نیم نگاهی به دستاوردهای انقلاب اسلامی

* مقدمه

برای درک واقعیات انقلاب اسلامی و دستاوردهای ارزشمند جمهوری اسلامی، توجه به وضعیت ایران در دوران رژیم طاغوت از جهات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی یک ضرورت است. بدون توجه به شرایط داخلی و خارجی ایران در دوران ماقبل از انقلاب اسلامی، نمی‌توان به اهمیت و عظمت دستاوردهای این انقلاب بزرگ و دستاوردهای ارزشمند جمهوری اسلامی در دوران ما بعد از انقلاب اسلامی پی برد. بر همین اساس، به اختصار وضعیت ایران در زمان رژیم طاغوت بررسی می‌شود.

 وضعیت سیاسی ایران قبل از انقلاب

نظام سیاسی ایران در دوران قبل انقلاب اسلامی، نظام سلطنتی و پادشاهی به شکل موروثی بوده و مردم ایران هیچ نقشی در به قدرت رسیدن پادشاه نداشتند. در نظام سلطنتی شاه با هر نوع خصوصیت و ویژگی‌هایی، از اختیارات کامل برخوردار و فرمان او، دستور خدا تلقی می‌شد. رضاشاه، دیکتاتوری مستبد، خشن، بی‌رحم و بیگانه‌پرست بود. محمدرضا پهلوی نیز با نظر بیگانگان به قدرت رسید و بسیاری از خصلت‌های دیکتاتور مآبانه پدر در او وجود داشت. تحقیر مردم ایران از یک طرف و بها دادن به خارجی‌ها از طرف دیگر از خصوصیات محمدرضا پهلوی بود. شاه ایران بر اساس همین نوع نگرش به مردم، در سال 1353 در یک کنفرانس مطبوعاتی می‌گوید: «این مردم قادر به انجام هیچ چیز نیستند، مثل گوسفندان می‌مانند...». (روح‌الله حسینیان، فساد دربار)

این نوع نگاه به ملت ایران در بسیاری از عناصر کلیدی اطراف شاه دیده می‌شود. به عنوان نمونه در زمان ملی کردن صنعت نفت، رزم آرا نخست‌وزیر وقت با حضور در کمیسیون نفت مجلس شورای ملی، بر سر نمایندگانی که با جدیت موضوع ملی کردن صنعت نفت را دنبال می‌کردند، فریاد زده و می‌گوید: ایرانی که نمی‌‌تواند یک آفتابه بسازد، شما می‌خواهید پالایشگاه را اداره کند! این نوع خودباختگی در شاه و دولت‌های او، منشاء بسیاری از مشکلات در کشور از قبیل عقب‌افتادگی‌ها ملی و سلطه اجانب بر مقدرات کشور بود. در دوران پهلوی نهادهای مردم سالار هیچ جایگاهی نداشت و اگر انتخاباتی برگزار می‌شد، کاملاً نمایشی و صوری بود. فساد مالی، اخلاقی و جنسی در دربار شاه زبانزد است و اسناد فراوانی در این خصوص وجود دارد. منافع ملی در ایران دوران طاغوت، همانند منافع خاندان پهلوی بود و این خاندان، بیت‌المال را برای عیاشی‌ها و سفرهای خارجی خود، به منزله ارث پدری می‌پنداشتند. وابستگی به بیگانه از مختصات حکومت رضاخان و محمدرضاشاه بود. در وابستگی رضا شاه به انگلیس همین بس که چرچیل و روزولت در کنفرانس تهران درباره او اعتراف کردند: «خودمان او را آوردیم و خودمان او را برداشتیم». (حسین فردوست، ظهور و سقوط پهلوی، جلد 1، صفحه 82)

محمدرضا شاه نیز از سوی بیگانگان به قدرت رسید و او خود را مدیون آنان می‌دانست. روزنامه نیویورک تایمز می‌نویسد: «پس از کودتا، محمدرضا به کرمیت روزولت رئیس بخش سیا در خاورمیانه گفت: من تاج و تخت خود را به‌خدا، مردم کشورم، ارتشم و به شما مدیونم». (گازیوروسکی، سیاست خارجی آمریکا و شاه، صفحه 28)

چنین افرادی با تکیه بر پول نفت، قدرت نظامی و ساواک، حکومت خفقان و دیکتاتوری برپا کرده بود و هر صدای مخالفی را سرکوب می‌کردند. زندان‌ها از آزادی‌خواهان پر بود و مبارزین و مبارزه با اسلام و آموزه‌های دینی از سیاست‌های ثابت و اصلی رضا شاه و پسرش طی 57 سال حکومت در ایران بود.

 اوضاع اجتماعی ایران قبل از انقلاب اسلامی

در سال 1290 هجری شمسی یعنی در اوایل نهضت مشروطه، جمعیت کل کشور ایران حدود 10 میلیون نفر بود و اکثر مردم ایران در روستا زندگی می‌کردند. در این مقطع 20 درصد جمعیت ایران در شهرهای بالای پنج هزار نفری زندگی می‌کردند و تهران 200 هزار نفر جمعیت داشت. با سیاست‌های غلط و استعماری رژیم پهلوی، روستاها به سمت نابودی از طریق مهاجرت روستائیان به شهرها حرکت کرد. طولی نکشید که جمعیت شهرنشین بر روستانشین غلبه کرد به‌گونه‌ای که در سال 1357، جمعیت شهرنشین ایران به بیش از 20 میلیون رسید.

