی بیش از رئیس دولت یازدهم مورد توجه قرار می‌گرفت!
ظریف، وزیر خارجه‌ای بود که با ارجاع مسئولیت پیگیری پرونده هسته‌ای ایران از شورای عالی امنیت ملی به وزارت خارجه به عنوان مرد شماره یک همه توافقات با گروه ۵+۱ شناخته ‌شد. توافقاتی که رسانه‌های اصلاح‌طلب و حامی دولت پر رنگ و حماسی از آنها یاد می‌کردند و هرگونه انتقاد به آن از سوی منتقدان با هجمه گسترده رسانه‌های همسو با دولت روبه‌رو می‌شد! کار پس از نهایی شدن سند برجام تا جایی پیش‌ رفت که تصاویری از او در شمایل امیرکبیر بر صفحه اول روزنامه‌های اصلاح‌طلب به چاپ ‌رسید و از  «سردیس» او نیز رونمایی شد! برخی حتی این جرئت را به خرج دادند که از ظریف به منزله بهترین فرد برای جایگزینی حسن روحانی سخن به میان آوردند، اما با گذشت زمان و بدعهدی‌های آمریکا و محقق نشدن برجام، حالا کمتر سخنی از مرد شماره یک دیپلماسی می‌شنویم و تصویر او کمتر دیده می‌شود!
آنچه در این میان جای سؤال دارد این است که در تمام روزهایی که از ظریف به عنوان یک قهرمان ملی یاد می‌شد و در این روزها که کمتر نامی از او می‌شنویم، چند بار وزیر امور خارجه دولت یازدهم در داخل کشور در یک نشست خبری و در برابر رسانه‌ها حضور پیدا کرده است؟ چند بار در یک گفت‌وگوی چالشی، فارغ از مناسبات بین قوا حضور پیدا کرده و پاسخ منتقدان را داده است؟ پرسش‌هایی که پاسخش مانند دستاوردهای برجام تقریباً هیچ است! اما آیا زمان آن نرسیده است که برای یک بار هم که شده، محمد‌جواد ظریف برای پاسخ به رسانه‌ها و افکار عمومی در یک نشست خبری داخلی حاضر شود؟