فقر و محرومیت از دلایل مهاجرت روستائیان به شهرها بود. وضع زندگی روستائیان در مقایسه با شهرنشینان بسیار نامطلوب بود. به دلیل نبودن امکانات، خدمات بهداشتی و درمانی، راه مناسب، برق و ... زندگی برای بسیاری از روستائیان؛ با مشکلات فراوان همراه بود که مرگ و میر بالا یکی از نتایج طبیعی این وضعیت به‌ویژه در نوزادان و خردسالان بود. در سال 1353 بر اساس آمار رسمی تنها 39 درصد از بچه‌های روستایی که به سن مدرسه رسیده بودند، امکان استفاده از آموزش‌های دولتی را داشتند و این در حالی بود که برای بچه‌های شهری این آمار به 90 درصد می‌رسید.

اما نکته مهم در حوزه اقتصاد ایران با توجه به جمعیت روستائیان، ایران تا اوایل دهه 1340 از نظر تهیه مواد غذایی، خودکفا بود و می‌توانست حتی کمبود ارز کشور را از طریق صادرات پنبه، میوه و خشکبار تأمین نماید. با سیاست‌‌های غلط و خصوصاً اصلاحات ارضی، کشاورزی ایران نابود شد و یک اقتصاد وابسته شکل گرفت. روستائیان زیادی به شهرها آمدند و حاشیه‌نشینی در شهرها با شکاف طبقاتی بالا پدید آمد. بسیاری از روستائیان که تا قبل از مهاجرت در روستاهای خود حداقل یک زندگی ساده داشتند، تبدیل به کارگران مهاجری شدند که برای کار در کارهای ساختمانی، شرکت عمرانی و ... راهی شهرها شدند.

وضعیت اقتصادی ایران قبل از انقلاب اسلامی

در حقیقت اقتصاد ایران در سال‌های پایانی رژیم پهلوی، یک اقتصاد کاملاً وابسته به خارج بود. رژیم شاه در سال‌های پایانی عمر خود، روزانه حدود شش میلیون بشکه نفت صادر می‌کرد و با وارد کردن کالاهای مورد نیاز مردم در بسیاری از زمینه‌ها، علاوه بر نابودی اقتصاد داخلی، زندگی مصرفی و وابسته به خارج را در ایران نهادینه می‌نمود. عمده صنایع شکل گرفته در ایران در دوران طاغوت، صنایع مونتاژ و وابسته بود. در چنین شرایطی، بسیاری از ایرانیان با از ‌دست دادن کار و درآمدهای سنتی خود، با شرایط سخت زندگی مواجه شده و اقشار کمی از جامعه شهرنشین دارای زندگی مرفه بودند. بسیاری از مهاجرت‌کنندگان از روستاها، به بدترین نوع زندگی در حاشیه شهرها تن داده و فقر و محرومیت از ویژگی‌های بخش اعظم جامعه ایرانی در دوران قبل از انقلاب است. بسیاری از درآمدهای ارزی کشور، در حوزه‌هایی هزینه می‌گشت که به رفاه عمومی ارتباطی نداشت.

 شرایط فرهنگی قبل از انقلاب اسلامی

مبارزه با فرهنگی اسلامی و ملی از مختصات فعالیت‌های فرهنگی رژیم طاغوت می‌باشد. اسلام‌زدایی از یک طرف و ترویج فرهنگ غربی از طرف دیگر، از اولویت‌های کاری تمامی دستگاه‌های فرهنگی رژیم گذشته بود. رادیو و تلویزیون، تئاتر و سینما، مطبوعات و کتاب، آموزش و پرورش، دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی همگی مأموریت داشتند تا فرهنگ غربی را برای تغییر سبک زندگی ایرانیان از یک زندگی اسلامی و ملی به یک زندگی با سبک غربی ترویج نمایند. دربار و خاندان پهلوی خود پیشتاز ترویج فرهنگ مبتذل غربی در ایران بودند. مراکز فساد و فحشا علنی برپا بود و عناصری از خود دربار و خاندان پهلوی در پشت صحنه این مراکز حضور داشتند.

سیاست خارجی و دفاعی ایران قبل از انقلاب اسلامی

ایران در دوران قبل از انقلاب اسلامی، دارای سیاست خارجی و دفاعی مستقلی نبود و به عنوان یک کشور تابع، در قلمرو قدرت بلوک غرب با محوریت آمریکا در نظام دو قطبی حاکم بر روابط بین‌الملل عمل می‌کرد. ارتش ایران به خاطر نقشی که آمریکایی‌ها تحت عنوان سیاست دو ستونی برای ایران به عنوان «ژاندارم منطقه خلیج فارس» تعریف کرده بودند، کاملاً تحت کنترل ایالات متحده بود. هزاران مستشار نظامی آمریکایی در بخش‌های کلیدی ارتش حضور داشتند. ایران قبل از انقلاب اسلامی در راستای تأمین منافع غرب در منطقه، برابر شوروی سابق و در سمت‌های آزادی‌بخش ایفای نقش می‌کرد و به همین دلیل، متحد استراتژیک رژیم جعلی صهیونیستی در منطقه، رژیم شاه سابق بود. تصویب لایحه‌ی کاپیتولاسیون در سال 1343 در دولت و مجلسین سنا و شورای ملی، نشان‌دهنده اوج وابستگی ایران به آمریکا و نداشتن استقلال بود. شاه در واقع هیچ اعتقادی به استقلال و حاکمیت ملی ایرانیان نداشت و تداوم حضور خودر در قدرت را، در گروه وابستگی به آمریکا می‌دید.

دستاوردهای انقلاب اسلامی

نتایج و دستاوردهای انقلاب اسلامی طی قریب به 40 سال گذشته را می‌توان به اختصار در چهار حوزه سیاسی، اقتصادی، علمی - فناوری و نظامی بررسی کرد. البته در این بررسی اجمالی، بدیهی است که به اهم دستاوردها اشاره می‌شود و امکان پرداختن به جزئیات وجود ندارد.

الف) دستاوردهای سیاسی در حوزه داخلی و خارجی

سرنگونی استبداد 2500 ساله شاهنشاهی؛ حاکمیت اسلام بر پایه ولایت فقیه؛ ارتقای مشارکت سیاسی و آگاهی‌های مردم؛ برگزاری نزدیک به 40 انتخابات سراسری که نشان دهنده حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش است و در کنار این‎ها کسب استقلال و آزادی سیاسی در زمره مهم‌ترین دستاوردهای انقلاب در حوزه سیاست داخلی است.

حاکمیت اصل نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی؛ تأثیر جدی بر نظریه‎های سیاسی بین المللی؛ تأثیر بر مسائل و موضوعات راهبردی جهان و منطقه؛ بازتاب جدی بر جنبش‌های رهایی بخش در جهان اسلام و حتی فراتر از مرزهای اسلامی؛ ایجاد و تقویت روح مبارزه، مقاومت و ایستادگی در ملت‌ها برای مبازه با آمریکا؛ معرفی اسلام ناب به عنوان یک مکتب تعالی‌بخش و تمدن‌ساز و تبدیل ایران به یک قدرت منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تاثیرگذار از جمله مهمترین دستاوردهای عینی انقلاب اسلامی ایران در حوزه سیاست خارجی و بین المللی می‌باشد.

ب) دستاوردهای معنوی و فرهنگي

بصیرت افزایی و ارتقاء معنویت در کشور یکی از بزرگترین و مهمترین دستاوردهای انقلاب اسلامی به شمار می‌رود، این موضوع از آن جهت حائز اهمیت است که پس از انقلاب اسلامی، همگام با رشد کمی و کیفی هیئت‌های مذهبی، برای اولین بار واژه‌هایی مانند؛ ایمان، تقوا، وحدت، ایثار و شهادت و موضوعاتی مانند؛ حج دانش‌آموزی و دانشجویی یا مراسم اعتکاف و امثال آن در جامعه مورد توجه جدی آحاد مردم به‌ویژه جوانان قرار گرفت، به عنوان مثال؛ افزایش تعداد جوانان معتکف از60 هزار نفر در سال 1386 به بیش از 850 هزار نفر در سال 1395، نمونه بارزی از تحول معنوی در جامعه به‌شمار می‌رود و این مورد نمونه‌ای است که قبلاً هرگز در کشور مصداق نداشته است.

بررسي تنوع و حجم انتشارات در موضوعات مختلف، توسعه و افزايش شبکه‌های تلويزيوني و راديويي جمهوري اسلامي در داخل كشور و آنسوي مرزها، احداث و توسعه فرهنگسراها و مراكز فرهنگي و هنري، برگزاري ده‌ها و بلكه صدها نمايشگاه داخلي و بين المللي كتاب، افزايش ميزان مطالعه در بين مردم، افزايش كمي و كيفي آثار نمايشي به ويژه در بخش فيلم و كسب موفقیت‌های جهاني در اين زمينه و مهمتر از همه، ارتقاء بينش و آگاهي‌هاي عمومی و اجتماعی در سطح جامعه، از مهمترين گام‌هاي فرهنگي جمهوري اسلامي به شمار می‌روند.

ج) دستاوردها و خدمات اقتصادی، اجتماعی و عمومی

با اینكه ملموس‌ترین و گسترده‌ترین فعالیت‌های نظام جمهوري اسلامي در حوزه اقتصادي است، اما نظام تبليغاتي كشور نتوانست آن را به طور شایسته‌ای به افكار عمومي منعكس کند. مطالعه آمار و ارقام اين فعالیت‌ها مؤيد اين نكته است.

بخش علمی - آموزشی

هم اینک سرعت پیشرفت علمی در ایران براساس گزارش محافل علمی بین‌‌المللی، 11 برابر سرعت متوسط رشد علم در جهان است. در حالی که قبل از انقلاب اسلامی، نزدیک به 70 درصد بزرگسالان کشور بی‌سواد بودند و کم‌تر از 40 درصد کودکان می‌توانستند به مدرسه بروند، اکنون رقم باسوادی در کشور به عدد 100 درصدی در حال نزدیک شدن است. در دوران قبل از انقلاب اسلامی، تعداد 154 هزار دانشجو در تعداد محدودی دانشگاه یا مراکز آموزش عالی و آن هم در چند کلان‌شهر کشور تحصیل می‌کردند. اکنون بیش از 120 دانشگاه و مرکز آموزش عالی دولتی، بیشتر از 30 مرکز آموزش عالی وابسته به دستگاه‌های اجرایی، بیش از 300 دانشگاه غیرانتفاعی، 600 دانشگاه پیام نور، 400 دانشگاه آزاد اسلامی، 800 مرکز آموزش عالی علمی و کاربردی، بیش از 300 مرکز آموزش فنی حرفه‌ای و تربیت علم در کشور فعال بوده و در این دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی، بیش از 4 میلیون دانشجو به تحصیل اشتغال دارند.

تا سال 1391 بیش از 26196 اختراع در کشور ثبت شده است، همچنین پژوهشگران ايراني از نظر پژوهشی با ثبت 8513 مقاله علمی، در ردیف شانزدهم تولید علم و در زمره دانشمندان و پژوهشگران ممتاز جهان قرار گرفته‌اند.

افزايش تعداد مدارس از 47 هزار به 194 هزار واحد براي پاسخگويي به رشد دويست درصدي دانش آموزان و مقابله با بيسوادي و ارتقاء سطح سواد از مصادیق دیگر پیشرفت کشور در حوزه علمی - آموزشی در دوران بعد از انقلاب است.

 بخش سلامت و بهداشت

افزایش تعداد پزشکان از 15 هزار نفر به بیش از 111000 نفر و رفع کامل نیاز کشور به جذب پزشک خارجی و همچنین تغییر و تبدیل کشور به قطب منطقه‌ای توریسم سلامت و پذیرش و درمان بیماران خارجی در انواع بیماری‌ها و همچنین دستیابی به دانش کشت سلول‌های بنیادین، قرار گرفتن در ردیف کشورهای برتر پیوند کلیه و درمان بیماری‌های چشمی، کسب تجارب ارزشمند برای مقابله با انواع عوارض و بیماری‌های ناشی از عوامل شیمیائی، بخشی از مهمترین دستاوردهای نوین بخش پزشکی کشور است.

کسب رتبه نخست تولید دارو در سطح منطقه، تولید 97 درصد از داروهای مورد نیاز و و صادرات دارو از جمله داروهای بیوتکنولوژی، خود کفایی در ساخت انواع واکسن، ریشه‌کنی فلج اطفال و سایر بیماری‌های فراگیر، پوشش واکسیناسیون از30 درصد به 100 درصد، افرایش تعداد بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، توسعه بهداشتی کشور و موفقیت در اولویت به پیشگیری بر درمان و در نهایت افزایش امید به زندگی از 57 سال به 74 سال و کاهش مرگ و میر کودکان زیر یک سال سال از بیش 12 درصد در سال 57 به کمتر از 5/1 درصد و کاهش مرگ و میر مادران از 54 درصد به 24/0 درصد در بعد از انقلاب، از دیگر دستاوردهای علمی در شاخه پزشکی محسوب می‌شود که می‌توان از آن به‌عنوان انقلاب پزشکی نام برد.

قبل از انقلاب عمدتاً با کمک شرکت‌های خارجی کمتر از 25 درصد داروی مورد نیاز در داخل کشور تولید می‌شد و از طرفی نیز بسیاری از بیماران برای معالجه به خارج از کشور اعزام می‌شوند، اکنون با تکیه بر توان داخلی بیش از 96 درصد داروهای مورد نیاز در داخل کشور تولید می‌شود و جمهوری اسلامی ایران نیز به یکی از صادرکنندگان دارو تبدیل شده است.

علاوه بر این‎ها ایران مقام چهارم تولید داروهای نوترکیب را درسطح آسیا داراست و تاکنون ۱۴ دارو از این نوع در کشور تولید شده است. داروی نوترکیب به طور عمده در درمان بیماری‌های صعب العلاج مانند سرطان‌ها، برخی بیماری‌های ویروسی، ام اس و هموفیلی به کار گرفته می‌شود.

تولید چهار ماده اولیه دارویی برای ساخت داروهای جدید فشار خون ریوی ، ساخت داروهای درمان مشكلات انعقادی و ساخت داروهای شیمی درمانی، ساخت و تولید نخستین نانوداروی تزریقی ضدسرطان با نام تجاری «سینا دوکسوزوم» قابل استفاده در انواع سرطان ناحیه شکمی، تولید داخلی داروی «لووفلوکساسین» برای درمان بیماری‌های عفونی، تولید داروي ضد سرطان «پكلي تاكسل» براي درمان انواع سرطان‌های ريه، پوست، تخمدان و سينه، داروی ضد سرطان «دوکسوروبیسین» با فناوری نانو، داروی «سترورليكس استات» برای درمان نازایی، ‌داروهای نو ترکیبی برای بیماران ام اس (با عنوان‌‌ ‌سینووکس)، بیماران خاص (با عنوان اینترفرون بتا، گاما و آلفا) و مبتلایان به هپاتیت c ‌‌(با‌ ‌عنوان اینترفرون پگنیله) تنها نمونه‌ای از تلاش محققان هستند. این در حالی است که در سال 1357 تنها ۲۵ درصد داروهای کشور از داخل تأمین می‌شد اما این رقم اکنون به بیش از ۹۵ درصد رسیده و بیش از ۱۲۰۰ قلم دارویی در کشور تولید می‌شود.

ساخت ناي مصنوعی (مجرای تنفسی) به کمک مهندسی بافت توسط محققان کشور؛ ساخت نخستین چسب بافتی هوشمند دنیا؛ تولید رگ مصنوعی به کمک نانوالیاف؛ تولید رده سلول‌های بنیادی جنینی و قرار گرفتن ایران در میان 10 کشور برتر دنیا؛ تولد اولین کودک حاصل از روش لقاح مصنوعی در ایران در سال 1371؛ تولد اولین گوسفند شبیه سازی شده در ایران در سال 1385؛ تولید موش از سلولهای بنیادی جنینی موشی؛ خودکفایی در تولید پروتئین فاکتور رشد فیبروبلاستی انسانی؛ تزریق سلول‌های شوآن برای ترمیم آسیب‌های نخاعی؛ آغاز پیوند مغز استخوان در ایران در سال 1369؛ ایجاد خانه‌های بهداشت؛ دستيابي به فناوري توليد داروهاي اساسي؛ توليد داروي كاملاً گياهي درمان ايدز براي اولين بار جهان و دستیابی به نانوکریستال های مؤثر درترمیم بافت‌های آسیب دیده داخل بدن از نمونه‌های کوچکی از ده‎ها دستاورد انقلاب در حوزه بهداشت می‌باشد.

 خدمات شهری، روستایی و زیرساخت ها 

در حالی که تعداد مشترکین برق در سال 57 رقم حدود 3 میلیون و 500 هزار بود و بسیاری از روستاهای کشور فاقد برق بودند، تعداد مشترکین برق هم اکنون از مرز 30 میلیون گذشته است. این تعداد مشترکین نشان‌دهنده توانایی کشور در صنعت برق، گسترش شبکه سراسری توزیع برق است. تا سال 1357 تعداد 51 هزار خانوار ایرانی از نعمت گاز طبیعی برخوردار بودند و این رقم هم‌ اکنون از مرز 15 میلیون خانوار گذشته است. اکنون بسیاری از روستاهای ایران هم علاوه بر شهرها از نعمت گاز برخوردارند. خطوط ریلی و راه‌آهن در هر کشور، نقش مهمی در پیشرفت و توسعه دارد. از سال 1291 هجری شمسی که اولین سوت قطار در ایران به صدا درآمد تا سال 1357 حدود 565 کیلومتر خطوط ریلی در ایران ساخته شد. اکنون ایران نزدیک به 20 هزار کیلومتر خطوط ریلی دارد. به عبارتی متوسط سالانه احداث راه‌آهن در ایران قبل از انقلاب 80 کیلومتر بوده و این عدد بعد از انقلاب به 168 کیلومتر افزایش یافته است.

طی 121 سال فعالیت تلگراف و تلفن در ایران قبل از انقلاب، تا سال 1357 تعداد مشترکین تلفن ثابت به 850 هزار و 800 نفر رسید و تنها 312 روستای کشور دارای ارتباط مخابراتی بود. طی سال‌های پس از انقلاب در عرصه برخورداری مردم از نعمت مخابرات و خطوط تلفن ثابت و همراه، آمارهای رسمی نشان‌دهنده یک تحول بزرگ در این عرصه است. تعداد خط تلفن ثابت از 850 هزار مشترک به بیش از 30 میلیون افزایش پیدا کرده است. تلفن‌های همگانی از تعداد 4294 دستگاه در سال 1357 به 27 هزار افزایش یافته است.

در این راستا پوشش حدود ۹۹ درصد از مشترکان تلفن ثابت و ۶۲ درصد از مشترکان تلفن همراه در کشور، رسیدن به ۶۶ میلیون مشترک تلفن همراه و به روز رسانی دایری تلفن همراه در سراسر کشور، پوشش تلفن همراه در تمامی شهرها و ۴۵ هزار روستا و برخورداری از شبکه تلفن ثابت با ۲۹ میلیون مشترک بخشی از دستاوردهای حوزه فناوری اطلاعات در کشور محسوب می‌شود. اکنون ۵۳ هزار روستا از ارتباط مخابراتی برخوردار هستند و ۱۰ هزار روستا نیز از خدمات ICT روستایی بهره مند شده‌اند که در کنار آن می‌توان به پوشش ۷۲ هزار کیلومتر از جاده‌های کشور به فناوری تلفن همراه نیز اشاره کرد.

وجود 40 میلیون کاربر اینترنت، 4 میلیون مشترک ADSL و 5 میلیون پورت منصوبه دیتا و برقرارسازی ارتباط رومینگ بین الملل با ۱۱۲ کشور و ۲۷۳ اپراتور تلفن همراه از دیگر دستاوردهای حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات در ایران است.

علاوه بر این در حوزه هوانوردی افزايش فرودگاه‌ها از 22 فرودگاه به حدود 100 فرودگاه، افزايش تعداد بنادر و ارتقاء ظرفیت آن‌ها از 10 میلیون تن به بیش از 125 میلیون تن، ساخت و توسعه پایانه‌های مسافري و باربري در اكثر شهرها، توسعه ناوگان دريايي از 2217 تن ظرفيت در سال 57 به 17876 تن در سال 81 و در اختیار داشتن بزرگترین ناوگان دریایی منطقه دستاوردهای دیگری است که در عرصه حمل و نقل رخ داده است. افزایش تعداد سدهای مخزنی کشور از 13 سد به حدود 500 سد، دستاورد فوق‌‍‌العاده بزرگ دیگری است که باید از آن به عنوان انقلاب در عرصه آب کشور نام برد، البته در کنار این اقدامات، گسترش سایر زیرساخت‌ها مانند؛ افزایش ظرفیت ورزشگاه‌ها از 169 هزار نفر روز به بیش از 6/1 میلیون نفر روز را نیز نباید فراموش کرد.

 خدمات اجتماعی و عمومی

افزایش مستمری بگیران تأمین اجتماعی از 89 هزار نفر به به حدود 4 میلیون نفر و بیمه خدمات درمانی از 10 درصد به بیش از 95 درصد، اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها، اجرای طرح مسکن مهر، توسعه صنعت توريسم، ايجاد و توسعه تعاوني‎ها، برگزاري انواع نمايشگاه‌هاي بين‌المللي و فراهم نمودن زمينه‌هاي ارتفاء سطح كيفيت زندگي مردم از ديگر دستاوردهاي قابل توجه نظام مقدس جمهوري اسلامي در عرصه اجتماعی و خدماتی است.

 بخش صنعت و هسته ای

افزايش قابل توجه توليد فولاد از نیم میلیون تن قبل از انقلاب به بیش از 38 میلیون تن در سال و کسب رتبه 14 جهانی، افزایش تولید سیمان از 3/6 میلیون تن به حدود 90 میلیون تن، افزایش تولیدات معدنی از 20 میلیون تن به 220 میلیون تن، افزايش و توسعه تولید و صادرات خودرو با انواع خودروهاي سبك و سنگين، افزايش و توسعه انواع كارخانجات لوازم خانگي و صنعتي و ده‌ها مورد مشابه، از ديگر افتخارات صنعتي كشور در دوران پس از انقلاب به شمار می‌روند.

افزايش و توسعه پالایشگاه‌ها و مراكز پتروشيمي و ساخت بيش از 60 كارخانه بزرگ نفت و گاز و پتروشیمی در نزدیک به چهار دهه گذشته، بخش دیگری از اقدامات زیر بنایی انقلاب اسلامی است که در مجموع باعث شده تا میزان خودکفایی کشور در صنعت نفت از 4 درصد به 80 درصد ارتقاء یافته و تولیدات پتروشیمی نیز از4 میلیون تن در سال 57 به 38 میلیون تن در بعد از انقلاب برسد.

علاوه بر اين؛ ساخت انواع نیروگاه‌های بادي، گازي، فسيلي و ساخت اولين نيروگاه هسته‌اي در بوشهر و اولين نيروگاه انرژي‌هاي زيرزميني در اردبيل و قرار گرفتن جمهوري اسلامي ايران در رديف چهارمين كشور سازنده سد و ارائه انواع خدمات فني، عمراني و تخصصي در زمينه‌هاي مختلف به ساير كشورها نيز، برگ زرين ديگري از كتاب پر افتخار انقلاب اسلامي است. در مجموع اين رويكرد باعث شده تا نسبت حجم صادرات نفتی به غیر نفتی از 2 درصد قبل از انقلاب اسلامی، به بیش از 45 درصد در شرایط فعلی رسیده و توازن نسبی برای صادرات سایر اقلام ایجاد شود.

افزايش تعداد بنادر و ارتقاء ظرفیت آن‌ها از 10 میلیون تن به بیش از 130 میلیون تن، ساخت و توسعه پایانه‌های مسافري و باربري در اكثر شهرها، توسعه ناوگان دريايي از 2217 تن ظرفيت در سال 57 به بیش از 18 هزار تن در سال 81 و در اختیار داشتن بزرگترین ناوگان دریایی منطقه دستاوردهای دیگری است که در عرصه حمل و نقل رخ داده است.

همچنین جمهوری اسلامی به رغم تحریم‌های شدید آمریکا و فشار به کشورهای دیگر برای عدم همکاری در پروژه هسته‌ای ایران، توانست چرخه سوخت هسته‌ای را با دستان دانشمندان داخلی به نقطه قابل ملاحظه‌ای برساند تا جایی که تعجب جهانیان را برانگیزد. در این ارتباط نظام جمهوری اسلامی توانست با کشف و استخراج اورانیوم طبیعی در یزد و فناوری آن در اردکان یزد و سپس تبدیل آن به سه ماده، هگزا فلوراید اورانیوم، اکسید اورانیوم و تترا فلوراید اورانیوم در پایگاه هسته‌ای اصفهان، بزرگ‌ترین گام‌های چرخه سوخت هسته‌ای را بر دارد و سپس با تأسیس پایگاه در نطنز از طریق به کارگیری دستگاه‌های سانتریفوژ به غنی سازی اورانیوم دست یابد. این امر ایران را به ردیف دهمین کشور دارای فن آوری هسته‌ای ارتقا داده است. علاوه بر این، طراحی راکتور آب سنگین در اراک و به مرحله نهایی رسیدن نیروگاه اتمی در بوشهر، گام‌های دیگری بود که نشان داد مدیریت انقلابی می‌تواند نظام جمهوری اسلامی را به یک کشور پیشرفته تبدیل کند.

 بخش کشاورزی

پس از پیروزی انقلاب اسلامی و به دنبال تاکیدات بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی^{(رحمت الله علیه)}، مبنی بر ضرورت خودکفایی کشور در زمینه محصولات استراتژیک نظیر گندم، برنج و جو، حرکت‌های قابل توجهی در راستای تولید این محصولات صورت گرفته است مثلاً در زمینه گندم، با سرمایه گذاری‌های مناسب انجام شده، میزان تولید آن نسبت به قبل از انقلاب اسلامی ۳ برابر شده و بالغ بر ۱۳ میلیون تن می‌باشد. تولید برنج، دومین محصول استراتژیک و پرمصرف کشور (پس از گندم)، رشدی بالغ بر ۵۲ درصد نسبت به قبل از انقلاب اسلامی داشته است که تا حد بسیار قابل توجهی از واردات آن کاسته شده است.

طی سال‌های پس از انقلاب اسلامی، به رغم دو برابر شدن جمعیت ایران و افزایش مصرف سرانه، با خودکفایی کشور در بخش دام و تأمین مواد غذایی، واردات اقلامی نظیر گوشت قرمز، مرغ، تخم مرغ و شیر قطع شده است.

یکی از دستاوردهای مهم انقلاب اسلامی در بخش کشاورزی خودکفایی در تولید محصولات باغی بوده است. امروزه مرکبات، انار، کیوی، انبه، خرمالو و یا محصولاتی همانند پسته، زعفران، کشمش، همچنین میوه‌هایی همچون هلو، شلیل، زردآلو و سیب و انواع سبزیجات از ایران به کشورهای مختلف صادر می‌شود. شایان ذکر است ایران نخستین تولیدکننده محصولاتی نظیر پسته، زعفران و انار در جهان است.هم اکنون بالغ بر 90 درصد نیاز کشور به محصولات کشاورزی در داخل تولید می‌شود.

در این راستا گزارش فائو (سازمان خوار و بار و کشاورزی) حاکی است: تولید غلات در ایران در سال ۱۹۷۸ حدود ۸ میلیون و ۴۷۴ هزار تن بوده است که این رقم در حال حاضر به بیش از ۲۲ میلیون و ۸۰۹ هزار تن رسیده است. براساس این گزارش، تولید غلات در ایران طی سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی با افزایش بیش از ۱۴ میلیون تنی و رشد ۱۶۹ درصدی مواجه شده است.

بر اساس این گزارش، تولید انواع میوه در کشور ما در سال ۱۹۷۸ حدود ۲میلیون و ۸۸۳ هزار تن بوده است که این رقم در سال جاری با افزایش ۱۱میلیون تنی به ۱۳ میلیون و ۸۴۷ هزار تن رسیده است. تولید انواع میوه در ایران طی سی سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی با رشد ۴، ۸ برابری و یا ۳۸۰درصدی مواجه شده است.

سازمان جهانی خوار و بار و کشاورزی (فائو) در این گزارش اعلام کرده است: حجم تولید محصولات تولید شکر یعنی نیشکر و چغندر قند در سال ۱۹۷۸ میلادی بیش از ۴ میلیون و ۵۵۷ هزار تن بوده است که این رقم در حال حاضر به بیش از ۱۰ میلیون و ۵۳۰ هزار تن رسیده است. تولید نیشکر و چغندر قند طی سی سال گذشته بیش از ۶ میلیون تن و به عبارتی ۱۳۱ درصد رشد داشته است. حجم تولید انواع سبزی جات و صیفی جات در سال ۱۹۷۸ بیش از ۴ میلیون و ۶۲۱ هزار تن بوده است که این رقم در سال جاری به بیش از ۱۵ میلیون و ۷۶۰ هزار تن افزایش یافته است. تولید انواع سبزی جات و صیفی‎جات طی سال‎های پس از پیروزی انقلاب اسلامی با رشد ۱۱ میلیون تنی و ۲۴۱درصدی مواجه شده است.

سازمان جهانی خواروبار و کشاورزی اذعان می‌کند که ایران با تولید ۲۳ میلیون تنی نهمین تولید کننده بزرگ غلات در قاره آسیا است. بر اساس این گزارش ایران نهمین تولید کننده بزرگ غلات در قاره آسیا شناخته شده است. چین با تولید ۴۴۵ میلیون تن غلات در سال ۲۰۰۶ بزرگ‌ترین تولید کننده غلات در آسیا طی این سال بوده است. سایر تولید کنندگان بزرگ غلات در آسیا طی این سال عبارتند از هند با ۲۴۰ میلیون تن، اندونزی با ۶۶ میلیون تن، بنگلادش با ۴۱ میلیون تن، ویتنام با ۳۹ میلیون تن، ترکیه با ۳۵ میلیون تن، تایلند با ۳۴ میلیون تن، پاکستان با ۳۳ میلیون تن و ایران با ۲۳ میلیون تن.

همچنین گرسنگی و سوء تغذیه در ایران از ۳۰ درصد جمعیت کشور در سال ۱۹۷۰ به کمتر از ۴ درصد جمعیت در سال‌های اخیر رسید. سازمان خوار بار ملل متحد در یکی از گزارشات اخیر خود به بررسی درآمد سرانه و میزان گرسنگی و سوء تغذیه در کشورهای مختلف در سال ۲۰۰۶ میلادی و مقایسه آن با سال ۱۹۷۰ میلادی پرداخته است. بنا بر این گزارش، درآمد سرانه ایران نسبت به فقیرترین کشور جهان طی سال گذشته ۳۰، ۹ برابر بیشتر بود، این رقم در سال ۱۹۷۰ حدود ۷، ۳ برابر بیشتر شده است.

 بخش دفاعی - نظامی

ساخت انواع سلاح‎ها و تجهيزات نظامي از جمله: ساخت انواع هواپيما و جت‎هاي جنگنده مافوق صوت رادارگریز (مانند؛ صاعقه و آذرخش)، آموزشي (مانند؛ پرستو، درنا، سيمرغ، شفق، تندر)، خودكفايي در توليد و ساخت انواع هواپيماهاي بدون سرنشين مدرن، ساخت انواع بالگرد(مانند، بالگردهاي شاهد، شباويز 2075 و2061 و بالگرد ضد تانك 2091) و تعمير انواع هواپيما و بالگرد با کسب رتبه پنجم جهانی بخشی از دستاوردهای صنعت هوایی است.

پیشرفت ايران در زمينه ساخت و توليد انواع موشک‌های بالستيك، دور برد زمين به زمين، زمين به هوا و انواع موشک‌های دریایی مانند موشک ماهواره بر سفیر، شهاب، سجیل، موشك كروز، به قدری شگفت انگیز بوده که ایران را در ردیف معدود كشورهاي دارنده تکنولوژی ساخت موشک‌های فوق دقيق سطح به سطح قرار داده است، همچنین ساخت انواع رادار با بُرد بیش از یک هزار کیلومتر و پرتاب چندین ماهواره با سرنشین و بدون سرنشین به فضا از جمله مواردی هستند که کسب رتبه هفتم جهان در سامانه کامل پرتاب ماهواره و رتبه دوازدهم جهان در طراحی و ساخت ماهواره را برای یازدهمین عضو باشگاه فضایی جهان یعنی ایران به ارمغان آورده است.

ساخت زير دريايي، ساخت و تعمير انواع ناو و ناوچه ساخت هاور گرافت (قایق‌های دوزیست) ساخت انواع قایق‌های تندرو و قايق پرنده، ساخت و تعمير انواع زره پوش و تانك و خودكفايي در ساخت انواع تجهيزات و سلاح‌های سبك، نيمه سنگين و سنگين مانند انواع خمپاره انداز و توپ‌های مدرن، انواع سامانه‌ها و سلاح‌های پدافند ضد هوایی و مهمات سبک و سنگین و توسعه صنايع مخابراتي و ساخت انواع بی سیم و تقويت و توسعه صنايع اپتيك و ساخت انواع دوربین‌های معمولی و دید در شب و صدور برخي از اين محصولات به 32 كشور جهان از دیگر دستاوردهاي صنايع نظامي محسوب می‌شوند. مجموع دستاوردهای نظامی از جمله مواردی هستند که قبل از انقلاب اسلامی، تولید آنها در کشور سابقه‌ نداشته و مهمتر اینکه بخش قابل توجهی از آنها، صرفاً در انحصار تعداد معدودی از کشورها پیشرفته جهان قرار داشته است.

نتیجه گیری

يكي از موضوعات اساسي كه همواره در حوزه انقلاب‌ها مورد مطالعه قرار مي‌گيرد، دستاوردهای آن و دستيابي به اهداف و آرمان‌هاي انقلاب است. اين پرسش حساس‌ترين و كاربردي‌ترين موضوعي است كه به طور وسيع و عميق در عرصه جامعه و در بين دولت و ملت و موافقان و مخالفان در داخل و خارج مطرح مي‌شود و مبنای حفظ و تداوم انقلاب و ارزشهای ایجاد شده آن می‌باشد. گذشت قریب به 40 سال از حيات انقلاب اسلامي، دستاوردهاي سياسي، اقتصادي، اجتماعي، نظامي، فرهنگي، سياسي و علمي عظيمي را براي کشور جمهوری اسلامی ايران به ارمغان آورده است. آن چه گذشت گوشه‌اي از دستاوردهای عظیم انقلاب اسلامي بود كه به طور مختصر به برخي از آنان پرداخته شد. گفتني است كه آثار و پيامدهاي انقلاب اسلامي ايران به قدري است كه حتي دشمنان آن نيز از بيان اهميت و تأثیر مثبت آن در ميان جوامع گوناگون خودداري نكرده‌اند و در اين باره كتاب‌ها نوشته‌اند و مقالات زيادي ارائه داده‌‌اند. چرا كه اين انقلاب، فصل نويني را در تاريخ بشريت بازكرد و افكار و انديشه جهانيان را به سوي خويش معطوف داشت.

لذا در شرایط واپسین سال‌های دهه چهارم عمر انقلاب شاخصه‌های حفظ و تداوم انقلاب اسلامی را باید با نگاهی عینی‌تر دنبال نمود. مسلماً چنين بحثي در مورد انقلاب اسلامي، به خصوص با توجه به ماهيت ايدئولوژيك آن، هم موضوعيت و هم ضرورت دارد. اينك كه استقرار نظام جمهوري اسلامي وارد سی و نهمین سالگرد تولد خود شده است، اين پرسش براي همگان مطرح است: انقلاب اسلامي كه دولت سراپا ظلم، ستم و تبعيض شاهنشاهي را برانداخت و جمهوري اسلامي را با هدف گسترش عدالت، معنويت و تأمین سعادت مادي و معنوي آحاد جامعه مستقر كرد، تا چه حد در عمل توانسته است به اهداف خود دست يابد؟ پاسخ به این پرسش کلیدی وظیفه تمامی دستگاه‌های فرهنگی و اجتماعی کشور است که به کمک اندیشمندان و صاحبان قلم و از طرق مختلف به معرفی آثار ، پیامدها و دستاوردهای عظیم انقلاب پرداخته و به راه‌های بیشتری جهت حفظ و تداوم آن دست یابند.